Χρειάζεται να συμμαζευτεί – ταχύτατα – εκείνο που αφήνει πίσω η υπόθεση της νομοθέτησης καθ’ υπαγόρευσιν της Cosco, με τον Πρωθυπουργό να έχει φύγει για Κίνα και με την αίσθηση ότι – για μιαν ακόμη φορά – θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται μια σημαντική μεταρρύθμιση (γιατί αυτό είναι το συνολικό, εν τέλει, πέρασμα του λιμανιού του Πειραιά στους Κινέζους), με την Κυβέρνηση να διαφωνεί αλλά να συμμορφώνεται στην ανάγκη.
Χρειάζεται να συμμαζευτεί όχι επειδή ο Θοδωρής Δρίτσας – εκ των συμπαθεστέρων υπουργών ετούτης της Κυβέρνησης : το λέμε με κάθε ειλικρίνεια, αυτό – προκάλεσε με τα μπρος-πίσω της “ορθής νομοθέτησης” όχι απλώς την εντύπωση ότι πήγε να υπαναχωρήσει η Ελληνική Δημοκρατία (όχι ο ίδιος, ή το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας) απο κάτι που συμφώνησε αλλά και για το οποίο δεσμεύτηκε, αλλά την εντύπωση ότι αυτό πήγε να το κάνει με πονηριά και υπονομεύοντας τον Τσίπρα (ως Πρωθυπουργό, με τις βαλίτσες έτοιμες για Πεκίνο, όχι ως σύντροφο στις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ). Και, ακόμη περισσότερο, πήγε να το κάνει “κρυβόμενος” πίσω απο την κωμική εκείνη έννοια της “ορθής νομοθέτησης” και τον Μιχάλη Καλογήρου – Γ.Γ. της Κυβέρνησης, χαμηλού προφίλ δικηγόρο Αθηνών ο οποίος περισσότερο είχε γίνει γνωστός για στάσεις του στο θέμα των δικαιωμάτων κλπ. παρά για ο,τιδήποτε το λειτουργικό – θέτοντας έτσι το μείζον ζήτημα του τι (και πώς) νομοθετείται και τι ισχύει.
Χρειάζεται να συμμαζευτεί το αντανακλαστικό να αφήνεται η ρύθμιση του κάθε δυσάρεστου ζητήματος – δυσάρεστου γιατί υποχρεώνει σε αναθεώρηση ιδεολογικών στάσεων, δυσάρεστου γιατί κοστίζει σε δημοφιλια, δυσάρεστου γιατί φέρνει σε αντιπαράθεση με συγκεκριμένο εκλογικό κοινό – για τις 12 παρά 5!. Πέρασμα του Ελληνικού στον Λάτση; Πέρασμα των περιφερειακών αεροδρομίων στους Γερμανούς; Νομίζετε αληθεια ότι αυτά είναι τα βαριά;
Μα… δείτε τι γίνεται με τις συντάξεις των καθημερινών ανθρώπων, τις επικουρικές, τα εφάπαξ! Δείτε τι θα γίνει με τα εκκαθαριστικά του φόρου εισοδήματος και του ΕΝΦΙΑ! Φαντασθείτε τι θα ισχύσει όταν υλοποιηθεί η Ασφαλιστική Μεταρρύθμιση Κατρούγκαλου στις ζωές ελεύθερων επαγγελματιών! Οταν τέτοια παγόβουνα βρίσκονται μπροστά στον πλού της Κυβέρνησης, είναι τραγικό να θεωρείται ότι η διαφύλαξη του προφίλ του ενος – έστω και του συμπαθέστερου! – υπουργού, ή του άλλου (Χρηστος Σπίρτζης αύριο; Πάνος Σκουρλέτης μεθαύριο;) αξίζει ώστε να δημιουργείται η εικόνα που είδαμε στην υπόθεση Cosco.
Χρειάζεται να συμμαζευτεί και το άλλο: όποιος, στην περίπτωση Cosco , είδε ότι η πρακτική deemed approval – άμα ζητήσει ο επενδυτής μια άδεια και δεν του δοθεί μέσα σε 3 ή 4 ή 6 μήνες, θεωρείται ότι την έχει λάβει – προσκρούει στην λογική της Ελληνικής έννομης τάξης, και πήγε να το “διορθώσει με ορθή νομοθέτηση”, είχε δίκιο! Ούτως ή άλλως, ό,τι κι αν γράψει ο νομοθέτης, θάρθει το Συμβούλιο της Επικρατείας να το σμπαραλιάσει, όπως έκανε π.χ. και με τις συντάξεις του σκληρού πυρήνα του Δημοσίου επί Μνημονίου-2. Όμοια, όποιος βλέπει ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις και τις παραχωρήσεις εκμετάλλευσης θάχουμε εργαζόμενους δυο ταχυτήτων να δουλεύουν δίπλα-δίπλα έχει δίκιο! Και πού νάρθει στο προσκήνιο η διαπραγμάτευση για τα εργασιακά το φθινόπωρο! Όμως, να, με τα 3 διαδοχικά Μνημόνια, έχει συμφωνηθεί πολύ βαρύτερη/πολυ βαθύτερη διατάραξη της έννομης τάξης. Εχει ξεπατωθεί όλο το νομικό σύστημα. Οπότε;
Οπότε άμα δεν συμμαζευτούν οι προσωπικές στρατηγικές και οι επιδέξιες υπαναχωρήσεις, θα ξηλωθεί – ξηλώνεται ήδη – η αίσθηση ότι κάτι πάει να κυβερνηθεί, κάτι πάει να προχωρήσει. Και η Κυβέρνηση – η όποια Κυβέρνηση – θα μείνει στον νου των ανθρώπων ως ομάδα διοίκησης προτεκτοράτου Κακό, αυτό.
