Τα λαμόγια από τις λίστες φοροδιαφυγής γλιτώνουν με παραγραφή την πληρωμή όσων οφείλουν

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΓΙΑ ΕΣΟΔΑ ΔΙΣ ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΙΣΤΕΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ, ΑΦΟΥ -ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ- ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΓΡΑΓΡΑΜΜΕΝΑ

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΡΑΦΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΠΙΣΩ ΟΣΑ ΠΛΗΡΩΣΑΝ   

Μεγάλη ήττα υπόκεινται οι ευσυνείδητοι πολίτες που τόσα χρόνια πληρώνουν σαν πειθήνια υποζύγια τους φόρους και τις υποχρεώσεις τους.  Κι αυτό γιατί στην κινούμενη άμμο της παραγραφής χάνονται σταδιακά οι  ελπίδες για είσπραξη εσόδων δισεκατομμυρίων από την αποκαλούμενη «παρελθούσα» φοροδιαφυγή, εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου!

Η φοροδιαφυγή από τις περίφημες λίστες  Λαγκάρντ, Μπόργιανς κλπ , θα αποτελεί συντόμως κενό γράμμα, αφού η απόφαση της αυξημένους κύρους 7μελούς σύνθεσης του  Β’ Τμήματος του Συμβουλίου Επικρατείας για την παραγραφή του προστίμου που είχε επιβληθεί στον πρώην αντιπρόεδρο της Βουλής Αλ. Μητρόπουλο «αδειάζει» το ελληνικό δημόσιο που παρέτεινε επανειλημμένα το χρόνο παραγραφής (κατά ένα χρόνο) και ταυτόχρονα στερεύει τις ελπίδες για είσπραξη εκατομμυρίων από αυτές.

Η απόφαση του ΣτΕ οριστικά και αμετάκλητα αποφαίνεται  ότι η παράταση των προθεσμιών παραγραφής που επήλθαν με τους επίμαχους νόμους του ΥΠΟΙΚ , αντιβαίνει στις αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστατευόμενης εμπιστοσύνης που επιβάλλουν τη σαφή διατύπωση των κανόνων δικαίου, όπως είχε γράψει το kontranews.gr στις 8-4-2016.

Με τον νόμο Παπακωνσταντίνου του 2010, ορίστηκε ότι ο αναδρομικός φοροέλεγχος μπορεί να φτάσει 5 χρόνια πριν.  Η ισχύς του νόμου ξεκίνησε φυσικά το 2010 οπότε ότι συμβαίνει μετά ειναι λυμένο. Πχ αν κάποιος καταγγελθεί ότι φοροδιαφεύγει το 2016 μπορεί να ελεγχθεί μέχρι το 2010 , να κάποιος καταγγελθεί το 2017 μπορεί να ελεγχθεί μέχρι το 2011 κλπ. Τι γίνεται όμως με τις τα εμβάσματα που έφυγαν πριν το 2010, τις λίστες με καταθέσεις σε τράπεζες εξωτερικού και φορολογικούς παραδείσους , με τις περίφημες λίστες που αφορούν καταθέσεις του 2004-05-06 κλπ; Εκεί η πολιτεία για να αποφύγει την παραγραφή (πέραν των άλλων, όπως π.χ να φέρει το βάρος της απόδειξης ο φορολογούμενος)  εφηύρε την “φάμπρικα” της έκδοσης υπουργικών αποφάσεων με τις οποίες κάθε χρόνο παρατείνεται για ένα χρόνο ο χρόνος παραγραφής. Έγινε ακόμα και πρόσφατα για να μην παραγραφούν οι αξιώσεις της λίστας Λαγκάρντ με τα χιλιάδες γνωστά ονόματα , οι οποίοι πλέον  θα πέσουν στα μαλακά ή θα τους επιστραφούν και τα χρήματα που πλήρωσαν (όσοι πλήρωσαν) ως πρόστιμα, με βάση την ερμηνεία της απόφασης. Άλλωστε  ήδη σε παλαιότερες υποθέσεις το Ανώτατο Δικαστήριο είχε ταχθεί υπέρ των φορολογουμένων.

Το σκεπτικό της απόφασης είναι απολύτως χαρακτηριστικό:

«Συνακόλουθα, για τον καταλογισμό παραβάσεων των κανόνων της φορολογικής νομοθεσίας και περαιτέρω για την επιβολή στον παραβάτη σχετικών κυρώσεων, όπως τα πρόστιμα για παραβάσεις των διατάξεων του ΚΒΣ, απαιτείται να εφαρμόζεται προθεσμία παραγραφής, η οποία προκειμένου να εκπληρώνει τη συνιστάμενη στη διασφάλιση της ως άνω αρχής λειτουργίας της, πρέπει να ορίζεται εκ των προτέρων και να είναι επαρκώς προβλέψιμη από τον ενδιαφερόμενο, δύναται δε,  κατ΄ εξαίρεση  -υπό τον όρο της συνδρομής ειδικώς τεκμηριωμένων περιστάσεων-  οποία είναι στενώς ερμηνευτέα, να παραταθεί. Η παραγραφή αυτή πρέπει, επίσης, να έχει συνολικά εύλογη διάρκεια, δηλαδή να συνάδει προς την αρχή της αναλογικότητας, ώστε αφενός να επιτρέπει τον αποτελεσματικό έλεγχο της εκ μέρους των φορολογουμένων τήρησης των φορολογικών τους υποχρεώσεων, χωρίς όμως να ενθαρρύνει απραξία των φορολογικών αρχών και αφετέρου να μην αφήνει τους μεν φορολογουμένους έκθετους σε μακρά περίοδο ανασφάλειας δικαίου  -που αποτελεί παράγοντα αποτρεπτικό για την ανάπτυξη οικονομικών δραστηριοτήτων με δυσμενείς επιπτώσεις στην ανάπτυξη, γενικότερα, και της εθνικής οικονομίας- και στον κίνδυνο να μην είναι πλέον σε θέση, μετά την παρέλευση μακρού χρόνου από το γεγονός που γεννά τη φορολογική υποχρέωση και την κτήση του διαφυγόντος τη φορολογία περιουσιακού οφέλους, να αμυνθούν προσηκόντως έναντι σχετικού ελέγχου, το δε Δημόσιο έκθετο στον κίνδυνο αδυναμίας είσπραξης τυχόν βεβαιουμένων ποσών προστίμων».