“Συνομιλώντας” με τις Αραβικές χώρες

Δυο εισηγήσεις/τοποθετήσεις έκλεψαν την τοποθέτηση στην – πολλαπλά ενδιαφέρουσα: αν θα αποβεί και χρήσιμη, μένει να αποδειχθεί ! – συνάντηση EU-Arab World Summit που οργανώθηκε (3 και 4 Νοεμβρίου) στην Αθήνα αφού από μας και ο Πρωθυπουργός, και ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και μισή ντουζίνα υπουργών παραβρέθηκαν. αλλά και από την Αραβική πλευρά ήρθαν ανώτατοι κυβερνητικοί παράγοντες από Ιορδανία, Παλαιστίνη, Λίβανο, Κατάρ, Αίγυπτο, Μπαχρέιν, Κουρδιστάν. Συν πολύς επιχειρηματικός κόσμος, πανεπιστημιακοί, επιμελητηριακοί παράγοντες. Όλος ο καλός ο κόσμος, με άλλα λόγια!

Η πρώτη ήταν εκείνη ενός Σαουδάραβα που αυτοπαρουσιάσθηκε ως επενδυτής – απεδείχθη ότι ήταν Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας και Επιχειρηματικότητας της Σαουδικής Αραβίας, Δρ. Αμπντουλλαχ Ντάλαν- για να ρωτήσει, καταιγιστικά, αν οι Έλληνες γνωρίζουμε πόσο παραπληροφορημένη είναι η Αραβική κοινή γνώμη για το τι ισχύει/τι συμβαίνει στην Ελλάδα (η οποία περιγράφεται σαν μια χώρα σε βαθιά κρίση και ακραία φτώχεια – πράγμα που σαφώς δεν βρήκε όταν περιφέρθηκε στην Αθήνα). αν  μας απασχολεί το ότι έχουν σταματήσει οι απευθείας πτήσεις από/προς Σαουδική Αραβία και άλλους Αραβικούς προορισμούς (η ανταπόκριση σε Κωνσταντινούπολη ή Κάϊρο είναι δοκιμασία) . αν συνειδητοποιούμε πόσο κοντά βρίσκεται η Αραβική ελίτ στην Ελληνική νοοτροπία. αν μας απασχολεί πώς οι παλιές Ελληνικές δραστηριότητες στον Κόλπο έχουν πάει τόσο πίσω, ενώ άλλων χωρών απογειώνονται. (Βέβαια προέκυψε ότι είχε γνωρίσει σαν νέος το GreekClub/την Ελληνική Λέσχη στην Αλεξάνδρεια, θυμόταν τον Έλληνα σουπερμαρκετά κυρ-Γιάννη στην Τζέντα, είχε γνωρίσει τις Ελληνικές εργοληπτικές της δεκαετίας του ΄70 στον Κόλπο).

Η άλλη ήταν η σπάνιας διεισδυτικότητας και ειλικρίνειας τοποθέτηση του Προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ Στέργιου Πιτσιόρλα  ο οποίος, αποφεύγοντας την τετριμμένη λογική του να παρουσιάσει την Ελλάδα ως ευκαιρία επενδύσεων κλπ, πήγε στον πυρήνα του γιατί δεν κατόρθωσε η χώρα να δώσει υπόσταση στις πολύ μεγάλες δυνατότητες συνεργασίας με Άραβες/προσέλκυσης επενδύσεων. Γι αυτόν, το κλίμα που έχει διαμορφωθεί είναι ενός “καλύτερα μην μπλέξεις με Ελλάδα” – και ένα τέτοιο κλίμα δύσκολα διορθώνεται. Ευθύνοντα οι πολλές περιπτώσεις όπου δόθηκαν υποσχέσεις/περιγράφηκαν δυνατότητες, οι οποίες ύστερα διαψεύσθηκαν. Συν η πλημμελής περιγραφή των αληθινών διαδικασιών, των προσκομμάτων, που μπορεί μεν να υποχωρούν αλλά… παραμένουν. Μόνο μια πρακτική διαφάνειας και ειλικρινούς εξήγησης μπορεί να επαναδρομολογήσει σε υγιή βάση τις ΕλληνοΑραβικές σχέσεις.

Κατά τσ άλλα, το EU-Arab World Summit έφερε στο προσκήνιο κάτι πολύ χρήσιμο: δόθηκε σ’ αυτό η περιγραφή – από χώρες σε κρίση όπως η Ιορδανία ή ο Λίβανος μέχρι τις πιο “καλά καθισμένες” όπως η Σαουδική Αραβία ή το Κατάρ και τα Αραβικά Εμιράτα του Κόλπου – των θεμελιακών αλλαγών που έχει φέρει στον Αραβικό κόσμο ο συνδυασμός της πτώσης των τιμών του πετρελαίου, της γεωπολιτικής αποσταθεροποίησης και των (διαφορετικών ανά χώρα, πλην υπαρκτών) κοινωνικών αλλαγών. Αυτοί οι  παράγοντες δημιουργούν απο ριζικές ανατοποθετήσεις στην δημοσιονομική διαχείριση μέχρις προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων απο διαφοροποίηση του τρόπου διαχείρισης της επιχειρηματικότητας /Doing Business μέχρι την αναδιοργάνωση και συρρίκνωση του δημοσίου τομέα.

Ε, ακριβώς εκεί μπορεί – θα μπορούσε τουλάχιστον – να ανοίξουν νέες ευκαιρίες για Ελληνική δραστηριοποίηση, είτε αυτοτελώς, είτε πάλι στα πλαίσια της (μάλλον σερνάμενης, πλην υπαρκτής) ΕυρωΑραβικής συνεργασίας.