ΕνΟσω λοιπόν – πλην εντυπωσιακού απροόπτου τελευταίας στιγμής, εννοείται – πέντε ντουζίνες συμπολιτών μας θα τηγανίζονται στις αίθουσες της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης/Επικοινωνίας (“χωρίς την παραμικρή επικοινωνία, ώστε να μην υπάρξει ούτε καν υπόνοια ενημέρωσης” ήταν το σαρκαστικό υπονοούμενο ενός των συντελεστών…) προκειμένου να τρέξει η διαδικασία του πλειοδοτικού διαγωνισμού για τις διαβόητες 4 τηλεοπτικές άδειες, κάποιοι άλλοι συνάνθρωποί μας θα ψιλο-αγωνιούν και θα ιδρώνουν για τις επιπτώσεις των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού στο δικό τους το σινάφι. Οχι, δεν αναφερόμαστε στους δημοσιογράφους και τους τεχνικούς και τα άλλα στελέχη των τωρινών σταθμών που κινδυνεύουν να βρεθούν “εκτός” – σ’ αυτούς αναφερθήκαμε άλλες φορές, και θα επανέλθουμε. Αναφερόμαστε όμως στους… τραπεζίτες. Σε όσους έχουν δανείσει κάπου 530 εκατομμύρια ευρώ στους κυριότερους τηλεοπτικούς σταθμούς – κοντά στα 360 άμεσα, τα υπόλοιπα μέσα απο την διαχείριση του χαρτοφυλακίου υποχρεώσεων των καναλιών προς την αγορά.
Εκείνο που περισσότερο θα ταλαιπωρήσει, τώρα, τον κόσμο αυτό των τραπεζιτών δεν είναι τι θα απογίνουν τα ανοίγματα των τηλεοπτικών επιχειρήσεων – ούτως ή άλλως, εκείνο που δείχνει η τροχιοδεικτική π.χ. της Μαρινόπουλος ή παλιότερα του Χρυσού Οδηγού είναι ότι “γράψιμο” ζημιών άνω του 50% αποτελεί πλέον “ήθος της αγοράς”, ασχέτως αν και πώς καμουφλάρεται. Το πιο ευαίσθητο είναι – ειδικά στις περιπτώσεις που κάποιοι βρεθούν χωρίς άδεια, όπως ήδη είναι περίπου βέβαιο ότι ισχύει για το MEGA/την “Τηλέτυπος” – το με ποιες τιμές θα επιχειρηθεί να “σπρωχτούν” προς την αγορά, ιδίως δε προς όσα σχήματα τυχόν βρεθούν με άδεια χωρίς να έχουν τηλεοπτική εμπειρία και υποδομή, τα στοιχεία ενεργητικού των “παλιών”. Τα οποία έχουν δοθεί ως collateral για τον ζαλιστικο δανεισμό της χρυσής εποχής.
Όπως ήδη φάνηκε στις εργασίες της Εξεταστικής στην Βουλή, υπάρχει δανεισμός που δόθηκε “στον αέρα” (πράγμα όχι σπάνιο στην χρυσή εποχή), όμως υπάρχει και δανεισμός που ως εγγύηση έχει πρόγραμμα, ή ταινίες, ή επεισόδια σήριαλ. Τιμολογημένα “σε εντελώς φαντεζί βάση” – οπότε, αν τώρα πουληθούν σε τιμες λογικές για το βάθος της κρίσης, θα αφήσουν πίσω βαθυκόκκινο στους ισολογισμούς και εντελώς στον αέρα τα υπόλοιπα δανεισμού.
Δεύτερο πρόβλημα, το timing: πότε επιχειρεί να “σπρώξει” κανείς τα εν λόγω στοιχεία; (Ή, ακόμη περισσότερο, να πιέσει τις διοικήσεις των ατυχησάντων καναλιών να “παραχωρήσουν” τα στοιχεία ενεργητικού τους;). Όσο περισσότερο καθυστερήσει η δυσάρεστη αυτή διαδικασία, τόσο χαμηλότερες τιμές θα πιαστούν στην πράξη…
Συνακόλουθο, τρίτο, πρόβλημα: τι είδους άνθρωποι θα είναι εκείνοι που θα αναλάβουν να την κάνουν αυτήν την δουλειά; Αυτό το τελευταίο – καθώς και το “σε ποιον θα οφείλουν νομιμοφροσύνη” οι εν λόγω χειριστές – είναι ίσως και το πιο δύσκολο. Οι άνθρωποι των καναλιών δύσκολα θα έχουν την καθαρότητα μυαλού, τον κυνισμό αν θέλετε που επιβάλλεται. οι ίδιοι οι τραπεζίτες, ή και οι “δικοί τους άνθρωποι” δεν θα στερούνται κυνισμού, θαρρούμε, όμως έχουν περιορισμένη αίσθηση αυτής της αγοράς (όπως είχαν και όταν δάνειζαν και δέχονταν το χλωμο collateral).
Ασε δε το άλλο: οι συζητήσεις αυτού του είδους έχουν ήδη δρομολογηθεί. Προτού καλά-καλά γίνει ο διαβόητος διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες. Οι επαφές στο παρασκήνιο και ξεκίνησαν και προχωρούν – ανεξάρτητα απο ενστάσεις, απο προσφυγές, απο θεαματικούς καυγάδες.
Καημένοι τραπεζίτες!
