Ήταν η μακρόσυρτη διαπραγμάτευση ήταν η συνεχής ενασχόληση με το “Ελληνικό ζήτημα” – οκτώ φορές σε επίπεδο Κορυφής, δυο ντουζίνες σε Eurogroup -, ήταν η Βαρουφακιάδα, ήταν και η τροφοδότηση της συζήτησης από τις ηγεσίες των “εταίρων” (με Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε σε ρόλο Darth Vader, με Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ πιο κοντά σε καλοπροαίρετο Hobbit, με την Άνγκελα Μέρκελ σε ρόλο αυστηρής αλλά με ανοχές γκουβερνάντας, με Φρανσουά Ολλάντ σε… αναζήτηση ρόλου), πάντως το θέμα είναι ότι “η Ελλάδα” μπήκε στους αυτοματισμούς.
Αυτό, υπό μια έννοια είναι χρήσιμο για μας. Δημιουργεί πίεση, να μην παραπέσει η διαχείριση της Ελληνικής κρίσης σε καθαρά τεχνοκρατικά κανάλια – εκεί όπου τα αληθινά προβλήματα αποξηραίνονται απο την πραγματική τους ουσία και οι “λύσεις” γίνονται παίγνια επί χάρτου. Όμως, υπό μιαν άλλη έννοια, είναι επικίνδυνο – το ζούμε τώρα, θα το ζήσουμε πάλι την επόμενη μέρα των εκλογών. Η αναπόφευκτη σχηματοποίηση και υπεραπλούστευση που επικρατεί όταν “οι έξω” ασχολούνται με τα δικά σου – χαρακτηριστικό παράδειγμα η υπόθεση Βαρουφάκη, επίσης όμως και η αναζήτηση , ύστερα η ανάδειξη της φιγούρας Αλέξη Τσίπρα, τώρα, νέο παράδειγμα η “ανακάλυψη” της διαδρομής/ανάδυσης της φιγούρας Βαγγέλη Μεϊμαράκη, δημιουργούν εύκολες εικόνες. Και οι εικόνες, με την σειρά τους, τείνουν να παράγουν πολιτικά αποτελέσματα που ξεπερνούν την πραγματικότητα επί του πεδίου, καμιά φορά και τις ίδιες τις προθέσεις των βασικών συντελεστών.
Τι τα γράφουμε όλα αυτά, σε απόσταση αναπνοής απο τις κάλπες; Ευτυχώς, ετούτη την φορά οι δηλώσεις “των έξω” – κυρίως προειδοποιήσεις, με όχι και τόσο αυστηρό είν’ αλήθεια ύφος, απο Σώϋμπλε μέχρι Γιουνκέρ, για υποχρέωση απαρέγκλιτης τήρησης των συμφωνιών του καλοκαιρού – απέφυγαν να αναμειχθούν με άγαρμπο (όπως παλιότερα) τρόπο στην κυρίως πολιτική αντιπαράθεση. Θυμηθείτε την προηγούμενη φορά, που αναζητούνταν “οικείες πολιτικές δυνάμεις” στην Αθήνα…
Όμως, όλον αυτόν τον καιρό, έχουμε την συνεχή πίεση για δημιουργία Κυβέρνησης “με την ευρύτερη κοινωνική νομιμοποίηση”, για συνεργασίες, αν όχι ευθέως για Μεγάλο Συνασπισμό. Αυτά, την ώρα που θα κλείσουν οι κάλπες, θα ενταθούν. Είναι να ελπίζει κανείς, ότι η πολλή η προσοχή και το ενδιαφέρον δεν θα φέρουν μεγαλύτερη ζημιά παρά όφελος.
