Ελέχθη κι αυτό (το αριστερό), όπως κάτι παρόμοιο «σοσιαλιστικό» πριν από… 28 χρόνια, για το καλό μας!
Τάδε έφη, λοιπόν, μεταξύ άλλων, ο υπουργός Οικονομίας κ. Γιώργος Σταθάκης σε ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής, εμφανισθείς ως υπέρμαχος της αύξησης των φόρων: «Το DNA της Αριστεράς είναι διαφορετικό από της Δεξιάς. Στο DNA της Αριστεράς είναι η μέριμνα για ενιαία πρόσβαση σε όλους στα δημόσια σχολεία, η πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας να μην εξαρτάται από το εισόδημα, να μερινά όχι μόνο για τις μπίζνες, αλλά και τους δείκτες κοινωνικών ανισοτήτων που σήμερα είναι από τους χειρότερους στην ΕΕ…»
Έτσι, ο κ. Σταθάκης παραδέχθηκε, έστω και με γλώσσα λανθάνουσα, τη «νεοφιλελεύθερη» επιταγή των οικονομικών νόμων ότι δεν υπάρχει «δωρεάν πιάτο στην οικονομία, αφού κάποιος τελικά το πληρώνει». Και όπως έχουμε επανειλημμένως επισημάνει στην Ελλάδα το κατ΄επίφασιν αυτό «δωρεάν πιάτο», δηλαδή την κατ΄επίφασιν «δωρεάν παιδεία», την κατ΄επίφασιν δωρεάν υγεία», το κατ΄επίφασιν «χαμηλό» εισιτήριο των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας το πληρώνουν οι άσχετοι, σε πολλές περιπτώσεις, φορολογούμενοι Αθηνών και πάσης Ελλάδος.
Η σημερινή αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, συνεχίζει, με τον ίδιο και αγριότερο τρόπο, την αύξηση υπαρχόντων και την επιβολή νέων φόρων επικαλούμενη το ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος, όπως όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις τις πολυθρύλητες κοινωνικές δαπάνες, οι οποίες μόνο «κοινωνικές» δεν ήταν και για το λόγο αυτό αυξανόταν και αυξάνεται εφιαλτικά η φτώχεια και κυριαρχούσαν και κυριαρχούν οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες. Είναι μελαγχολική η διαπίστωση ότι, κατά την τελευταία δεκαπενταετία, πριν από την τρέχουσα κρίση, η αύξηση (ως ποσοστό του ΑΕΠ) των κοινωνικών δαπανών, με την υπερφορολόγηση κυρίως των μισθωτών και συνταξιούχων, δεν συνοδεύθηκε από μείωση της οικονομικής ανισότητας και της φτώχειας, καθώς η αναδιανεμητική επίδραση των κοινωνικών παροχών ήταν περιορισμένη σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ εξαιτίας του κατακερματισμένου κράτους προνοίας, δηλαδή της διάθεσης ποσών σε αλλότριες ή «μαϊμού» σκοπιμότητες. Εννοείται ότι όλη αυτή η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο μετά το 2010 λόγω περικοπής των συντάξεων και των κοινωνικών επιδομάτων, τα οποία συνέβαλλαν τότε, έστω και περιορισμένα, σε σχέση με την ΕΕ, στη μείωση της φτώχειας. κατά μέσο όρο στην ΕΕ και, συνεπώς, «για το καλό μας», όπως υποστηρίζει ο κ. Σταθάκης. δεν πρέπει να μείνει τίποτε πια αφορολόγητο!!!
Αλλά, φαίνεται ότι είναι το ίδιο περίπου το DNA της αριστερής και της σοσιαλιστικής θεώρησης του κοινωνικού κράτους και των κοινωνικών δαπανών. Ο κ. Σταθάκης μού θύμισε τα ίδια περίπου που είχε πει στις 29 Μαΐου του 1988 ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Δημήτρης Τσοβόλας στους Γιάννη Μαρίνο και Παντελή Καψή κατά τη συζήτηση στο ραδιοφωνικό σταθμό TOP FM: «Η κυβέρνηση αύξησε τα ελλείμματα για λόγους κοινωνικής πολιτικής…» και «δίδονται παροχές από άδεια δημόσια ταμεία, αλλά δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά μια σοσιαλιστική κυβέρνηση, δεν κινδυνεύει εν πάση περιπτώσει η οικονομία…»!
