Υπέρ της τρομοκρατίας;

Αν η κ. Καϊλή είχε εμβαθύνει στην ιστορία της παράταξης της, θα γνώριζε τη διαμορφωμένη, έμπρακτα, αντίληψη, που απέκρουε τη χρήση του τρομοκρατικού φαινομένου, ως εργαλείου ή αφορμής, για την επίταση του αυταρχισμού ή τη θέσπιση ιδιώνυμων, δήθεν αντιτρομοκρατικών νόμων, που, πέραν των άλλων, αποδείχθηκαν και πλήρως αναποτελεσματικοί. Στο πλαίσιο αυτής της αντίληψης, επιφανή στελέχη της προοδευτικής παράταξης, υπεράσπιζαν ακόμη και κατηγορούμενους, ως μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων, στο όνομα των αρχών του κράτους δικαίου. Άραγε, η ευρωβουλευτής του ΚΙΝΑΛ, θα χαρακτήριζε τρομοκράτες, τον Θεόδωρο Πάγκαλο, τον Γιώργο Λιάνη ή την αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη, που κατέθεσαν ως μάρτυρες υπεράσπισης του Κυριάκου Μαζοκόπου, που είχε συλληφθεί «με τις βόμβες στο χέρι»;