Ομοφοβική επίθεση καταγγέλλουν ότι έγινε εναντίον τους στο κέντρο της Θεσσαλονίκης η Νάνση Παπαθανασίου και η Έλενα Χρηστίδη, ψυχοθεραπεύτριες και υπεύθυνες του επιστημονικού φορέα για την ΛΟΑΤΚΙ+ ισότητα Orlando LGBT+.
Η κ. Χρηστίδη είναι ψυχολόγος ψυχοθεραπεύτρια και υποψήφια διδακτόρισσα του ΕΚΠΑ με μεταπτυχιακές της σπουδές στην Διεθνή Ιατρική και την Διαχείριση Κρίσεων Υγείας. Έχει εργαστεί με προσφυγικό πληθυσμό και έχει διατελέσει επιστημονικά υπεύθυνη του ελληνικού προγράμματος για την Πιστοποίηση Θυμάτων Βασανιστηρίων, καθώς και μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Αναθεώρησης του Istanbul Protocol -Πρωτόκολλο για την Διερεύνηση και την Πιστοποίηση Θυμάτων Βίας και Βασανιστηρίων (ΟΗΕ). Είναι συν-διδάσκουσα των μαθημάτων για τις ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητες και τις υπηρεσίες ψυχοκοινωνικής στήριξης στο Τμήμα Ψυχολογίας (Πάντειο Πανεπιστήμιο) και στο Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας (Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής) και επόπτρια ψυχολόγων στην Γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης 11528 Δίπλα Σου, για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, τις οικογένειές τους και τους εκπαιδευτικούς.
Είναι και οι δύο ιδρύτριες και επιστημονικά υπεύθυνες του Orlando LGBT+.
Ολόκληρη η καταγγελία τους:
«Στην Ελλάδα του 2025, στη Θεσσαλονίκη, δύο λεσβίες/κουήρ άτομα πιαστήκαμε για λίγο αγκαλιά περπατώντας στον δρόμο. Ήταν αρκετό για να πετάξουν με φόρα νερά πάνω μας μέσα από ένα ανοιχτό παράθυρο αυτοκινήτου που πέρασε γρήγορα δίπλα μας και έφυγε, ενώ μας έβρισαν γελώντας.
Αν εμείς, γυρνώντας από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, δύο λευκά άτομα, στερεοτυπικά “καλοντυμένα”, δεχτήκαμε με τόσο κάζουαλ τρόπο μια χιλιοπαιγμένη ομοφοβική επίθεση τέτοιου τύπου στον δρόμο, τι να πούμε για τις τρανς συντρόφισσές μας, τα νεαρά κουήρια, τους μετανάστες ή/και τα άτομα που ασκούν σεξεργασία.
Είμαστε καλά και ήρεμες επί προσωπικού.
Αλλά η συλλογική μας οργή θα ξεχειλίζει όσο η ύπαρξη και μόνο στον δημόσιο χώρο, όλων των κουήρ υποκειμένων, τίθεται υπό αμφισβήτηση και απειλή.
Ο λόγος που καταγράφουμε μια μικρή προσωπική εμπειρία στη συλλογική εμπειρία των πολλαπλών διακρίσεων σε βάρος όλων μας, είναι για να θυμόμαστε ότι όποιος δεν παίρνει θέση απέναντι σε όλα τα μέτωπα της επανοργάνωσης της ακροδεξιάς, αλλά διαλέγει μόνο κάποια από αυτά με όρους πολιτικών στρατηγικών, ψευδούς ιεράρχησης αναγκών ή κινηματικών συσχετισμών, έχει ευθύνη.
Για εμάς και τις κοινότητές μας το έργο είναι γνωστό, και η δύναμη θα βρίσκεται πάντα στις συλλογικές μας αντιστάσεις».
