Επειδή διαβάζουμε σε «καρμπόν» δημοσιεύματα, για τη «δύσκολη θέση» του πρωθυπουργού, εξαιτίας της άρνησης των ηγεσιών ΚΙΝΑΛ και ΠΟΤΑΜΙΟΥ, στο προσκλητήριο για τη συμπόρευση των προοδευτικών δυνάμεων, που θα πάρει και επίσημη μορφή, στην αυριανή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, να θυμίσουμε, για μια ακόμη φορά, το παράδειγμα του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο αείμνηστος ηγέτης, δεν απευθύνθηκε καν, σε πρώτη φάση, στις διακεκριμένες προσωπικότητες, που κινούνταν στο χώρο της Κεντροαριστεράς, αλλά επέλεξε την άμεση επαφή με την κοινωνική-λαϊκή βάση, φτάνοντας μέχρι την πιο απομακρυσμένη γωνιά της χώρας. Μετά τις εκλογές του 1977, όπου κατέστη σαφές ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν ο αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος του χώρου, άρχισαν οι επαφές και προσχωρήσεις. Τελευταίοι δε, το 1981 και το 1985 αντίστοιχα, προσχώρησαν οι τελευταίοι αρχηγοί του μεταδικτατορικού Κέντρου, Μαύρος και Ζίγδης… Πέρα όμως από τα ιστορικά διδάγματα, υπάρχει και το σήμερα.
Όσοι πιστεύουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας περιμένει απ’ αυτές τις κινήσεις να κερδίσει τις εκλογές κάνουν και πάλι λάθος. Οι κινήσεις του, αποβλέπουν στην μέρα μετά τις εκλογές, στην επόμενη μέρα. Στην διαμόρφωση μιας παράταξης με αριστερά χαρακτηριστικά που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εποχής. Μια προσπάθεια που γίνεται σ όλη την Ευρώπη άλλωστε.
