Πρόσφυγες και δικαιώματα

Η αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού προβλήματος, με την καταλυτική επιρροή των λεγόμενων «δικαιωματιστών», θα προβάλλεται από τους μελλοντικούς μελετητές, της περιόδου, ως παράδειγμα εθελοτύφλωσης, που οδηγεί εντέλει, στα πιο αρνητικά αποτελέσματα.

Ας μη γελιόμαστε: Τα τραγικά αποτελέσματα της προχθεσινής πυρκαγιάς, ήταν το μοιραίο αποτέλεσμα αυταπατών και παραλείψεων, γι’ αυτό -και ελπίζουμε να μη γίνουμε μάντεις κακών- δε θα είναι το τελευταίο. Είναι, πραγματικά, οξύμωρο, στο όνομα των πιο υψηλών -καθολικά αποδεκτών- ανθρώπινων αξιών, οι κατ’ ευφημισμό «καταυλισμοί» έχουν μετατραπεί σε χώρους όπου προσβάλλεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, με τις άθλιες συνθήκες υπό τις οποίες διαβιούν, όσοι υποχρεώνονται να διαμείνουν σ’ αυτούς. Ας γίνει, έστω και τώρα, αντιληπτό, ότι, πέρα από τη ρητορική περί δικαιωμάτων, υπάρχει και η, συνήθως πολύπλοκη, πραγματικότητα, που επισημαίνουν και βουλευτές της πλειοψηφίας. Όπως ο βουλευτής Σάμου, του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Σεβαστάκης, που, έχοντας τη βιωματική εμπειρία από την εκλογική του περιφέρεια, έθεσε το ζήτημα, στο επίπεδο του κοινοβουλευτικού ελέγχου. Σημειώνουμε, ιδιαίτερα, την παρατήρησή του, από την ερώτηση προς τον αρμόδιο υπουργό, για τις «σοβαρές πολιτιστικές διαφορές μεταξύ των προσφύγων, που οδηγούν και σε αντικρουόμενες συμπεριφορές». Μοιάζει και σαν απάντηση, σε όσους, με αφελή απλοϊκότητα, αποδίδουν τα πάντα σε «ακροδεξιούς δακτύλους», παραγνωρίζοντας τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος. Κατ’ αρχήν, την αριθμητική, που λέει ότι είναι αδύνατη η συνύπαρξη 2.500 προσφύγων, υπό όποιο καθεστώς, με τους 30.000 κατοίκους της Σάμου, επί παραδείγματι, ενώ ανάλογες είναι οι πληθυσμιακές αναλογίες και σε Χίο, Λέσβο. Όπως, ότι είναι αναπόφευκτη η δημιουργία έντασης, όταν ο αριθμός των διαμενόντων σε κάθε καταυλισμό είναι υπερδιπλάσιος της χωρητικότητας του. Ακόμα, όταν, όπως μας πληροφορεί ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, το 80% εξ αυτών είναι μετανάστες και πολλοί εξ αυτών επιδεικνύουν, ως δομικό στοιχείο του χαρακτήρα τους, παραβατική συμπεριφορά. Μήπως, εντέλει, μια και γίνεται τόση επίκληση του Δικαίου, να δούμε τι η ίδια η Σύμβαση της Γενεύης (άρθρο 1), ορίζει ως πρόσφυγες, σε αντιδιαστολή προς τους οικονομικούςμετανάστες;

Το παράδοξο, έως κωμικοτραγικό, της υπόθεσης, είναι πως οι πιο πολλοί εκ των προσφύγων ή μεταναστών, ουδόλως επιθυμούν τη φιλοξενία μας, αφού τελικός προορισμός τους είναι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ας μη συμπεριφέρονται, επομένως, ορισμένοι σαν τους προσκόπους του γνωστού ανέκδοτου, που επιχειρούσαν να βοηθήσουν μια γριούλα, παρά τη θέλησή της…