Σταματήστε τους «πλειστηριασμούς» της χώρας από τον παραχαράκτη Σκοπιανό, ανιστόρητο Ερντογάν και φαντασμένο Αλβανό

Έλεος! Σταματήστε πια τις ανούσιες ρητορείες στις κοινοβουλευτικές ομάδες, σταματήστε τα άγονα κομματικά και ασχοληθείτε, επιτέλους, με την αξιοπρέπεια της Ελλάδος, η οποία τα τελευταία σαράντα χρόνια ζη παραμονές άλωσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, παρά τις εκκωφαντικές προειδοποιήσεις του Ιωσήφ Βρυέννιου.

Διότι, η Ελλάδα είναι «αχαμνά», όπως θα έλεγε βλέποντας όλα αυτά τα τραγικά για τη χώρα μας ο μεγάλος Έλληνας Ιωάννης Μακρυγιάννης. Και η Ελλάδα κατάντησε να είναι «αχαμνά», παρά τις αιώνιες παρακαταθήκες του Μακρυγιάννη: «Να΄ρθή να μού ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μού βγάλη και τα δυό μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει. Αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια να΄ χω, στραβός θανά είμαι…».

Κατάλαβαν, λοιπόν, ή δώσαμε εμείς, περί τα κομματικά και την εξουσία μόνο τυρβαζόμενοι, την εικόνα αυτή μερικοί γείτονες και Ευρωπαίοι ότι η άλλοτε ισχυρή, αξιοπρεπής και με κύρος Ελλάδα είναι «αχαμνά» και πέσανε όλοι σαν τρελοί να την αποτελειώσουν, αλλά εμείς ασχολούμαστε με το μείζον «θέμα» των συμβολαιογραφικών πλειστηριασμών, ενώ έχουν βάλει τη χώρα σε «πλειστηριασμούς» ο παραχαράκτης Σκοπιανός, ο ανιστόρητος «σουλτάνος του Βοσπόρου» και ο φαντασμένος Αλβανός! Δηλαδή, μάθανε ή νομίζουν πως είμαστε αδύνατοι αδύνατοι και πλακώσαν και οι πένητες γείτονες!

Ως αφύπνιση αναφέρω τα αίτια της πτώσης της Πόλης σύμφωνα με τον μοναχό Ιωσήφ Βρυέννιο, με την ελπίδα ότι θα τα ακούσουν, έστω και την τελευταία στιγμή, οι σημερινοί διαχειριστές της τύχης του έθνους.

Ο Ιωσήφ Βρυέννιος την Μεγάλη Παρασκευή (14 Απριλίου) του έτους 1419, τριανταπέντε περίπου χρόνια πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, εξεφώνησε ένα λόγο στο Παλάτι «επί παρουσία βασιλέων, και των εν τέλει, και συνελεύσει των εξαιρέτων του γένους ημών, και της βασιλίδος ταύτης των πόλεων», όπως χαρακτηριστικά γράφεται στην επικεφαλίδα, τονίζοντας ότι η η πόλη μοιάζει με «σεσαθρωμένον» πλοίον που είναι έτοιμον να βυθισθή».

Στον λόγο του αυτόν προς τους επισήμους άρχοντες της Κωνσταντινουπόλεως, ο διακεκριμένος αυτός λόγιος μοναχός, εξέθεσε ανάγλυφα και παραστατικά τα πνευματικά, κοινωνικά, ηθικά και οικονομικά αίτια της επερχομένης πτώσεως της Βασιλεύουσας. Στην αρχή του λόγου του ο Ιωσήφ Βρυέννιος εκφράζει την οδύνη του, αφού το γένος περιστοιχίζεται από δεινά, έχει περιπέσει σε ποικίλα πάθη και αμαρτίες, όλοι έγιναν «υπερήφανοι, αλαζόνες, φιλάργυροι, φίλαυτοι, αχάριστοι, απειθείς, λιποτάκται, ανόσιοι, αμετανόητοι, αδιάλλακτοι», οι άρχοντες έγιναν κοινωνοί ανόμων, οι υπεύθυνοι άρπαγες, οι κριτές δωρολήπτες, οι μεσίτες ψευδείς, οι νεώτεροι ακόλαστοι, οι γηράσαντες μεθυσμένοι, οι αστοί εμπαίκτες, οι χωρικοί άλαλοι, «και οι πάντες αχρείοι». Και αυτοί είναι οι λόγοι για τον οποίον επέπεσαν εκ δυσμών και εξ ανατολών διάφοροι εχθροί και λυμαίνονται την αυτοκρατορία, τόνισε προφητικά…