Ευλογα ὁ ἀναγνώστης, ποὺ μελὲτησε τὰ δύο προηγούμενα κείμενα θὰ ἀναρωτηθεῖ: Ὅλα αὐτὰ πῶς ἐκφράζονται πολιτικὰ; Ἀπαντῶ: Πολὺ ἁπλᾶ καὶ ὠμὰ. Τουρκικὰ περιοδικὰ ποὺ χρηματοδοτοῦνται ἀπὸ τὸ τουρκικὸ ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν φιλοξενοῦν κείμενα ἐμμέσως καὶ ἀμέσως ἐπιθετικὰ ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος. Σταχυολογῶ μιὰ φράση ἀπὸ ἕνα ἄρθρο τοῦ 1988: «Μετὰ τοὺς Τούρκους τῆς Δυτ. Θράκης ἑτοιμάζονται νὰ ἐπαναστατήσουν ἐναντίον τῆς ἑλληνικῆς καταπίεσης καὶ οἱ Μακεδόνες»! Φυσικὰ ὁ ἀρθρογράφος δὲν ἐννοεῖ τοὺς Σκοπιανοὺς ἀλλὰ τοὺς ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆς Ἑλλάδος ζῶντες καὶ δρῶντες «Μακεδόνες» ποὺ ἀσύδοτοι παντελῶς ἔχουν ἐξελιχθεῖ σὲ ὄργανα τῆς Σκοπιανῆς προπαγάνδας. Πρὸς ἐπίρρωση τῶν θέσεών τους τὰ τουρκικὰ ἔντυπα ἰσχυρίζονται: «Ὁ Ἀτατούρκ εἶχε πιστέψει στὴν ὑπόθεση τῆς Μακεδονίας». Ἀκόμη, μετὰ τὴ συνάντηση τοῦ πρεσβευτῆ τῆς ἄλλοτε Γιουγκοσλαβίας μὲ τὸν Τοῦρκο ὑπουργὸ πολιτισμοῦ τὸ 1990 ἀποφασίστηκε ἡ τοποθέτηση ἀνδριάντων Τούρκων ποιητῶν «μακεδονικῆς καταγωγῆς» στὰ Σκόπια καὶ «Μακεδόνων» ποιητῶν στὴν ΚΠολη. Εὔλογα, λοιπόν, τὸ περιοδικὸ Bati Trakya (166/1981, σσ. 5-7) ἐννέα χρόνια ἐνωρίτερα μποροῦσε νὰ διερωτᾶται:
«Γιατὶ νὰ μὴ βρίσκεται τὸ σπίτι ποὺ γεννήθηκε ὁ Μὲγας Ἀτατούρκ (στὴ Θεσσαλονίκη) κάτω ἀπὸ τὴ σκιὰ τῆς τουρκικῆς σημαίας; Εἶναι ἐθνικὸ ἰδανικὸ καὶ καθῆκον μας νὰ διορθωθεῖ τὸ λάθος αὐτὸ».
Καὶ γιὰ νὰ διορθωθεῖ, ἰδοὺ τὶ πρότεινε σὰν διορθωτικὸ μέσο στὴν ἐφημερίδα «Hürriyet» στὶς 16 Σεπτεμβρίου 1992 ὁ Δρ. Mehmet Ibrahimi, ἀρχηγὸς τῆς «Ἰσλαμικῆς Ἑνώσεως», καὶ ἐκπαιδευτικὸς σύμβουλος τῆς «Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας», ποὺ τυγχὰνει καὶ πτυχιοῦχος τῆς Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ἄγκυρας:
«Τὼρα οἱ Τοῦρκοι τῆς Ρούμελης (=Βαλκανικῆς) ἀποτελοῦν στὰ μακρινὰ χώματα ἕνα νεῦρο ποὺ ἁπλώνεται. Οἱ Τοῦρκοι τῆς Γιουγκοσλαβίας βλέπουν τὴν Τουρκιὰ σὰν πατέρα τους (…). Εἶναι πρὸς συμφέρον μας νὰ συσπειρωθοῦν ὅλοι οἱ Μουσουλμάνοι τῶν Βαλκανίων, δηλαδὴ τῆς Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Οὑγγαρίας, Ἀλβανίας καὶ Ἑλλάδας. Μὲ ὅλους αὐτοὺς σχηματίσαμε ἤδη τὴν Ἕνωση Μουσουλμάνων τῶν Βαλκανίων, ὡς πρόεδρο τῆς ὁποίας ἐκλέξαμε στὴ Βιέννη τὸν πρόεδρο τῶν Θρησκευτικῶν Ὑποθέσεων τῆς Γιουγκοσλαβίας καὶ ὡς βοηθὸ τὸν ἐξ Ἑλλάδος Ahmet Şerif» (Π. Χιδίρογλου: «Ἡ σχέση τῆς Τουρκίας μὲ τὰ Βαλκάνια», σ. 35).
Ἔχουμε πολλὲς φορὲς γράψει ὅτι ἡ Τουρκία δὲν σχεδιάζει˙ προσχεδιάζει. Ὅποιος πιστεύει σὲ μιὰ πολιτικὴ εἰρὴνης μὲ τὴν Τουρκία, ἀεροβατεῖ. Ὅπως μὲ ἔχουν διαβεβαιώσει ἐμβριθέστεροι ἀπὸ ἐμένα γνῶστες τῆς τουρκικῆς λαλιᾶς, ἐκ δανείου ὑπάρχει στὴ γλῶσσα τῶν γειτόνων μας ἡ λέξη εἰρήνη. Πρόκειται γιὰ τὸ ἀραβικὸ «σαλάμι». Ἐκ τῶν ὑστὲρων πληροφορήθηκα ὅτι στὰ σύγχρονα λεξικὰ ἀπαντᾶ ὁ ὅρος bariş καὶ ὁ ἐπισημότερος ὅρος sulh. Οἱ Τοῦρκοι ἔχουν βιομηχανία κατασκευῆς λέξεων τουρκοφανῶν. Οἱ Τοῦρκοι εἶναι λαὸς τοῦ πολέμου. Ἔζησαν μὲ τὸν πόλεμο, ἀπὸ τὸν πόλεμο καὶ γιὰ τὸν πόλεμο. Μοιραῖα καὶ ἡ τουρκικὴ γλῶσσα, ὡς πρὸς τὰ ρὴματα, δομεῖται πάνω στὴν προστακτικὴ ἔγκλιση, λόγῳ τῶν ἰαχῶν πρὸς τὰ ἄλογα καὶ τῶν παραγγελμάτων πολέμου. Ὁ πόλεμος γιὰ τοὺς γείτονες ἦταν τρόπος καὶ πόρος ζωῆς. Χωρὶς τὴν πολεμικὴ διέγερση βαλτώνονται, ἀποβλακώνονται καὶ χάνουν τὴν ἱκανότητα ἐπιβιώσεως. Τὸ πολεμικὸ ἔνστικτο εἶναι γι’ αὐτοὺς ὑπαρξιακὴ ἀνάγκη. Γι’ αὐτὸ τὸ καλλιεργοῦν ἀπὸ τὸ Δημοτικὸ. Τὰ σχολεῖα τους προετοιμάζουν ὄχι πολίτες ἀλλὰ στρατιῶτες. Καὶ τὰ πιὸ καλὰ ἑτοιμάζουν ἀξιωματικούς.
Ὅμως θὰ ἦταν ἀφέλεια νὰ βλέπουμε τὸν τουρκικὸ κίνδυνο ὡς πρὸς τὴ Θράκη μόνο ἀπὸ τὴ μεριὰ τῶν ἑλληνοτουρκικῶν συνόρων. Οἱ Τοῦρκοι ἐπιχειροῦν νὰ μᾶς πλευροκοπήσουν. Ἰδοὺ ἡ ἀπόδειξη: Στὰ μέσα Νοεμβρίου 1993 στὴ βουλγαρικὴ ἐφημερίδα «Στὰνταρ» εἶδε τὸ φῶς ἕνα δημοσίευμα ποὺ εἶχε τίτλο: «Στελέχη τοῦ Δημοκρατικοῦ Κόμματος ζητοῦν τὴ σύσταση Τουρκικῆς Δημοκρατίας». Ἀποσπάσματα δημοσιεύθηκαν καὶ στὸν ἑλληνικὸ τύπο ἀλλὰ δὲν ἔγιναν ἀντικείμενο προσοχῆς. Δίνω κάποια στοιχεῖα: Στελέχη τοῦ Τουρκικοῦ Δημοκρατικοῦ Κόμματος, ποὺ λειτουργεῖ παράνομα καὶ δρᾶ στὴν Νότιο Βουλγαρία παροτρύνουν τοὺς ἐκεῖ μουσουλμάνους νὰ ἀπαιτήσουν αὐτονομία, ὑποσχόμενοι ἐνίσχυση ἀπὸ τὴν Μητέρα Πατρίδα. Ὁ ἡγέτης τοῦ χρηματοδοτούμενου ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα Κινήματος Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, ὁ Ἀχμέτ Ντογκὰν, δήλωσε σὲ μιὰ σύσκεψη στὴν πόλη Γκότσε Ντέλτσεφ τῆς Βουλγαρίας πὼς ἡ Τουρκία θὰ χορηγήσει πιστώσεις 350 ἑκ. δολλαρίων γιὰ τὴν Ροδόπη. Οἱ περισσότεροι κάτοικοι τῆς μακαρίας χώρας μας ἀγνοοῦν ὅτι πάνω ἀπὸ τὰ σύνορὰ μας καὶ κολλητὰ πρὸς αὐτὰ ζοῦν 300.000 Πομάκοι μουσουλμάνοι ποὺ δὲν δέχονται ὅτι εἶναι Τοῦρκοι. (Στὶς βουλγαρικὲς ἐκλογὲς τοῦ Ὀκτωβρίου 1991 ἐξἐλεξαν 6 βουλευτὲς σὲ χριστιανικὰ κόμματα). Στόχος τοῦ Ἀχμέτ Ντογκὰν εἶναι νὰ τοὺς ἐκτουρκίσει καὶ μαζί μὲ τοὺς 700.000 λοιποὺς μουσουλμάνους τῆς Βουλγαρίας νὰ δημιουργήσει τουρκικὸ προτεκτορὰτο ἐντὸς τῆς Βουλγαρίας. Τὸ τὶ συνεπάγεται αὐτὸ θὰ τὸ δοῦμε στὸ ἑπόμενο ἄρθρο.
