Χωρίς τους λαούς

Η απόφαση του Ανώτερου Δικαστηρίου της Βρετανίας, που παραπέμπει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, για το Brexit, στην «κρίση» του Κοινοβουλίου, αναδεικνύει, ασφαλώς, την παράδοξη κατάσταση, που επικρατεί στη «Γηραιά Αλβιόνα», που, μετά την ετυμηγορία των Βρετανών πολιτών, βρίσκεται… με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω, από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Η απόφαση των Βρετανών δικαστών, επικρίθηκε -και εύλογα- γιατί δείχνει, όχι μόνο να παραβλέπει την πρόσφατη εκδήλωση της λαϊκής κυριαρχίας, αλλά φτάνει στο σημείο να θέτει το αποτέλεσμα της, υπό την αίρεση της έγκρισης των βουλευτών, δηλαδή των αντιπροσώπων του λαού! Δεν είναι τυχαίο, ότι από μερίδα του βρετανικού τύπου οι δικαστές χαρακτηρίζονται «εχθροί του λαού»! Αυτά να τα βλέπουν ορισμένοι, στην Ελλάδα, που θεωρούν «έγκλημα καθοσιώσεως», ακόμη και την υπαινικτική κριτική σε δικαστικές αποφάσεις. Αναλογιστείτε μια τέτοια απόφαση, στη χώρα μας, όπου το Σύνταγμα μας, στο προοίμιο του, ουσιαστικά, αναγνωρίζει ως μόνη πηγή εξουσίας, τη λαϊκή κυριαρχία. Η γενεσιουργός αιτία του προβλήματος, ωστόσο, για να είμαστε δίκαιοι, δε βρίσκεται στην ετυμηγορία των ανώτερων δικαστών, αλλά στο γεγονός ότι οι Βρετανοί βουλευτές βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με τους πολίτες-εντολείς τους, αφού είναι γνωστό πως η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του Κοινοβουλίου, είχαν ταχθεί υπέρ της παραμονής της χώρας τους, στην Ευρωπαϊκή Ενωση! Είναι για τούτο που η δικαστική απόφαση, προκαλεί έντονο προβληματισμό, αν όχι και ανατριχίλα. Η έλλειψη γραπτού Συντάγματος, που υποκαθίσταται από εθιμικούς κανόνες δικαίου ή με παραπομπή σε νομοθετήματα περασμένων αιώνων, περιπλέκει τα πράγματα, εκτός αν το «γόρδιο δεσμό» λύσει το Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο και θα εκδώσει την τελική δικαιοδοτική κρίση.

Ανεξάρτητα, όμως, από τη δικαστική έκβαση, το βρετανικό παράδειγμα αναδεικνύει ένα πρόβλημα, που ξεπερνά τα σύνορα του Ηνωμένου Βασιλείου και εκτείνεται σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Το πρόβλημα, δηλονότι, της αποξένωσης των ευρωπαϊκών λαών, όχι μόνο από την περίφημη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, αλλά και από τις ίδιες τις εθνικές τους ηγεσίες. Η πραγματικότητα αυτή, πιστοποιείται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, οποιασδήποτε μορφής και, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα καταγραφεί, πανηγυρικώ τω τρόπω, στις πάμπολλες, κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις, που θα λάβουν χώρα, σε μια σειρά κράτη-μέλη, τους επόμενους 12 μήνες. Κι αυτό το πρόβλημα, δεν το δημιούργησαν, ούτε μπορούν να το λύσουν οι δικαστές…