Καθώς το ντιμπέιτ των “Δυο” φεύγει από το προσκήνιο – συνεπώς και από την ψηφοσυλλεκτική προσοχή της κοινής γνώμης – ακόμη πιο γρήγορα και από την ανιαρή παράσταση των “Επτά”, θα μας μείνει περισσότερο η παράξενη εκείνη επιμονή του Βαγγέλη Μεϊμαράκη να ασχοληθεί με το… ύψος του. (Και να ανοίξει ένα μέτωπο γκρίνιας με την δύστυχη την ΕΡΤ. Για μιαν ακόμη φορά).
Η πιο γαλήνια αλλά και κουρασμένη φιγούρα Τσίπρα απέναντι σε μια έντονη αλλά και χαλαρή παρουσία Μεϊμαράκη άφηνε κερδισμένο στα σημεία, σκηνικά, τον δεύτερο: είναι λοιπόν αληθινά να απορείς γιατί έδωσε τόση σημασία στο αν… οι σκηνοθέτες και οι κάμεραμεν της ΕΡΤ τον έβγαλαν πιο κοντό (ή: λιγότερο ψηλό) απ’ ό,τι είναι. Σε σημείο να το κάνει θέμα, φεύγοντας από την ΕΡΤ, μπροστά στις post-debate κάμερες! Όπου, αντίθετα, ο Τσίπρας έδωσε μια παράσταση λαμπερή και αισιόδοξη. Ακόμη και στο Γυμνάσιο, όπου αυτά μετρούσαν περισσότερο, κανείς δεν θυμάται τους ψηλούς να διαμαρτύρονται – από τους κοντούς ακουγόταν φορές-φορές ενόχληση. Κάποιος χρειάζεται να θυμίσει στον Βαγγέλη το πόσο είχε αυτοϋπονομευθεί, την δεκαετία του ΄80, ο συνονόματός του Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας, ιστορική φιγούρα της Δεξιάς εκείνος, με το να θυματοποιεί τον εαυτό του. Και να διαμαρτύρεται γιαι την μεταχείριση του (τότε) Τύπου.
Από κει και πέρα, και για τους “Δυο” η επόμενη μέρα υπήρξε πεισματικά απούσα από την συζήτηση. Με μπροστά μας Ασφαλιστικό, ουσιαστική αναδιάρθρωση φορολογικού συστήματος, αναδιάταξη εργασιακών σχέσεων, Ταμείο Περιουσίας του Δημοσίου, ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ρύθμιση των “κόκκινων δανείων”, οι “Δυο” πρακτικά επικεντρώθηκαν – και ζήτησαν την προσοχή μας… – στο αν και πώς και υπό ποιες προϋποθέσεις και με ποιους αποκλεισμούς θα υπάρξουν ή δεν θα υπάρξουν συνεργασίες.
Σ’ αυτό το σημείο, σ’ αυτό το ζήτημα, όλα τα δημόσια εκπεμπόμενα σημάδια ήταν και παραμένουν πεισματικά αρνητικά. Η στρατηγική επιλογή Μεϊμαράκη υπέρ της “συνεννόησης” δείχνει να συναντά τοίχο. Μολαταύτα, θα μας επιτραπεί να αλιεύσουμε – όπως το θέλει η τηλεοπτική διάλεκτος – στο συνολικό ύφος των μονομάχων – πάλιν η τηλεοπτική διατύπωση! – μια βαθύτερη διαλλακτικότητα, κάτι σαν αποδοχή της πραγματικότητας.
Θεώρησε, εδώ, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης πως αποκαλώντας μια και δυο και τρεις φορές “νεομνημονιακό” τον Αλέξη Τσίπρα, του στερεί κοινό. Οπαδούς ίσως να του στερεί! Αυτοί, όμως, οι οπαδικά σκεπτόμενοι, ήδη έχουν φύγει για αλλού (π.χ. για την Ζωή, που ως lead-in στον ντιμπέιτ των “Δυο” στην ΕΡΤ μαλλιοτραβιόταν, με Πρετεντέρη και Σαράφογλου στο MEGA). Στους άλλους, μάλλον η προσγείωση ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματική πραγματικότητα αποδίδει αν όχι ενθουσιώδη στήριξη, ίσως κουρασμένη αποδοχή.
