Της Ελένης Τσερεζόλε
Περίεργα πράγματα. Αν και όλες οι δημοσκοπήσεις έφερναν συστηματικά τον Ανδρέα Λοβέρδο να κερδίζει τις εσωκομματικές εκλογές για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, τελικά στον πρώτο γύρο της Κυριακής, επικράτησε, ως γνωστόν, και με διαφορά, ο Νίκος Ανδρουλάκης! Μία τυχαία αστοχία; Μία ανατροπή της τελευταίας στιγμής; Ή μήπως υπάρχει κάτι σάπιο στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας/των εταιρειών δημοσκπήσεων; Γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που οι πολίτες διαπιστώνουν ότι οι εταιρείες όχι απλά «πέφτουν έξω» αλλά ότι σε τελευταία ανάλυση, με τις μετρήσεις τους επιχειρούν, όχι να καταγράψουν αλλά να διαμορφώσουν την πραγματικότητα. Υπερβαίνοντας έτσι τον θεσμικό τους ρόλο, αλλοιώνοντας την αποστολή τους. Μετατρεπόμενες από εργαλεία για πολιτικές αναλύσεις, σε μηχανισμούς κατασκευής δεδομένων που δεν υπακούν σε συνθήκες διαφάνειας –το λιγότερο που μπορεί να διαπιστώσουν οι πολίτες.
Η περίπτωση των εκλογών του ΚΙΝΑΛ ρίχνει βαριά τη σκιά της σε μία κατάσταση φαυλότητας που αμφισβητεί την πραγματικότητα των μέχρι σήμερα ερευνών της κοινής γνώμης. Είναι ολοφάνερο ότι κάποιοι κύκλοι επιδίωξαν να προωθήσουν την υποψηφιότητα Λοβέρδου, που, σχεδόν μονότονα, επικρατούσε σε όλες σχεδόν τις δημοσκοπήσεις ενόψει των εσωκομματικών εκλογών.
Με εύσχημο τρόπο και ελαφριά ειρωνεία ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. παρατήρησε εύστοχα ότι τα αποτελέσματα των εκλογών στο ΚΙΝΑΛ, «επιβεβαίωσαν ένα φαινόμενο που οφείλει να μας προβληματίσει όλους, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει στη χώρα μας: ο πρώτος σε όλες τις δημοσκοπήσεις δεν σημαίνει και πρώτος στην κάλπη»… Ο υπαινιγμός είναι κάτι παραπάνω από σαφής καθώς στις δημοσκοπήσεις, η κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι υποχωρεί στους ποιοτικούς δείκτες, παρά τη διευρυνόμενη δυσαρέσκεια των πολιτών απέναντί της, εμφανίζεται συστηματικά να προηγείται της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, με διψήφιο ποσοστό! Ενώ, ω του θαύματος, σε κάθε δύσκολη, για την κυβέρνηση, συγκυρία, κάνει την εμφάνισή της, από το πουθενά σχεδόν, και μία δημοσκόπηση που επιβεβαιώνει το προβάδισμά της, κ.λπ., κ.λπ. Τυχαία πάντα προφανώς…
