Η αντιπαλότητα μεταξύ Εκκλησίας και κυβέρνησης ως προς τη μέθοδο διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία, έχει προσλάβει ανησυχητικές διαστάσεις ιδίως μετά την απομάκρυνση του κυρίου Νικολάου Φίλη από το πόστο του υπουργού Παιδείας. Οι περισσότεροι πολίτες διαισθάνονται ότι έχει ξεσπάσει μια θρησκευτική-ιδεολογική διαμάχη μεταξύ των άθεων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και της ιεράς Συνόδου της οποίας ηγείται ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Εκτός της διδακτέας ύλης και της μεθόδου διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία, άλλες αιτίες της διαδραματιζόμενης πολεμικής αποτελούν ο διαχωρισμός των διακριτών ρόλων μεταξύ εκκλησίας και κράτους, το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλόφιλων ατόμων και ιδίως αν ομοφυλόφιλα ζεύγη θα πρέπει να υιοθετούν και να μεγαλώνουν παιδιά, κ.λπ. Η διαμάχη μεταξύ εκκλησίας και κυβέρνησης άρχισε να κλιμακώνεται, όταν κυβερνητικά στελέχη τάχτηκαν ανοικτά υπέρ της άποψης, ομοφυλόφιλα άτομα να μπορούν να υιοθετούν αγοράκια ή κοριτσάκια, να τα μεγαλώνουν και όταν φτάσουν σε φάση ενηλικίωσης, από μόνα τους να δηλώνουν το φύλο προτίμησης. Δηλαδή, το κορίτσι να δηλώνει ότι προτιμά να χαρακτηρίζεται άντρας και το αγόρι να επιλέγει ότι θα λέγεται γυναίκα. Το συγκεκριμένο ζήτημα εμπεριέχει πολλές ευαίσθητες κοινωνικές, ηθικές και ψυχολογικές πλευρές, που δεν θα θέλαμε στη σημερινή μας ανάλυση να θίξουμε.
Ανεξάρτητα της οποιασδήποτε άποψης, σχετικής με τη μέθοδο τροποποίησης της διδακτέας ύλης του μαθήματος των Θρησκευτικών ή των νομικών δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων συμβίων, προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα που σχετίζονται με τη αλλόκοτη συμπεριφορά αρκετών κυβερνητικών-κομματικών στελεχών. Η συμπεριφορά αυτή εγείρει αλυσιδωτές απορίες ως προς τις προθέσεις του υπουργείου Παιδείας και γενικότερα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σε λεπτά και ζωτικής σημασίας θέματα που άμεσα σχετίζονται με το θρήσκευμα, την ηθική και την χριστιανική πίστη των ελλήνων πολιτών. Γιατί με τόσο μεγάλη συχνότητα διάφοροι κυβερνητικοί-κομματικοί παράγοντες, επαναφέρουν στην επικαιρότητα το θέμα της μεθόδου διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών; Δοθέντος ότι το 95% του ελληνικού πληθυσμού είναι χριστιανοί ορθόδοξοι και γνωρίζοντας ότι το τρίπτυχο “πατρίς-θρησκεία-οικογένεια” έχεις βαθιές ιστορικές ρίζες, γιατί αρκετά πολιτικά πρόσωπα προβάλουν την αθεΐα και την ομοφυλοφιλία ως πρότυπα ορθολογικής κοινωνικής συμπεριφοράς; Εφόσον οι συγκεκριμένοι κομματικοί-πολιτικοί παράγοντες πιστεύουν με πάθος στην αθεΐα και την ομοφυλοφιλία, γιατί δεν πάνε σε κάποια ισλαμική χώρα σαν την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία, το Ιράν, τη Νιγηρία, το Πακιστάν, κ.ά., και να προπαγανδίσουν τις απόψεις τους περί απιστίας, ομοφυλοφιλίας και υιοθέτησης βρεφών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια; Οι αρνησίθεοι και οι ομοφυλόφιλοι έχουν υπόψη τους τι διδάσκει το Κοράνι για την αθεΐα και την ομοφυλοφιλία; Επίσης, γνωρίζουν πώς τα ισλαμικά καθεστώτα μεταχειρίζονται τους άθεους και τους ομοφυλόφιλους;
Προσωπικά δεν είμαστε υπέρ των ακροτήτων. Ανήκουμε στην κατηγορία των οπαδών της μέσης οδού. Της μέσης λύσης που καθρεφτίζεται στην αγάπη του πλησίον και στην κοινωνική ειρήνη. Δεν μας ενδιαφέρει αν κάποιος είναι άθεος, ομοφυλόφιλος, τρανσέξουαλ ή οτιδήποτε άλλο. Αυτό το οποίο όμως μας ενοχλεί, είναι ότι μια μειοψηφία ανθρώπων, με εκούσιες ή ακούσιες πραχτικές, προσπαθεί να επιβάλλει στην πλειοψηφία των πολιτών τα δικά της πρότυπα συμπεριφοράς. Η ελληνική κοινωνία συγκλονίζεται από δύο σφοδρότατες κρίσεις, την οικονομική και την μεταναστευτική. Δεν είναι λυπηρό ορισμένα στελέχη διαφόρων κομμάτων, εντελώς αψυχολόγητα να θέτουν με τόση επιμονή, τον διωγμό των Θρησκευτικών από τα σχολεία και την υιοθεσία βρεφών και παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια; Οι συμπεριφορές αυτές συμβάλλουν στην κοινωνική συμφιλίωση ή στην κοινωνική αποσύνθεση; Ο Τζ. Σουίφτ είχε πει: «Της καταστροφής ενός κράτους, κατά γενικό κανόνα, προηγείται ο εκφυλισμός των εθίμων και η περιφρόνηση της θρησκείας». Ευτυχώς, που στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν υγιείς συμπαγείς δυνάμεις, που δύνανται να αποτρέψουν τον εκφυλισμό των εθίμων και την απαξίωση της χριστιανικής ορθοδοξίας. Παράλληλα, ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η υπευθυνότητα και η ψυχραιμία με την οποία ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και τα υπόλοιπα μέλη της Ιεράς Συνόδου, αντιμετωπίζουν τις άκομψες και απροκάλυπτες επιθέσεις κατά της εκκλησίας και των πιστών της. Οι ρίζες μεταξύ ελληνισμού και χριστιανισμού είναι βαθιές και διαχρονικές. Στο μέλλον οι ρίζες αυτές θα πρέπει να ενδυναμωθούν και να γίνουν ακόμα βαθύτερες. Αυτό άλλωστε επιτάσσει το χριστιανικό χρέος προς την πατρίδα.
