Δεν θα χρειαζόταν να καταφύγει και η σημερινή κυβέρνηση στην εύκολη τακτική των περικοπών μερικών κοινωνικών επιδομάτων προκειμένου να χρηματοδοτηθεί το κόστος του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης στον προϋπολογισμό του 2017, αν εφάρμοζε κι αυτή όσα (πολύ δύσκολα, βεβαίως, βεβαίως!) έχει προτείνει πρόσφατα η Παγκόσμια Τράπεζα.
Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας, η καθολική εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος που τώρα έχει Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης, το 2013 στην Ελλάδα θα μπορούσε να αυξήσει το εισόδημα 1.200.000 ατόμων (ή 11% του πληθυσμού) μειώνοντας το χάσμα της φτώχειας κατά το ένα τρίτο.
Σημειώνεται ότι το δημοσιονομικό κόστος εκτιμήθηκε τότε σε 980 εκατ. ευρώ ή 0,5% του ΑΕΠ ή περίπου 2,5% των κοινωνικών δαπανών. Αν όμως, όπως επισημαίνεται, η επιλογή των δικαιούχων γινόταν με βάση το πραγματικό και όχι το δηλωθέν εισόδημα των αιτούντων, ώστε να αποκλείονται όσοι ψευδώς εμφανίζονται να πληρούν τα εισοδηματικά κριτήρια λόγω απόκρυψης του πραγματικού εισοδήματος, ο αριθμός των δικαιούχων εκτιμάται ότι θα μειωνόταν κατά 754.269 άτομα, ή 7% του πληθυσμού, και το κόστος σε 681 εκατ. ευρώ ή 0,4% του ΑΕΠ.
Αυτό σημαίνει ότι μάνι – μάνι η κυβέρνηση, αν επέλεγε τους δικαιούχους του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης με βάση το πραγματικό και όχι το δηλωθέν εισόδημα θα εξασφάλιζε 300 περίπου εκατ. ευρώ, τα οποία θα πήγαινε ως «μαξιλάρι» στον κρατικό προϋπολογισμό του 2017, για την επέκταση του επιδόματος αυτού σε όλη τη χώρα από το νέο έτος. Αλλά, όπως διαβάσαμε, η κυβέρνηση προσανατολίζεται στη χορήγηση του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης πάλι με βάση το δηλωθέν εισόδημα με κάποιες αλλαγές!
Έτσι, για μιαν ακόμα φορά κάνουμε του κεφαλιού μας και εφαρμόζουμε αυτά που είναι εύκολα, παρά τη δέσμευση της Ελλάδος, με τη συμφωνία του 2015 (Νόμος 2336/2015) να βελτιώσει τον σχεδιασμό του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας, με τη συνολική επανεξέτασή του με την υποστήριξη της Παγκόσμιας Τράπεζας, η οποία με αριθμούς έχει προτείνει τη χορήγηση του κοινωνικού αυτού επιδόματος με βάση το πραγματικό εισόδημα. Αμ δε! Διότι στη χώρα μας, επειδή όλα αυτά είναι δύσκολα, οι διαχειριστές των εσόδων από φόρους όχι μόνο δεν λαμβάνουν μέτρα περιορισμού της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής, ανταμείβει κιόλας όσους αποκρύπτουν τα πραγματικά εισοδήματα, οι οποίοι στην περίπτωση αυτή, σύμφωνα με τη μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας, είναι 754.269 άτομα!!!.
Αλλά, με τέτοιες αποφάσεις διευρύνεται συνεχώς το χάσμα της φτώχειας και του κρατικού προϋπολογισμού υπέρ των «μαϊμούδων» κάθε λογής και γίνεται ολοένα και πιο αναποτελεσματικό ρο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας.
