Ο άνθρωπος που ηγήθηκε κινήµατος κατά των απολύσεων

Toυ ΠΑΝΟΥ ΤΡΙΓΑΖΗ *

Υποθέτω ότι λίγοι θυµούνται ότι ως «υπουργός απολύσεων» ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνώρισε την πρώτη µεγάλη ήττα του από τους διοικητικούς υπαλλήλους του Πανεπιστηµίου Αθηνών, άλλοτε προπύργιου του συντηρητισµού.

Το 2013, εκτός από το «µαύρο» στην ΕΡΤ, η κυβέρνηση Σαµαρά µε υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθµισης τον σηµερινό πρωθυπουργό, είχε θέσει σε κίνηση και διαδικασίες κινητικότητας /διαθεσιµότητας στο δηµόσιο, συναντώντας ισχυρότατες αντιδράσεις.

Πρόεδρος του συλλόγου των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ, ήταν ένας φλογερός συνδικαλιστής, ο Ζαχαρίας Τριγάζης, που δυστυχώς έφυγε από κοντά µας από πνιγµό στα 72 του χρόνια, πριν ακριβώς δύο χρόνια.

Η ζωή και η δράση του Ζαχαρία ως ακτιβιστή της Αριστεράς και συνδικαλιστή έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον, γι’ αυτό και η αιφνίδια απώλειά του προκάλεσε κύµα αλληλεγγύης στην σύντροφο και συµµαχήτριά του Αγγελική Μηλιτσοπούλου, πρώην µέλος του διοικητικού προσωπικού του ΕΚΠΑ, όπως και ο αδελφός µου.

Ο Ζαχαρίας ήταν λαϊκός αγωνιστής και λαϊκός άνθρωπος. Πάνω από µισόν αιώνα στο κίνηµα της Αριστεράς, από τα δύσκολα χρόνια της χούντας, όταν µαζί ενταχθήκαµε στην ΚΝΕ, µετανάστες φοιτητές στο Λονδίνο. Σπούδαζε και εργαζόταν, αλλά έβρισκε χρόνο για το αντιδικτατορικό κίνηµα και για το Κόµµα, έχοντας εξαιρετικές επιδόσεις στη στρατολόγηση νέων µελών, των οποίων την εµπιστοσύνη κέρδιζε µε τον ζεστό χαρακτήρα και την λαϊκότητά του. Έτσι, όταν η Πανσπουδαστική έγινε απόλυτη πλειοψηφία στον Σύλλογο Ελλήνων Φοιτητών Λονδίνου (ΣΕΦΛ) και πολλοί απορούσαν πώς συνέβαινε αυτό στην «πόλη των εφοπλιστών», εµείς απαντούσαµε «διότι έχουµε µέλη σαν τον Ζαχαρία».

Μεταδικτατορικά, ο Ζαχαρίας διορίστηκε στο διοικητικό προσωπικό του Πανεπιστηµίου Αθηνών από την πρώτη εκλεγµένη Πρυτανεία Σταθόπουλου – Αργυριάδη – Φιλοκύπρου, ως έκτακτος του δηµοσίου. Αυτή ήταν και η αρχή της συνδικαλιστικής του δράσης, που το 1989 επιβραβεύθηκε µε την εκλογή του ως προέδρου της Οµοσπονδίας Εκτάκτων του Δηµοσίου, µε αντιπρόεδρο τον Δηµήτρη Χατζησωκράτη.

Επίκεντρο της δράσης του παρέµεινε το Πανεπιστήµιο Αθηνών, όπου µετά τη διάσπαση του ενιαίου Συνασπισµού το 1991, συνίδρυσε µε τον καθηγητή Νίκο Πετραλιά οργάνωση του ΣΥΝ.

Απεργία 96 ηµερών

Η µεγάλη ώρα για τον συνδικαλιστή Ζαχαρία ήταν το 2013, όταν οι διοικητικοί υπάλληλοι του ΕΚΠΑ και άλλων ΑΕΙ βρέθηκαν αντιµέτωποι µε το µνηµονιακό µέτρο της διαθεσιµότητας και το αντίστοιχο σωµατείο κήρυξε απεργία υπό την πίεση των προσκείµενων στον ΣΥΡΙΖΑ συνδικαλιστών, καλώντας ταυτόχρονα τα µέλη του να µην παραλαµβάνουν έγγραφα, προερχόµενα τότε από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθµισης, µε υπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Δεν ήταν µια συνηθισµένη απεργία, καθώς είχε καθαρά πολιτικό χαρακτήρα, πολύ περισσότερο που έλαβε χώρα στο πρώτο πνευµατικό ίδρυµα της χώρας µας. Γι’ αυτό και χρειάστηκε η καθαίρεση του διοικητικού συµβουλίου του συλλόγου για τη συνέχιση της απεργίας και η στελέχωσή του µε µέλη της ενωτικής απεργιακής επιτροπής, µε πρόεδρο τον Ζαχαρία. Τελικά, η απεργία που κράτησε 96 ηµέρες, απέτρεψε τη διαθεσιµότητα, µέτρο που κατάργησε η κυβέρνηση Τσίπρα.

Θυµίζω ότι µε την περιβόητη «κινητικότητα» Μητσοτάκη, ακόµα και οι φύλακες σε σχολικά συγκροτήµατα είχαν µετακινηθεί σε άλλες υπηρεσίες, αλλά ευτυχώς, επανήλθαν µε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μην το ξεχνάµε αυτό σήµερα, που η βία πλήττει πολλά σχολεία µε την νεανική αντίστοιχη δραστηριότητα σε έξαρση και τους σχολικούς φύλακες απόλυτα απαραίτητους.

Δύο χρόνια µετά, συνεχίζουµε στον δρόµο του Ζαχαρία.

* Υπεύθυνος του Γραφείου Ειρήνης
του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ