Τραυλισμός: Πώς εκδηλώνεται και τι τον προκαλεί σ’ ένα παιδί;

Ο τραυλισμός είναι μια διαταραχή που προκαλεί διαταραχές στην φυσιολογική ροή του λόγου καθώς και στον ρυθμό της ομιλίας. Εμφανίζεται στην τρυφερή ηλικία των 2-7 ετών πάνω που το παιδί ξεκινά την παραγωγή λόγου τόσο στην Προσχολική Εκπαίδευση όσο και στο Δημοτικό. Η δυσκολία παρουσιάζεται όταν το παιδί προσπαθεί να αποτυπώσει με την βοήθεια λέξεων τις σκέψεις του. Εμφανίζεται κυρίως στα αγόρια. Η αντιστοιχία είναι 3-4 αγόρια προς 1 κορίτσια.

ΠΩΣ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ;
Τα παιδιά που τραυλίζουν εκδηλώνουν μορφασμούς στο πρόσωπο τους, τικ ή άλλες κινήσεις, στα χέρια, στα κάτω άκρα, καθώς και συναισθηματικές εκδηλώσεις, όπως κοκκίνισμα, δυσαρέσκεια κλπ. Ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος, η εκδήλωση του τραυλισμού ποικίλλει. Η εικόνα του τραυλισμού ξεκαθαρίζεται στην ηλικία 5-10 ετών.
ΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΑΥΛΙΣΜΟ;
Οι παράγοντες  είναι πολλοί: η κληρονομικότητα (περίπου το ένα τρίτο των περιπτώσεων), οι διάφορες νευρολογικές διαταραχές ή οι διαταραχές της πλευρίωσης, της χωροχρονικής αντίληψης ή της ομιλίας κλπ. Σημαντικό επίσης ρόλο φαίνεται να παίζει και η στάση των γονιών στις φυσιολογικές δυσκολίες στη ροή του λόγου του μικρού παιδιού (2-4 ετών περίπου) όπου υπερβολικό άγχος και ανησυχία από την πλευρά τους μπορεί να ενισχύσει τα αισθήματα φόβου και να εγκαταστήσει μόνιμα ένα φυσιολογικό παροδικό «τραυλισμό».
ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ Ο ΤΡΑΥΛΙΣΜΟΣ;
Όσο πιο νωρίς γίνεται αντιληπτός ο τραυλισμός και ξεκινά η αντιμετώπισή του, τόσο πιο γρήγορα είναι τα αποτελέσματα. Η θεραπεία πρέπει να ξεκινά μεταξύ 5- 7 ετών. Μετά τα 10 χρόνια
και κατά τη διάρκεια της εφηβείας η θεραπεία γίνεται πιο δύσκολη. Απαιτείται λογοθεραπεία, η οποία θα στοχεύει στο συγχρονισμό και στη βελτίωση της ροής του λόγου και της αναπνοής. Η λογοθεραπεία θα είναι πιο αποτελεσματική όταν συνδυάζεται με ψυχολογική στήριξη, η οποία θα έχει στόχο την εξωτερίκευση της επιθετικότητας του παιδιού που παραμένει σε λανθάνουσα μορφή. Επίσης, δίνεται έμφαση στην τροποποίηση της συμπεριφοράς του παιδιού και στη βελτίωση της αυτοεκτίμησής του. Η συνεργασία με την οικογένεια και το σχολείο είναι αναγκαία.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ;
-Να ακούνε το παιδί τους προσεκτικά όταν μιλά.
-Να του μιλούν οι ίδιοι με αργό ρυθμό και με συχνές παύσεις.
-Να του δίνουν το χρόνο που χρειάζεται για να εκφραστεί, χωρίς να το διακόπτουν και χωρίς να το διορθώνουν.
-Να εντοπίσουν τις περιπτώσεις στις οποίες μιλά καλύτερα και να γίνεται προσπάθεια να επαναλαμβάνεται αυτό, ώστε να το ενθαρρύνουν.
-Να απευθύνονται άμεσα σε ειδικό για βοήθεια μόλις διαπιστώσουν ότι το παιδί παρουσιάζει στοιχεία τραυλισμού. Ο χρόνος είναι πολύτιμος.
-Να συνειδητοποιήσουν ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες επιδρούν σημαντικά στην ομιλία του παιδιού.