Υπαρχουν πολλὲς αἰσιοδοξίες. γιὰ μας καμμία. Αἰσιόδοξους ἀνθρώπους σήμερα μπορεῖ κάποιος νὰ βρεῖ μόνο στὸ… τρελοκομεῖο! Ἡ πολιτικὴ μας ζωὴ –δυστυχῶς– θυμίζει τὸ μεσαιωνικὸ πανηγύρι τῶν τρελῶν ποὺ τὸ ἔχει περιγράψει στὴν «Παναγία τῶν Παρισίων» ὁ Οὑγκὼ. Καὶ πῶς νὰ ριζώσει μέσα μας αἰσιοδοξία, ὅταν τὰ πολιτικὰ μας κόμματα δὲν μποροῦσαν ἐπὶ μῆνες νὰ συνεννοηθοῦν οὔτε στὰ πιὸ ἁπλὰ ζητήματα, ὅπως, γιὰ παράδειγμα, στὸ ζήτημα τῶν τηλεοπτικῶν ἀδειῶν καὶ τὸν σχηματισμό τοῦ ΕΣΡ; Βλέποντας τὴν κατάστασή μας αὐτὴ ὁ Ἐρντογὰν συνεχῶς ἀπειλεῖ, ἐνῶ αὐτὸς βρίσκεται ὑπὸ διαρκῆ ἀπειλὴ, καὶ ἡ ζωὴ του νὰ ἀπολεσθεῖ καὶ ἡ χώρα του νὰ κομματιαστεῖ. Ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ φθινοπώρου ἄρχισε νὰ ὁμιλεῖ γιὰ «σύνορα τῆς καρδιᾶς», ποὺ φθάνουν πέρα ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη, πέρα ἀπὸ τὴ Μοσούλη, πέρα ἀπὸ τὸ Βατούμ τῆς Γεωργίας. Πιὸ πάνω δὲν πῆγε γιὰ τὸ φόβο τῆς Ρωσίας. Στὰ μέσα Ὀκτωβρίου σὲ μιὰ πόλη ποὺ βρίσκεται ἀνατολικὰ τῆς Τραπεζοῦντος ἐπανέλαβε τὰ ἴδια. Ἀλλὰ διέλαθε ἀπὸ τὸν πολυγνώστη αὐτὸν ὅτι ἡ πόλη αὐτή λεγόταν Ριζοῦς καὶ ἦταν ἀποικία τοῦ θεσσαλικοῦ Ριζοῦντος ποὺ βρισκόταν στὶς ἐκβολὲς τοῦ Πηνειοῦ. Στὰ χρόνια τοῦ Ἰουστινιανοῦ ἡ πόλη εἶχε ἰσχυρὰ ὀχυρωθεῖ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ὁ μεγάλος στρατηγὸς Βελισσάριος ἔκανε τὴν ἐπίθεσὴ του ἐναντίον τῶν Περσῶν. Πρὸ τῆς ἀνταλλαγῆς πληθυσμῶν, στὸν Ριζοῦντα κατοικοῦσαν 1.000 Ἕλληνες. Οἱ λοιποὶ ἦσαν Λαζοί. Ἆραγε δὲν ὑπάρχουν σύνορα ἑλληνικῆς καρδιᾶς στὴν ἑλληνώνυμη αὐτὴ πόλη; Ἀλλ’ ὁ Ἐρντογὰν τὴ διάλεξε, ἐπειδὴ οἱ ἐκεῖ καὶ οἱ γύρω Λαζοὶ ἐμφανίζουν ἐδῶ καὶ χρόνια τάσεις αὐτονομίας.
Ὡστόσο, δὲν πρέπει νὰ παίρνουμε ἀψήφιστα τὶς δηλώσεις τοῦ νέου σουλτάνου. «Μὲ ζουρλὸ κουβέντιαζε, κράτα καὶ τὸ ραβδί σου», λέει μιὰ σοφὴ παροιμία. Καὶ νὰ μὴν ξεχνᾶμε πὼς ὅταν ἡ Τουρκία ἀπειλεῖ, βρίσκει τρόπους νὰ πραγματοποιεῖ. Κι ἀκόμα τοῦτο: Τὸ θηρίο γίνεται ἐπικίνδυνο, ὅταν νιώθει ὅτι ἀπειλεῖται. Ὁ Ἑρντογὰν νιώθει ὅτι ἡ Τουρκία ἀποσαθρώνεται, ὅτι χάνει τὴ συνοχὴ της. Γιὰ νὰ τὴ διατηρήσει, ὁ Ἐρντογὰν προβάλλει τὸ ὅραμα τῆς Μεγάλης Τουρκίας. Ἔμμεσα καὶ ἄμεσα προβάλλει διεκδικήσεις. Κι ἕνα «κοψίδι» νὰ προσθέσει στὰ ὑπάρχοντα ἐδάφη τῆς χώρας του, ἀρκεῖ γιὰ μιὰ δεκαετία νὰ χορτάσει μὲ ψευδαισθήσεις τὸ λαό του. Αὐτὸ ἔγινε μὲ τὴν εἰσβολὴ στὴν Κύπρο. Χωρὶς τὴν ἐπιτυχία τοῦ 1974 ἡ Τουρκία θὰ εἶχε καταρρεύσει ἐντὸς δεκαετίας. Κι ἴσως νὰ κατέρρεε στὴ δεκαετία τοῦ ’90, ἄν δὲν ὑπῆρχε ἡ δικὴ μας ἀσχήμια τῆς Ὕμιας.
Ἐδῶ καὶ δύο χρόνια ἡ Τουρκία μᾶς μάχεται μὲ ἔμψυχες σφαῖρες. Ἡ Ἑλλὰς ἔχει κατακλυσθεῖ ἀπὸ Μουσουλμάνους καὶ δὲν φαίνονται ὅλοι νὰ εἶναι δυστυχεῖς, μερικοὶ μάλιστα γίνονται ἀπειλητικοὶ καὶ ἀπαιτητικοί. Λὲς κι εἶναι ὑποχρέωση τῆς Ἑλλάδος νὰ τοὺς περιθάλψει. Γιὰ τὴ φύλαξὴ τους διατίθενται χιλιάδες ἀστυνομικοί. Ἔτσι ἡ λωποδυσία καὶ τὸ ἔγκλημα ὀργιάζουν. Τοὺς Ἕλληνες πολίτες ποιὸς θὰ τοὺς προστατέψει; Τὸ λιμενικὸ μας, ἀντὶ νὰ εἶναι ἀποτρεπτικὸ, ἔγινε μέσο μεταφορικό γιὰ τοὺς πρόσφυγες – καὶ μάλιστα χωρὶς ναῦλα. Τὰ ναῦλα καρπώνονται Τοῦρκοι δουλέμποροι καὶ κάποιοι ἀπεχθεῖς Ἕλληνες συνεργάτες τους. Κάποιες νεόφυτες Μ.Κ.Ο. ἔχουν καλύψει γνωστὲς καὶ ἔγκριτες παλαιότερες. Ὁ ρόλος τους –ὅταν δὲν εἶναι ὕποπτος– εἶναι προστατευτικός γιὰ τοὺς ἐπήλυδες, ὄχι ὅμως γιὰ τοὺς ἰθαγενεῖς. Ἐν τῷ μεταξύ ἡ τουρκοποίηση τῆς Θράκης προχωρεῖ συστηματικά. Κάποιοι γνωστοί μου ἀπὸ παλιὰ Πομάκοι μοῦ λένε ὅτι στὰ χωριὰ τους δὲν τολμοῦν νὰ ποῦν ὅτι εἶναι Ἕλληνες. Ὅτι οἱ κρατικοὶ ὑπάλληλοι στοὺς Τουρκόφρονες συμπεριφέρονται μὲ ἁβρότητα, ἐνῶ στοὺς Ἕλληνες μουσουλμάνους συμπεριφέρονται μὲ σκαιότητα. Ἡ τουρκικὴ μαφία, σὲ συνεργασία μὲ τὸ προξενεῖο Κομοτηνῆς κάνει τὸ νόμο στὴ Θράκη. Κι ἐμεῖς; Εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ἀλληλοσφαγοῦμε γιὰ τὰ φυματικὰ κόμματα ποὺ μᾶς κυβερνοῦνε.
www.sarantoskargakos.gr
