Μαραθώνια πορεία για την Παλαιστίνη

Tου ΠΑΝΟΥ ΤΡΙΓΑΖΗ *

Σταθερά αλληλέγγυος ο ελληνικός λαός µε τον παλαιστινιακό, µε πρώτο πρωθυπουργό χώρας της ΕΕ τον Ανδρέα Παπανδρέου να υποδέχεται τον Γιασέρ Αραφάτ την περίοδο που η PLO χαρακτηριζόταν τροµοκρατική οργάνωση. Να υποδέχεται επίσης στην Ελλάδα τους παλαιστίνιους αγωνιστές που το 1983 είχαν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν τον Λίβανο.

Καµία µορφή δράσης δεν έµεινε αναξιοποίητη στη χώρα µας προκειµένου να εκφραστεί η αλληλεγγύη του λαού µας µε τον ιστορικά πιο αδικηµένο λαό του κόσµου, χωρίς να παραβλέπουµε το ατέλειωτο κυνήγι εις βάρος των Εβραίων, σε διάφορες ιστορικές περιόδους και γωνιές της γης.

Η αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη, σε συνεργασία µε την Πανελλήνια Πολιτιστική Κίνηση, είχε προχωρήσει σε συναυλία αλληλεγγύης µε την Παλαιστίνη στο Καλλιµάρµαρο.

Καµαρώνουµε στην Αριστερά ότι η παράταξή µας σε όλες τις εκφράσεις πρωτοπορούσε τότε, όπως και σήµερα, σε κινήµατα διεθνούς αλληλεγγύης, πολύ περισσότερο που, µετά το 1974, πρόβληµα κατοχής έχει και η Κύπρος, όχι µόνο η Παλαιστίνη, τώρα και η Ουκρανία.

Ειδικότερα, ο πρόδροµος του ΣΥΡΙΖΑ, Συνασπισµός της Αριστεράς και της Προόδου, έχει κάνει και Μαραθώνια πορεία για την Παλαιστίνη, παρεκκλίνοντας από την παράδοση που θέλει την πορεία από τον Τύµβο του Μαραθώνα στην Αθήνα ταυτισµένη µε τον Γρηγόρη Λαµπράκη, που ήταν και ο πρώτος που την πραγµατοποίησε, αν και απαγορευµένη από την τότε κυβέρνηση Καραµανλή, 21 Απριλίου 1963. Τότε που ο απίθανος κυβερνητικός εκπρόσωπος Γεροκωστόπουλος, ίδιου ηθικού αναστήµατος µε του σηµερινού Παύλου Μαρινάκη, δήλωνε ότι «ο Ράσσελ θα συλληφθεί» σε περίπτωση που ο δυο φορές νοµπελίστας βρετανός φιλόσοφος ερχόταν να συµπορευτεί µαζί µας από τον Μαραθώνα, επιλέγοντας την πολιτική ανυπακοή στην απαγόρευση, όπως έκανε και στο Λονδίνο. Μια ζωή αντάρτης ο Μπέρτραντ Ράσσελ, ακόµα και στα 91 χρόνια του!

Παρεκκλίνοντας, λοιπόν, κάναµε Μαραθώνια πορεία για την Παλαιστίνη, 12 Μαΐου 2002, µε ελαφρά τροποποιηµένη διαδροµή. Ειδικότερα, µετά τον Τύµβο πορευτήκαµε στον Σχοινιά µε οικολογικά αιτήµατα, µετά προς Αθήνα µε κατάληξη την πρεσβεία του Ισραήλ, πάντοτε στο γνωστό σηµείο. Φορέας της πορείας εκείνης, στην οποία είχαµε συµµετοχή τουλάχιστον ενός ευρωβουλευτή από την Ιταλία, καθώς και εκπροσώπων της Αριστεράς του Ισραήλ και της PLO, ήταν µια νέα κίνηση υπό τον τίτλο «Πολίτες του Κόσµου για την Ειρήνη, το Περιβάλλον, την Αλληλεγγύη», έµπνευσης του Μιχάλη Σαµπατακάκη, µε συνεργούς τον Γιάννη Στρατή, τον καθηγητή Κώστα Γαβρόγλου και τον Γιάννη Σχίζα, εκ των πρωτοπόρων της πολιτικής οικολογίας στην Ελλάδα. Την σχετική συνέντευξη τύπου είχε φιλοξενήσει ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, ενώ είχαµε την στήριξη του ΕΚΑ και της ΑΔΕΔΥ, µεταξύ πολλών συνδικάτων.

Με την ευκαιρία, θυµήθηκα ακόµα µία µη επετειακή Μαραθώνια Πορεία τον Απρίλη 1999, εννοώ την «Αντιπολεµική Μαραθώνια Πορεία» ως απάντηση στον πόλεµο του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία. Τότε ο ΣΥΝ είχε πρωτοπορήσει, επισκεπτόµενος πρώτος από την Ευρώπη το Βελιγράδι λίγες ηµέρες µετά την έναρξη των βοµβαρδισµών, µε τριµελή αντιπροσωπεία από τους Νίκο Κωνσταντόπουλο, Στέργιο Πιτσιόρλα και τον υπογράφοντα, παρά τις επιθέσεις που είχαµε δεχτεί ότι πηγαίναµε να συµπαρασταθούµε στον Μιλόσεβιτς, ο οποίος µας είχε δεχτεί παρόντος του πρεσβευτή της Ελλάδας, κ. Παναγιώτη Βλασσόπουλου αν θυµάµαι καλά. Επιλογή ασυνήθιστη για πρεσβευτή χώρας -µέλους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

* Υπεύθυνος του Γραφείου Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ