Για νά ’χει γνήσια νόημα η συζήτηση για αναθεώρηση

Εχουμε ξαναταλαιπωρήσει τον αναγνώστη με κάποιες απόψεις σχετικά με την χρησιμότητα ή με την (σιγά-σιγά προωθούμενη) διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης, ή/και για την ειλικρίνεια ή μη της προωθούμενης διαδικασίας διαλόγου περί την συνταγματική αναθεώρηση – που, με τον ορισμό των μελών της Οργανωτικής Επιτροπής Διαλόγου (συνειδητά πριν την προβλεπόμενη αργόσυρτη, αναθεωρητική διαδικασία στην Βουλή) αποκτά άμεση επικαιρότητα.

Θυμίζουμε ότι οι αναφορές από τον Αλέξη Τσίπρα/από την Κυβέρνηση περί ενδεχόμενου δημοψηφίσματος – και – γι αυτήν την ιστορία, είχε προκαλέσει ορυμαγδό αντιθέσεων, καθώς οι Ηρακλείς του (Καραμανλικού, άρα χαραγμένου σε δέλτους του Μωϋσέως…) Συντάγματος αμφισβήτησαν κάθε δυνατότητα πιο ζωντανής παρέμβασης στον αραχνιασμένο, απαξιωμένο και επ’ εσχάτων τραγικωμικά αναθεωρούμενο “Θεμελιώδη Χάρτη” της χώρας. Ο οποίος για να συνεννοούμεθα, είχε με ευρύτατη πλειοψηφία θεσπίσει το ανεπάγγελτο των βουλευτών (μην και μιανθούν απο την σχέση τους με την πραγματική ζωή: αυτό τουλάχιστον παραμερίστηκε), έχει και διατηρεί ζηλότυπα το ατιμωτικό ακαταδίωκτο των βουλευτών και την αυτεξευτελιστική μη-ευθύνη των υπουργών (και αυτά με ευρύτατη πλειοψηφία ψηφισμένα, άσχετα αν τώρα σκούζουν και πολλοί υπερψηφίσαντες ότι “πρέπει” να αναθεωρηθούν), έχει την προσβλητική καθιέρωση του αυτοπροσδιορισμού των αμοιβών των δικαστών δια του Μισθοδικείου, από δίπλα και το οικονομικό των βουλευτών…

Πάντως έτσι όπως ανακοινώθηκε η Οργανωτική Επιτροπή Διαλόγου, δηλαδή με υπερβάσεις του κομματικού, αφήνει μιαν ελπίδα να υπάρξει κάτι σαν δομημένη συζήτηση για κεντρικά ζητήματα-προκλήσεις. Όχι για να συμφωνηθούν τα πράγματα, αλλά για “να έχει καταγεγραμμένη [η Βουλή] τις απόψεις, τις αντιθέσεις, τις συμπτώσεις και τις πιθανές συνθέσεις”. Ετσι, η προεδρία απο τον Μιχάλη Σπουρδαλάκη, Κοσμήτορα Πολιτικών Επιστημών στο ΕΚΠΑ (δεινό πολέμιο του λαϊκισμού, για όσους θυμούνται), ή πάλιν η συμμετοχή του Νίκου Μουζελη, Ομότιμου Καθηγητή του LSE (και ισχυρή μνήμη της εποχής Σημίτη, ήδη απο το Συνέδριο για τις Προοπτικές του Εκσυγχρονισμού, του 1994) και του Ναπολέοντα Μαραβέγια (υπουργού και στην Υπηρεσιακή Κυβέρνηση του 2012) δείχνει μια διάθεση ανοίγματος – δίπλα στις ex officio παρουσίες των Πρυτάνεων ΕΚΠΑ και ΕΜΠ, ή πάλι της Ρένας Δούρου και του Κώστα Αγοραστού απο την Τοπική Αυτοδιοίκηση, του Τάσου Τζήκα και του Κ. Μίχαλου απο τον επιχειρηματικό χώρο.

Οι συνταγματολόγοι (Π. Παραράς, παλιότερα ΣτΕ και Α. Δημητράκοπουλος, ΕΚΠΑ) πάντα απαραίτητοι – αν και η έκκληση του ακόμη πιο εμβληματικού Μιχάλη Σταθόπουλου να υπάρξει και μια καθαρά νομική Επιτροπή αξίζει να προσεχθεί. Οι κακίες δεν έλειψαν με την πρόκριση “από τον χώρο του πολιτισμού” του Γιώργου Κιμούλη, ηθοποιού: δεν είναι δα και το χειρότερο που θα μπορούσε να δώσει ο χώρος…

Ούτε, όμως, και η βαριά αντιθετικότητα των ημερών έλειψε, με Κυριάκο Μητσοτάκη να επιχειρεί να “αποσύρει” Μίχαλο-Αγοραστό από μια διοργάνωση που θεωρεί πολιτικά μη-ορθή. Ενώ και ο Βαγγέλης Βενιζέλος “σφράγισε” την Επιτροπή Διαλόγου ως παράνομη.

Πάντως, την Δευτέρα και Τρίτη που έρχεται, το Ίδρυμα Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου οργανώνει – στο Goethe – διημερίδα για την Συνταγματική Αναθεώρηση που την προσεγγίζουν δυο ντουζίνες νομικοί απο κάθε πλευρά: Αναθεώρηση και Δικαστική Εξουσία την πρώτη μέρα (με Ν. Αλιβιζάτο, Π. Λαζαράτο, Ν. Ράντο, Κ. Σακελλαροπούλου, Μ. Σταθόπουλο…), Αναθεώρηση και Σύστημα Διακυβέρνησης αλλά και Λαϊκή Συμμετοχή (εδώ ελλοχεύει Γ. Κατρούγκαλος!) . Όποιος δεν φοβάται μην βαρυστομαχιάσει, μην το χάσει.