Σε ένα πράγμα, μόνο, συμφώνησαν οι πολιτικές μας ηγεσίες , κατά την προχθεσινή συζήτηση, στη Βουλή. Συνέπεσαν στην ανάγκη αναθεώρησης-και μάλιστα συνολική-του Συντάγματος. Από τις σχετικές, μάλιστα, τοποθετήσεις, προκύπτει ότι έχουν επενδύσει πολλά, σε αυτή τη διαδικασία, ενδεχομένως δε να τη θεωρούν και πανάκεια, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Πριν η όλη ιστορία μεταβληθεί στο νέο βολικό μύθο, καλό θα είναι να ξέρουμε γιατί μιλάμε. Αλήθεια, για την οικονομική κρίση και τα όσα έχουν ακολουθήσει, από όποια οπτική γωνία κι αν τα δει κανείς, ευθύνονται οι διατάξεις του Συντάγματος; Οσοι αναζητούν το βολικό «αποδιοπομπαίο τράγο», στη θεσμική αρχιτεκτονική της χώρας, ας μας υποδείξουν τις συγκεκριμένες διατάξεις, που παρεμπόδισαν το πολιτικό μας σύστημα, να λάβει όλα εκείνα τα μέτρα και δράσεις, που θα απέτρεπαν τα δεινά των τελευταίων ετών ή ακόμη και να πραγματοποιήσει τις όποιες αλλαγές, για τις οποίες υπάρχει διαμορφωμένος «κοινός τόπος», ως προς την αναγκαιότητα τους. Σε ότι δε αφορά τη λειτουργία του πολιτεύματος, η πρακτική εμπειρία, με τελευταίο παράδειγμα την πολιτική κρίση του περασμένου καλοκαιριού, έχει αποδείξει ότι το δικό μας Σύνταγμα, είναι πολύ πιο άρτιο και λειτουργικό, από τους αντίστοιχους Καταστατικούς Χάρτες, ακόμη και των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών. Αλλά και σε ότι αφορά τον περίφημο νόμο «περί ευθύνης υπουργών», όπως έχει καταδείξει και ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με την ιδιότητα του κορυφαίου νομομαθούς, από πουθενά και από κανένα πραγματικό δεδομένο δεν προκύπτει, πως για την τυχόν, πραγματική ή υποθετική, «ατιμωρησία» κυβερνητικών αξιωματούχων, ευθύνονται οι πιθανές ατέλειες του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου (που, σημειωτέον, έχει βελτιωθεί σημαντικά, σε σχέση μ` εκείνο που εφαρμόστηκε κατά το «βρόμικο 89») και όχι η έλλειψη πραγματικής πολιτικής βούλησης ή και στοιχείων, που να τεκμηριώνουν ποινική ευθύνη. Αυτό αποδεικνύεται και από τις, λίγες εκείνες περιπτώσεις, ενεργοποίησης της συγκεκριμένης Συνταγματικής διάταξης. Η, μήπως, απέδωσαν κάτι τα προηγούμενα Αναθεωρητικά εγχειρήματα; Αν εξαιρέσει, κανείς, την πρώτη αναθεώρηση, της περιόδου 1985-86, που περιορίστηκε σε ένα κεφάλαιο, καθιστώντας πιο λειτουργικό και ευέλικτο, το ισχύον Πολίτευμα, τα υπόλοιπα αντίστοιχα εγχειρήματα (2001, 2008), πέρασαν εντελώς απαρατήρητα. Ας βρουν, λοιπόν, οι πολιτικοί μας ηγέτες, λύσεις στα πραγματικά προβλήματα κι` ας μην αναζητούν άλλοθι.
