Πληθαίνουν, μέρα με την ημέρα, οι ενδείξεις που επιβεβαιώνουν την εκτίμηση, ότι η «απόπειρα πραξικοπήματος», αποτέλεσε «πρόβα εμφυλίου» , στη γειτονική χώρα. Από τα «αντίποινα» του «καθεστώτος Ερντογάν», μέχρι τις περίεργες φήμες, για… εξαφανισμένα ελικόπτερα και αεροπλάνα, ή για θύλακες των επίδοξων πραξικοπηματιών, που έχουν διαφύγει και αναζητούν ρεβάνς, όλα δείχνουν ότι την περασμένη εβδομάδα, τέλειωσε μια μάχη, αλλά ο πόλεμος μόλις αρχίζει. Δε χρειάζεται παρά κοινός νους, άλλωστε, για να γίνει αντιληπτό, πως η εκδικητική και μισαλλόδοξη συμπεριφορά της σημερινής εξουσίας, δημιουργεί το έδαφος ανάλογης αντίδρασης, σε βάθος χρόνου, από τη στιγμή, μάλιστα, που δεν αφήνεται κανένα περιθώριο συνύπαρξης. Μιλάμε δε για εκφράσεις της τουρκικής κοινωνίας, όπως οι Ένοπλες Δυνάμεις, ως μια ιδιαίτερη κατηγορία, τους θεματοφύλακες του κεμαλισμού, τα δίκτυα επιρροής του Γκιουλέν, το δυτικότροπο τμήμα των μεγάλων πόλεων, στο οποίο μπορεί να συμπεριλάβει κανείς και τη θρησκευτική μειονότητα των Αλεβιτών. Όλες αυτές οι κατηγορίες της κοινωνίας, δεν τοποθετούνται ως απλοί πολιτικοί αντίπαλοι μιας εκλεγμένης κυβέρνησης, όπως συμβαίνει σε μια κανονική κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά αντιμετωπίζονται ως «εχθροί του καθεστώτος», κατ` επέκταση δε ως «εχθροί του έθνους». Το ζοφερό σκηνικό συμπληρώνεται από την ψυχροπολεμική ατμόσφαιρα, στη σχέση της Τουρκίας, ακριβέστερα του «καθεστώτος Ερντογάν», με τους κατά τεκμήριο συμμάχους της, στο πλαίσιο των ευρωατλαντικών δομών. Η έντονη ενόχληση των Ηνωμένων Πολιτειών, για την προσπάθεια εμπλοκής τους, με επίκεντρο την παρουσία του κου. Γκιουλέν, συνδυάζεται με την αντίδραση, Αμερικανών και Ευρωπαίων, στην καλλιέργεια κλίματος, στο ανώτατο επίπεδο, για επαναφορά της θανατικής ποινής, θέμα που αποτελεί κάτι σαν το «ιερό δισκοπότηρο» για τις δυτικές κοινωνίες. Το πόσο επιβαρυμένη είναι η ατμόσφαιρα, αποδεικνύεται και από δηλητηριώδη σχόλια Ευρωπαίων αξιωματούχων, όπως ο επίτροπος Γιοχάνες Χαν και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, που αφήνουν υπαινιγμούς για το τι ακριβώς συνέβη, διατυπώνοντας εύλογες απορίες, όπως για τις λίστες εκκαθαρίσεων, στο σύνολο του κρατικού μηχανισμού, που αγγίζουν τις 50.000 και οι οποίες, προφανώς, είχαν από πριν συνταχθεί. Ακόμη και η τελευταία αποκάλυψη, ότι η μυστική υπηρεσία της γειτονικής χώρας (ΜΙΤ) γνώριζε ώρες πριν για την εκδήλωση πραξικοπήματος και είχε ενημερώσει τους πάντες, δημιουργεί ερωτήματα, όπως για το πώς ο, ενήμερος, αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, βρέθηκε όμηρος των κινηματιών…
