ΑυτEς οι μονότονες και μονομερείς επισημάνσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για υψηλότερες αμοιβές και συντάξεις σε σχέση με το μέσο όρο της Ευρωζώνης και οι επίμονες δικές του προτάσεις, με επωδό παρόμοια και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) για μονομερείς περικοπές τους έχει εξελιχθεί πια σε μανία.
Αλλά, αυτά που επανέλαβε, μιλώντας σε εκδήλωση του Ιδρύματος Αντενάουερ, αλλά και όπου βρεθεί και όπου σταθεί, ο κ. Σόιμπλε, δίνουν την εντύπωση ότι μερικοί δανειστές μας ή εκπρόσωποί τους δεν γνωρίζουν και οικονομικά. Είπε, λοιπόν, ο κ. Σόιμπλε:
«Είχαν (οι Έλληνες) πολύ υψηλότερους μισθούς από το μέσο μισθό στην Ευρωζώνη. Είχαν κατώτατους μισθούς κατά 25% υψηλότερους από την Ισπανία και την Πορτογαλία, για να μη τους συγκρίνουμε με τα υπόλοιπα μέλη της Ευρωζώνης. Αν προσθέσουμε ορισμένους οικονομικούς παράγοντες, εξακολουθούν να έχουν σήμερα υψηλότερο επίπεδο σύνταξης, αλλά φυσικά δεν χρηματοδοτείται από εισφορές ή οποιοδήποτε άλλον, παρά μόνο από την Ευρωζώνη». Λυπούμεθα, αλλά ο αλληθωρισμός του κ. Σόιμπλε τον κάνει να ξεχνάει μερικούς οικονομικούς νόμους ή την οικονομική πραγματικότητα, για τους ακόλουθους λόγους:
-Πρώτον, μπορεί οι μισθοί να ήταν υψηλότεροι από το μέσο μισθό στην Ευρωζώνη, αλλά με βάση αυτό το εισόδημα οι συνετοί οικογενειάρχες κατάρτιζαν τους προϋπολογισμούς τους και προέβαιναν σε δαπάνες και επενδύσεις και, φυσικά, με τραπεζικά δάνεια.
-Δεύτερον, μπορεί να ήταν οι κατώτατοι μισθοί κατά 25% υψηλότεροι από τους αντίστοιχους στην Πορτογαλία και την Ισπανία, αλλά με βάση αυτόν τον κατώτατο μισθό οι νέοι δημιουργούσαν οικογένεια και προγραμμάτιζαν τις οικογενειακές δαπάνες και έπαιρναν και τραπεζικά δάνεια για αγορά κατοικίας ή άλλες επενδύσεις.
-Τρίτον, μετά τη λαίπαπα των Μνημονίων, η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων διαμορφώθηκε χαμηλότερα από το μέσο όρο της ΕΕ, αφού με μέσο όρο το 100 η χώρα μας βρίσκεται στην 22η θέση με 68,1 και πίσω από την Πορτογαλία και τη Σλοβενία και, φυσικά, πολύ πίσω από την αγαπημένη του Γερμανία (8η με 160,0 με βάση το 100 μέσο ευρωπαϊκό όρο!)
Όλα αυτά με απλά οικονομικά σημαίνουν ότι παράλληλα με τις περικοπές μισθών και συντάξεων πρέπει να προτείνονται και ανάλογη μείωση των οικογενειακών δαπανών που είχαν αναληφθεί πριν και έως την εφαρμογή των Μνημονίων, επειδή έως τότε τηρούνταν ο οικονομικός νόμος να μη ξοδεύουμε περισσότερα από όσα εσοδεύουμε. Σήμερα, με εφιαλτική μείωση της αγοραστικής δύναμης, όλες αυτές οι οικογενειακές δαπάνες παραμένουν σταθερές ή ολοένα αυξανόμενες σα να μην υπάρχει κρίση, λιτότητα, ύφεση. Κι έτσι, προκαλούνται παράλληλα δυσεπίλυτα προβλήματα, όπως είναι εκείνα των «κόκκινων» δανείων, των αυξανόμενων και πληθυνόμενων οφειλών προς τη ΔΕΗ, τις εφορίες και τα ασφαλιστικά ταμεία, που αποτελούν πραγματική θρυαλλίδα σε κάθε προσπάθεια επανεκκίνησης της οικονομίας.
Πάντως, ένα μάθημα για το πώς λειτουργεί μία οικονομία σε αυτές τις περιπτώσεις κρίσης έχουν δώσει μόνο οι ιδιοκτήτες ακινήτων, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις ικανοποιούν αιτήματα ενοικιαστών τους για μικρή ή μεγάλη μείωση των ενοικίων…