Μερικές φορές η πολιτική συγκυρία οδηγεί σε αποκαλυπτικές συγκρίσεις μεταξύ πολιτικών και προγραμμάτων. Αυτό συνέβη με αφορμή συνέδριο για την υγεία, στο οποίο πήραν μέρος χθες τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Οι δυο τους ανέπτυξαν δύο εκ διαμέτρου αντίθετες φιλοσοφίες σε σχέση με την υγεία.
Συγκεκριμένα, μιλώντας στο συνέδριο με θέμα «το Σύστημα Υγείας στην COVID-19 και στη μετά-COVID-19 εποχή», ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέδειξε ότι δεν πήρε κανένα μάθημα από την πανδημία και ότι παραμένει ιδεοληπτικά καρφωμένος στις αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος. Περιέγραψε έτσι τα σχέδια της κυβέρνησης για την είσοδο ιδιωτών στο ΕΣΥ, περιγράφοντάς την ως «μεταρρύθμιση». Αν και έδωσε εύσημα στους ανθρώπους του ΕΣΥ, δήλωσε ότι μόνο μέρος του θα μονιμοποιηθεί και έδωσε έμφαση στους «νέους τρόπους συνεργασίας» του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα καθώς, όπως είπε χαρακτηριστικά, το Σύστημα Υγείας «δεν είναι υποχρεωτικό να είναι μόνο κρατικό, αλλά ποιοτικό»! Ένα επιχείρημα κατευθείαν από τη ναφθαλίνη του 1980, από έναν πολιτικό που μοιάζει να μην έχει αντιληφθεί τη σημασία του δημόσιου πυλώνα υγείας που αποδείχθηκε παγκοσμίως ανάχωμα στον ιό.
Στον αντίποδα αυτών των παρωχημένων και επικίνδυνων αντιλήψεων, ο Αλέξης Τσίπρας απάντησε ότι «η πανδημία ήρθε και έβαλε τη σφραγίδα της στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν αυτή τη διάσταση απόψεων». Και επισήμανε ότι σήμερα «που γιατροί και νοσηλευτές έδωσαν με αυταπάρνηση και αλτρουισμό τη μάχη ενάντια στην πανδημία, η εικόνα αυτή έχει αλλάξει». Ο ίδιος υπογράμμισε την «απαίτηση για ισχυρό, ανθρώπινο και αποτελεσματικό κράτος, ειδικά στον ευαίσθητο τομέα της υγείας και της πρόνοιας».
Τσίπρας και Μητσοτάκης διατύπωσαν με τον σαφέστερο τρόπο το πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζουν η Αριστερά και η Δεξιά την υγεία των πολιτών: ή ως δημόσιο αγαθό ή ως εμπόρευμα. Και οι πολίτες πλέον αντιλαμβάνονται τη διαφορά που αφορά στις ζωές τους.
