Με τη λεηλασΙα του εισοδήματος των νοικοκυριών και τις αλλεπάλληλες φοροκαταιγίδες, οι οποίες, ως συνήθως, πλήττουν τους συνεπείς φορολογουμένους και, κατά κανόνα, τους μισθωτούς και συνταξιούχους, οδηγήθηκε η ελληνική οικονομία σε ρεκόρ ύφεσης και σε ρεκόρ διάρκειας μετά το 2008.
Ήδη, στα δύο προηγούμενα σχόλια μας παρουσιάσαμε με στοιχεία πώς έφθασε η ελληνική οικονομία σε ρεκόρ ύφεσης και σε ρεκόρ φτώχειας με τα μέτρα της δημοσιονομικής τάχα «προσαρμογής» μετά το 2009, τα οποία συρρίκνωσαν το διαθέσιμο εισόδημα και την αγοραστική δύναμη των ελληνικών νοικοκυριών. Έτσι, «βγήκαν ξινό» οι υψηλότερες αυξήσεις των μέσων αποδοχών των Ελλήνων εργαζομένων σε σχέση με εκείνες των άλλων Ευρωπαίων στην Ευρωζώνη μετά το 2001. Στην Ελλάδα, οι αυξήσεις ήταν υπερδιπλάσιες από τις αντίστοιχες στην Ευρωζώνη και σωρευτικά έως το 2009 ανήλθαν στο 50,2%. Αντίθετα, μετά το 2009, οι μέσες αποδοχές των Ελλήνων εργαζομένων μειώθηκαν σωρευτικά κατά περίπου 22,0% και, συνεπώς, το τελικό όφελος ήταν μια σωρευτική αύξηση κατά 28,0%, ενώ αντίθετα στην Ευρωζώνη, όπου οι μέσες αποδοχές παρουσιάζουν συνεχώς θετική μεταβολή, οι εργαζόμενοι είναι πιο ωφελημένοι (σωρευτικό όφελος 34,5%).
Όλες αυτές οι μεταβολές επηρεάζουν και τις αντίστοιχες μεταβολές στο διαθέσιμο εισόδημα, το οποίο παρουσίασε ρεκόρ μείωσης (-10%) το 1974 και ρεκόρ αύξησης (13,5%) το 1978. Επίσης, σημειώνεται ότι, σε αντίθεση με τη συνεχιζόμενη μνημονιακή περίοδο μετά το 2009, ουδέποτε στο παρελθόν μειωνόταν το διαθέσιμο εισόδημα σε περισσότερα από έτος. Η πρώτη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος σημειώθηκε, όπως αναφέρθηκε, το 1974 και ακολούθησαν εκείνες του 1980 (κατά -6,5%), του 1982 (-κατά -7,1%), του 1984 (κατά -2,7%), του 1986 (κατά -3,3%), του 1993 (κατά -1,8%), του 1996 (κατά -0,3%) και του 2001 (κατά -1,1%). Μετά το 2009, με εξαίρεση του 2014, σημειώθηκε συνεχής μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος, με ρεκόρ το 2011 (-6,9%).
