Σα σήμερα, πριν από 24 χρόνια, στις 4 Αυγούστου 1922, η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη εξαπέλυσε μια φοβερή φοροεισπρακτική επίθεση λόγω του μόνιμου δημοσιονομικού εκτροχιασμού, λόγω Μάαστριχτ και λόγω γενικώς… μπάχαλου!
Είχε προηγηθεί το πρώτο, μετά τη μεταπολίτευση, σκληρό πακέτο μέτρων λιτότητας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στις 14 Οκτωβρίου 1985, δηλαδή λίγο μετά τις υποσχέσεις του Ανδρέα Παπανδρέου για «ακόμη καλύτερες ημέρες» κατά την προεκλογική περίοδο του ίδιου έτους. Ακολούθησαν οι γνωστές φοροεισπρακτικές καταιγίδες μετά το 1993 στο πλαίσιο των περιβόητων προγραμμάτων σύγκλισης και του στόχου ένταξης της Ελλάδος στην Ευρωζώνη, η φοροεισπρακτική επίθεση το φθινόπωρο του 2008 για την αντιμετώπιση του νέου δημοσιονομικού εκτροχιασμού και το ολοκληρωτικό «τσουνάμι» μετά το 2009 από «πράσινες», «γαλάζιες» και, «αριστερές» κυβερνήσεις με κορύφωση τη σημερινή συνταξιοδοτική καταιγίδα.
Τότε, λοιπόν, η απόφαση αυτή για την ανακοίνωση των σκληρών εισπρακτικών μέτρων ελήφθη σε ειδική σύσκεψη υπό την προεδρία του τότε πρωθυπουργού, με τη συμμετοχή στελεχών της Τράπεζας της Ελλάδος. Τα σκληρά αυτά φοροεισπρακτικά μέτρα (αλήθεια, πώς θα μπορούσε να αντέξει άλλο αυτή η χώρα) συνίσταντο σε μεγάλες αυξήσεις έμμεσων φόρων ιδίως στα καύσιμα, με την επίκληση του Μάαστριχτ! Θυμήθηκα ότι για το θέμα αυτό ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης σε μιαν κατ΄ ιδίαν σχετική συζήτηση μού εκμυστηρεύθηκε τα εξής: «Στη δραματική σχετική συζήτηση για το θέμα αυτό μερικά στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδος μού παρουσίασαν ένα πακέτο μέτρων που κι εγώ… τρόμαξα. Ήταν ακόμα πιο σκληρό. Και, φυσικά, το απέρριψα χωρίς άλλη συζήτηση»!
Υπενθυμίζεται ότι τότε το ECOFIN στη συνεδρίασή του τον Ιούλιο του 1992 συζήτησε το θέμα της κοινοτικής εναρμόνισης των ειδικών φόρων κατανάλωσης καυσίμων, αλλά δεν πήρε αποφάσεις, ώστε να δημιουργούνται υποχρεώσεις για τη χώρα μας, ενώ τα όρια εναρμόνισης που συζητήθηκαν ήταν πολύ χαμηλά και, συνεπώς, δεν δικαιολογούσαν τη φοροεισπρακτική αυτή επιδρομή. Τότε, οι σχεδιαστές των μέτρων αυτών επικαλούνταν διάφορα επιχειρήματα για να πείσουν τον τότε πρωθυπουργό να τα υιοθετήσει.
Τελικά, τα φοροεισπρακτικά αυτά μέτρα με τις σημαντικές αυξήσεις στα καύσιμα επελέγησαν και ανακοινώθηκαν στο Ζάππειο (είδατε πώς επαναλαμβάνεται η ιστορία;) από τον τότε υπουργό Εθνικής Οικονομίας Στέφανο Μάνο, ο οποίος μάλιστα διαβεβαίωνε τους δημοσιογράφους ότι «η αύξηση των καυσίμων θα προκαλέσει ασφαλώς πρόσκαιρες αυξήσεις στον πληθωρισμό, ο οποίος στο τέλος του χρόνου θα είναι σίγουρα κάτω από το 15%, τρεις ολόκληρες μονάδες λιγότερο από τον περασμένο χρόνο». Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι έγινε το … αντίθετο: ο πληθωρισμός από 13,1% διαμορφώθηκε στο 15,1% το Δεκέμβριο του 1992!
