Από το κράτος «φορομπήχτη» και «κόφτη» στο κράτος «μπαταξή»!

Ένα κράτος, με τις εκάστοτε κυβερνήσεις, πρέπει να ενδιαφέρεται για την οικονομική ανάπτυξη, τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων, την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και τη δημιουργία των αναγκαίων δημόσιων υποδομών με τη συμμετοχή όλων στα φορολογικά βάρη και με την επιβολή δίκαιων φόρων.

Όταν όμως το κράτος αυτό, όπως της Ελλάδος, έχει από τη μια ένα τεράστιο ρύγχος, με το οποίο απομυζά το εισόδημα των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, και από την άλλη τεράστιες «τρύπες» και, κυρίως, «καβούρια» στα δημόσια ταμεία, όλα αυτά που είπαμε πιο πάνω αποτελούν «ανέκδοτο». Διότι, η οικονομία είναι ένας «ζωντανός οργανισμός» και διατηρείται, δραστηριοποιείται και μεγαλουργεί όταν έχει «αίμα», δηλαδή χρήμα, δηλαδή έσοδα. Διότι, κοντολογίς, μόνο έτσι μπορεί να προωθηθεί η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.

Αυτές τις σκέψεις προκάλεσαν πρόσφατα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σύμφωνα με τα οποία τα συνολικά χρέη του Δημοσίου προς ιδιώτες ανέρχονταν σε 8 δις ευρώ στα τέλη του Σεπτεμβρίου 2016. Διαβάστε, λοιπόν, σε ποιους και πόσα χρωστάει το Δημόσιο για να διαπιστώσετε για μιαν ακόμη φορά ότι η ανάπτυξη ή ύφεση δεν έρχονται μόνες τους: 3,6 δις ευρώ προς προμηθευτές, 1,4 δις ευρώ σε επιστροφές φόρων, με τις αιτήσεις των επιχειρήσεων να έχουν εγκριθεί από τις φορολογικές αρχές, 1,6 δις ευρώ σε επιστροφές φόρων, με τις αιτήσεις των επιχειρήσεων να μην έχουν ακόμα εγκριθεί από τις αρμόδιες αρχές, 1,4 δις ευρώ σε συντάξεις που είναι σε αναμονή.

Δηλαδή, το Δημόσιο χρωστάει σε εκείνους τους οποίους έχει εξοντώσει και εξοντώνει συνεχώς με το φορομπηχτισμό, με τις περικοπές μισθών και συντάξεων και την κατάργηση επιδομάτων. Δηλαδή δεν δίνει όσα χρωστάει γιατί έτσι του αρέσει ή, καλύτερα, γιατί δεν μπορεί. Η διαπίστωση αυτή ενισχύεται από τις εξηγήσεις που έδωσε το υπουργείο Οικονομικών, το οποίο, δικαιολογώντας τη διαφορά μεταξύ του ποσού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (μεγαλύτερο) και του δικού του (χαμηλότερο), υποστηρίζει ότι στα στοιχεία που ανακοινώνει κάθε μήνα δεν περιλαμβάνονται τα ποσά που αφορούν σε επιστροφές φόρων με τις αιτήσεις των επιχειρήσεων να μην έχουν ακόμα εγκριθεί από τις αρμόδιες αρχές και τις συντάξεις που είναι σε αναμονή.

Βέβαια, το ερώτημα είναι: και ποιος φταίει που δεν έχουν εγκριθεί τα ποσά από τις αρμόδιες αρχές ή δεν έχουν επεξεργασθεί ακόμα χιλιάδες συνταξιοδοτικοί φάκελοι; Σίγουρα δεν φταίνε οι επιχειρήσεις και οι εν αναμονή συνταξιούχοι… Διότι, τότε πάμε και σε μιαν άλλη κατηγορία κράτους: εκείνου του γραφειοκράτη, που πάντα ήταν έτσι, αλλά τώρα, λόγω της εμφάνισης υψηλού (τάχα) πρωτογενούς πλεονάσματος, προφανώς όλο… κοσκινίζει!