Ένας από τους βασικούς λόγους που η κοινωνία ήταν εξαιρετικά πειθαρχημένη κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας δεν ήταν μόνο ότι ο κορωνοϊός ήταν ένας άγνωστος «εχθρός» και ως εκ τούτου είχε ενεργοποιηθεί ο συλλογικός φόβος γι’ αυτό το άγνωστο, αλλά και ότι την κοινωνία δεν προσπαθούσε να την πείσει ένα πολιτικό κόμμα ή μία κυβέρνηση, αλλά ειδικοί που προσπαθούσαν να μας εξηγήσουν τί ακριβώς συμβαίνει.
Με άλλα λόγια, ο πρωθυπουργός είχε περιοριστεί μόνο σε κάποια διαγγελματικού χαρακτήρα τηλεοπτικά μηνύματα, όλα τα κόμματα είχαν «πειθαρχήσει» στην ανάγκη για καραντίνα και περιοριστικά μέτρα (και αυτός είναι επίσης ένας λόγος που τηρήσαμε την πρώτη καραντίνα) ενώ όλα τα κυβερνητικά στελέχη είχαν επίσης αποχωρήσει από τα τηλεοπτικά παράθυρα. Αντιθέτως, η δημόσια μάχη δινόταν κατά κύριο λόγο από ένα εξαιρετικά συμπαθές πρόσωπο, τον επιστήμονα Σωτήρη Τσιόδρα, ο οποίος, συνεπικουρούμενος και από τους υπόλοιπους ειδικούς-μέλη της επιτροπής, εξηγούσε, ανέλυε, έλυνε απορίες, μας εξοικείωνε με αυτή την άγνωστη απειλή.
Μετά, βεβαίως, η κυβέρνηση πρωτίστως, τα κόμματα της αντιπολίτευσης δευτερευόντως, προσπάθησαν να βάλουν όλη αυτή την πρωτοφανή ατμόσφαιρα μέσα στο κλασικό πλαίσιο της πολιτικής αντιπαράθεσης: ο πρωθυπουργός δεν έκρυβε ότι ήθελε να πιστωθεί την επιτυχημένη διαχείριση του πρώτου κύματος, οι υπουργοί άρχισαν να βγαίνουν στα παράθυρα και να λένε αντιφατικά πράγματα, ενώ ταυτοχρόνως ετρώθη και το κύρος των επιστημόνων: στην περίπτωση του ίδιου του Σωτήρη Τσιόδρα, για παράδειγμα, η κυβέρνηση θέλησε να εκμεταλλευθεί την δημοφιλία και την ικανότητά του να πείθει την κοινωνία –ίσως αυτός να είναι και ο βασικός λόγος που ο ίδιος αποχώρησε από το προσκήνιο, αρνούμενος να στηρίζει επιλογές άλλων, με τις οποίες διαφωνούσε. Επίσης, άλλοι επιστήμονες έπεφταν διαρκώς σε αντιφάσεις, ενώ δεν έλειπαν κι εκείνοι που προδήλως έπαιζαν πολιτικά παιχνίδια.
Κάπως έτσι, ήρθε το δεύτερο κύμα και μετά το τρίτο. Και ο κόσμος έχασε την πίστη του στα μέτρα, στους επιστήμονες, στις διαβεβαιώσεις ότι η κυβέρνηση ξέρει τί κάνει. Ως εκ τούτου, αν τώρα η κυβέρνηση θέλει να πείσει όσους διστάζουν να εμβολιαστούν, θα πρέπει να αφήσει κατά μέρος κάθε φιλοδοξία να στήσει αφήγημα «success story», να «μαζευτούν» οι υπουργοί από τα τηλεπαράθυρα, αλλά και να αναλάβουν κάποιοι Τσιόδρες –είτε μεταφορικά, είτε ο ίδιος ο επικεφαλής λοιμωξιολόγος του υπουργείου Υγείας- να πείσουν για τον εμβολιασμό και την ανάγκη να προσέχουμε. Σε διαφορετική περίπτωση, με τις απειλές του τύπου «δε θα κλείσει η Ελλάδα για μερικούς ανεμβολίαστους», το μόνο που θα καταφέρει ο κ. Μητσοτάκης είναι να πυροδοτήσει κοινωνική έκρηξη.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
