Παρότι έχουμε τη χαρά να ζούμε σε μία χώρα με πολλούς μήνες καλοκαιρίας τον χρόνο, ημερολογιακά σήμερα το καλοκαίρι δίνει τη θέση του στο φθινόπωρο.
Ένα περίεργο και διαφορετικό καλοκαίρι πέρασε και, ως εκ τούτου, όλα δείχνουν ότι και ο χειμώνας που έρχεται θα είναι εξίσου περίεργος και οπωσδήποτε διαφορετικός. Πέρασε ένα καλοκαίρι με δεκάδες χιλιάδες επιχειρηματίες του τουρισμού να μην έχουν βγάλει ούτε ένα ευρώ –ενώ κάθε χρόνο περιμένουν να βγάλουν τον χειμώνα με τις εισπράξεις του καλοκαιριού. Αυτό ισχύει και για τους πολύ περισσότερους εργαζομένους στον χώρο του τουρισμού –αλλά και της εστίασης- καθώς όλοι οι προαναφερθέντες είναι αντιμέτωποι με το φάσμα της ανέχειας ενόψει του χειμώνα που έρχεται.
Η κρίση που αναμένεται να κορυφωθεί όσο θα πέφτει η θερμοκρασία και θα οδεύουμε προς το τέλος του χρόνου δεν είναι, όμως, «κλαδική». Δεν αφορά δηλαδή μόνο στον κλάδο του τουρισμού και της εστίασης, αλλά σε όλη την οικονομία: τα «παραθυράκια» που έχει ανοίξει η κυβέρνηση στην εργατική νομοθεσία έχουν οδηγήσει σε χιλιάδες απολύσεις. Η ανεργία έχει πάρει την ανιούσα, η αγορά εργασίας έχει εκ νέου ξεχαρβαλωθεί, ενώ πολλές επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο, μην αντέχοντας την αναστολή λειτουργίας λόγω καραντίνας και έχοντας μείνει αβοήθητες από την κυβέρνηση.
Όλα τα παραπάνω διαμορφώνουν μία εξαιρετικά εύφλεκτη κοινωνική και οικονομική κατάσταση, αφού μόλις το καλοκαίρι δώσει τη θέση του και κλιματικά στο φθινόπωρο και τον χειμώνα, τότε θα κλειστούμε όλοι στα σπίτια μας υπό τον φόβο του κορωνοϊού και θα φανούν οι συνέπειες από τα ερείπια που αφήνει το καλοκαίρι πίσω του. Έρχεται ένας χειμώνας ανεργίας, ανέχειας, χωρίς πολλές προοπτικές και με έντονη ανασφάλεια. Και, μπορεί στην Ελλάδα να έχουμε ζήσει αρκετούς δύσκολους χειμώνες από το 2010 και μετά, όμως για τον φετινό χειμώνα ισχύει απολύτως ο στίχος του Σαββόπουλου: «τον χειμώνα ετούτο/άμα τον πηδήσαμε/γι’ άλλα δέκα χρόνια/άιντε καθαρίσαμε». Και αυτό είναι το καλό σενάριο…
