Συνεχίζονται τα σχόλια σε ό,τι αφορά την απροκάλυπτη στήριξη του Ανδρέα Γεωργίου από την Κομισιόν και το ΔΝΤ, που φτάνει στο σημείο να απαιτούν από την ελληνική Δικαιοσύνη να αλλάξει τις αποφάσεις της. Ο εκβιασμός είναι επίσης απροκάλυπτος προς την ελληνική κυβέρνηση αφού η “αθώωσή” του αποτελεί προαπαιτούμενο για να ολοκληρωθούν οι αξιολογήσεις.
Δικαίως κάποιοι παρομοιάζουν την υπόθεση Γεωργίου με την υπόθεση Πατσίφιο του 1850!
Ο Δαυίδ ή Νταβίντ Πατσίφικο ήταν Ισπανοεβραίος ή Πορτογαλοεβραίος (γεννημένος στο Γιβραλτάρ το 1784 που πέθανε στο Λονδίνο το 1854 ) Τυχοδιώκτης που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα ως Πρόξενος της Πορτογαλίας από το 1836 ως το 1842 οπότε και παύθηκε λόγω καταχρήσεων …Έμεινε όμως στην Ελλάδα όπου προφανώς περνούσε καλά. Τον Απρίλιο του 1849, κατά τη διάρκεια των εορτών του Πάσχα, απαγορεύθηκε από τις αρχές το έθιμο του καψίματος του Ιούδα. Εξαγριωμένοι Αθηναίοι μπήκαν στο σπίτι του (εβραίου) τυχοδιώκτη, Δαβίδ Πατσίφικο, στην οδό Καραϊσκάκη στου Ψυρρή, προξενώντας ασήμαντες ζημίες. Μία άλλη εκδοχή αναφέρει ότι το περιστατικό έγινε τη Μεγάλη Παρασκευή κατά την περιφορά του Επιταφίου του Αγίου Φιλίππου, όταν ο Πατσίφικο προκάλεσε τους πιστούς. Ο Πατσίφικο, εστράφη κατά της ελληνικής κυβερνήσεως και ζήτησε αποζημίωση 888.736 δραχμών και 57 λεπτών. Ο πανούργος τυχοδιώκτης έβαλε στο παιγνίδι και την Αγγλία, αφού, εν τω μεταξύ, είχε αποκτήσει τη βρετανική υπηκοότητα. ι ναυτιλλόμενοι, ενώ σημαντικά ήταν και τα προβλήματα επισιτισμού στην πρωτεύουσα.
Η πονηρή «Αλβιών», που ανταγωνίζετο Γαλλία και Ρωσία στην περιοχή, ζήτησε την καταβολή του υπέρογκου ποσού στον υπηκόο της. Η κυβέρνηση Κριεζή αρνήθηκε και η Αγγλία διέταξε στις 3 Ιανουαρίου του 1850 τον ναύαρχο Ουίλιαμ Πάρκερ να επιβάλλει ναυτικό αποκλεισμό στον Πειραιά και τα κυριότερα ελληνικά λιμάνια. Η Ελλάδα υπέστη ανυπολόγιστες ζημίες, ιδίως οι έμποροι και οι βρετανοί μάλιστα προχώρησαν και στην κατάσχεση ελληνικών πλοίων στο Αιγαίο, ώστε να αναγκαστεί η Ελλάδα να καταβάλει αποζημίωση. Ο αποκλεισμός ήρθη τελικά στις 15 Απριλίου του 1850, μετά και από την αντίδραση Γαλλίας και Ρωσίας, τα συμφέροντα των οποίων είχαν πληγεί από τον αποκλεισμό. Το θέμα Πατσίφικο παραπέμφθηκε τελικά σε διαιτησία και η αποζημίωση που του επιδικάσθηκε ήταν μόλις 3.750 δραχμές, ποσό, όμως, σημαντικό για το φτωχό ελληνικό κράτος εκείνη την εποχή.
