Τα θηλαστικά άρχισαν να διαφοροποιούνται μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, 66 εκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτό είναι το πόρισμα των ερευνητών του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Κουήνσλαντ, Αυστραλία αμφισβητώντας τις επιστημονικές θεωρίες που για πάνω από 20 χρόνια τοποθετούσαν την αρχή της διαδικασίας πριν από 90 εκατομμύρια χρόνια.
Παρά το γεγονός ότι μικρά θηλαστικά ζούσαν στην εποχή των δεινοσαύρων, φαίνεται ότι η ξαφνική εξαφάνιση των τελευταίων δημιούργησε της κατάλληλες οικολογικές συνθήκες ώστε να εξελιχθούν τα πρωτόγονα θηλαστικά, κυρίως μικρά τρωκτικά στο μέγεθος ινδικών χοιριδίων, στην σημερινή τεράστια βιοποικιλία που κυριεύει τον «πλανήτη των θηλαστικών».
Ο εξελικτικός βιολόγος Μάθιου Φίλιπς, του Πανεπιστημίου του Κουήνσλαντ, έκανε ευρύς χρήση της μεθόδου μοριακής χρονολόγησης σε συνδυασμό με διαμετρικές μετρήσεις σε πρότυπα DNA απολιθωμάτων γνωστής ηλικίας, και απέκλισε τα ευρήματα μεγάλων θαλάσσιων θηλαστικών, τα οποία ενδέχεται να είχαν διαφορετική πορεία εξέλιξης σε σχέση με τα θηλαστικά του εδάφους. Μετά από τις έρευνες αυτές ανακάλυψε πως στην πλειοψηφία των δειγμάτων η γενετική διαποικίληση αντιστοιχούσε ηλικιακά στην περίοδο μετά την εξαφάνιση των δεινόσαυρος.
«Σίγουρα κάποια πλακουντοφόρα θηλαστικά συγκατοικούσαν τον πλανήτη μαζί με τους δεινόσαυρους» γράφει ο Φίλιπς στο επιστημονικό φύλλο Systematic Biology, «φαίνεται όμως πως η μεγαλύτερη διαποικίληση πλακουντοφόρων θηλαστικών ακολούθησε στενά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, 66 εκατομμύρια χρόνια πριν, ένα γεγονός που άνοιξε οικολογικό χώρο ώστε να εξελιχθούν τα θηλαστικά».
