Τις τελευταιες μέρες στην εγχώρια πολιτική σκηνή παίζεται ένα επικοινωνιακό έργο, που αποκαλύπτει την ανευθυνότητα και την υποκρισία των ελληνικών κομμάτων εξουσίας. Ας σχολιάσουμε όμως τα γεγονότα με τη σειρά. Την 11η Σεπτεμβρίου 2016, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, είπε τα εξής: «Είμαστε πιο κοντά παρά ποτέ στη λύση για τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους … δεν μπορεί να περιμένει άλλο μια χώρα, που έχει κάνει τόσο σκληρή προσαρμογή…». Μετά από δύο μέρες, δηλαδή στις 13 Σεπτεμβρίου 2016, ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, σε ομιλία του στη νεοσυσταθείσα Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, ανάφερε τα κάτωθι: «Ακόμα και την καλύτερη λύση να πετύχουμε, έχουμε την ιδιαιτερότητα ότι οι δανειστές μας είναι και οι ίδιοι υπερχρεωμένοι. Δεν θεωρώ εύκολο λοιπόν να υπάρξει μεγάλη απομείωση του χρέους, χωρίς και οι άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, να έχουν και την ανάλογη μεταχείριση. Άρα πρέπει να έρθουμε σε ένα καλύτερο επίπεδο και να διεκδικήσουμε από κοινού την αντιμετώπισή του, ώστε να υπάρξει μια πανευρωπαϊκή λύση που θα τους αφορά όλους … Επομένως, ακόμα και να έρθουν πολύ ευνοϊκά τα πράγματα, μιλάμε για μια διαδικασία που εξ ορισμού πάει και πέρα από το 2018…».
Η Νέα Δημοκρατία θεωρώντας ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης με τις απόψεις του, διαψεύδει τη θέση του πρωθυπουργού περί άμεσης επίλυσης του προβλήματος του δημοσίου χρέους, εξέδωσε ανακοίνωση που χαρακτηρίζεται για την υποκρισία και τον θεατρινισμό της. Στην ανακοίνωση της ΝΔ αναφέρονται τα εξής: «Για τη Νέα Δημοκρατία η βιωσιμότητα του χρέους, μετά τα εγκληματικά λάθη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι ένας εθνικός στόχος. Εθνικός στόχος που αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να υπηρετήσει, καθώς δεν διαθέτει την αξιοπιστία που απαιτεί μια τέτοια διαπραγμάτευση». Αν κάποιος έχει μελετήσει, έστω και στοιχειωδώς, την οικονομική ιστορία του νεοελληνικού κράτους, θα έχει αντιληφθεί ότι η Ελλάδα ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι, μια καταχρεωμένη και πλήρως εξαρτημένη από το ξένο πολυεθνικό κεφάλαιο χώρα. Από το 1821 και έως σήμερα, η Ελλάδα ζει με δανεικά. Δανεικά όμως που με συνέπεια και με το παραπάνω εξυπηρετούσε. Εγχώριοι και ξένοι πιστωτές πλούτισαν από τα τοκοχρεολύσια της ψωροκώσταινας Ελλάδας.
Ωστόσο, η μοίρα αυτού του πονεμένου λαού, ήταν συνυφασμένη με την διακυβέρνηση της χώρας από δουλοπρεπείς κυβερνήσεις, οι περισσότερες των οποίων σε κρίσιμες για την πατρίδα στιγμές, αποδείχτηκαν ανεπαρκέστατες και αναποτελεσματικές. Οι κυβερνήσεις του Γεωργίου Α. Παπανδρέου και των σαμαροβενιζέλων της περιόδου 2010-2014, επιβεβαιώνουν την ορθότητα του κανόνα περί ανικανότητας και δουλοφροσύνης πολλών κυβερνήσεων, σε κρισιμότατες για το ελληνικό έθνος ιστορικές στιγμές. Ποιοι αποτελούν το οικονομικό επιτελείο της ΝΔ που ασκούν τη συγκεκριμένη ψηφοθηρική κριτική; Εμφανώς οι σαμαροβενιζέλοι σαν τον κύριο Σταϊκούρα. Οι σταϊκούρες της ΝΔ θα μπορούσαν να μας δείξουν μια επιστημονική μελέτη, που έχουν δημοσιεύσει για τα Δημόσια Οικονομικά της Ελλάδας; Θα μπορούσαν να μας εξηγήσουν, γιατί το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης από 3,8 δις το 1974 εξακοντίστηκε σε 324,1 δις ευρώ (€) το 2014; Θα μπορούσαν να μας αιτιολογήσουν, γιατί τα δύο κουρέματα του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης το 2012, αν και συνέβαλαν στο ψαλίδισμά του κατά 138 δις €, εντούτοις το χρέος αντί να μειωθεί, δυστυχώς εξακολουθεί να αυξάνεται με ανεξέλεγκτους ρυθμούς; Η μείωση και η βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους εξαρτάται άμεσα από τις αναπτυξιακές επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας. Πώς όμως η χώρα θα μπει σε αναπτυξιακή τροχιά, αν δεν προαχθεί το επίπεδο ανταγωνιστικότητας της εθνικής μας οικονομίας; Προ πολλού χάσαμε το στοίχημα της ανταγωνιστικότητας και δυστυχώς τα χειρότερα είναι μπροστά μας.
