Οι Αμερικάνοι, στις σκληρότερες – ποινικά – Πολιτείες τους έχουν καθιερώσει τον δρακόντειο κανόνα “Three strikes, out!”/ Άμα βρεθείς για τρίτη φορά δικαζόμενος για βαρύ έγκλημα/felony, έχεις αυτομάτως ισόβια. Κάτι ανάλογο, στην Ελληνική του εκδοχή, κινδυνεύει να λειτουργήσει καταδικαστικά για τις προσπάθειες για να διασωθεί, στην κόψη του ξυραφιού, η υπόσταση του ΔΟΛ. (Την ώρα που ενδεχομένως διαβάζονται οι γραμμές αυτές, θα ξαναέχει κριθεί μετά απο προσφυγή εργαζομένων το αίτημα ανάκλησης/μεταρρύθμισης της αρνητικής απόφασης Πρωτοδικείου, που έκλεισε κάθε στρόφιγγα τρέχουσας χρηματοδότησης – άρα επιβίωσης και των τίτλων και των ανθρώπων του Συγκροτήματος). Έστω και in extremis, οι Τράπεζες αντελήφθησαν ότι άμα οι τίτλοι απαξιωθούν – για τους ανθρώπους, ως γνωστόν, το ενδιαφέρον είναι σε επίπεδο collateral damage – τότε τα 210+ εκατ. ευρώ δανεισμού του ΔΟΛ θα αξίζουν όσο… οι μετοχές των τραπεζών μετά την τρίτη τους ανακεφαλαιοποίηση!
Μολονότι δε και ο Πρωθυπουργός – από βήματος Βουλής – έδειχνε να θεωρεί τετελεσμένο το αδιέξοδο στον ΔΟΛ, έχουν υπάρξει συμπαθείς παρεμβάσεις (ξέρουμε, ξέρουμε, η Ελληνική Δικαιοσύνη είναι τυφλή και κουφή…) για την υπόθεση. Και τούτο όχι μόνον από πλευράς όσων έχουν σηκώσει – πού ξέρεις τι γίνεται αργότερα με τους δημοσιογράφους! – ανάστημα προκειμένου να υπάρξει κάποιου είδους νομοθετική διαρρύθμιση, άλλωστε στην αρχή και ο Αλέξης Τσίπρας το είχε ψιλο-προτείνει, όπως π.χ. από πλευράς Φώφης ή και Στ. Θεοδωράκη, αλλά και από πλευράς Κυβερνητικών. Ξέρουμε ότι δεν θεωρείται “λογικό” η σημερινή Κυβέρνηση να παρεμβαίνει παρασκηνιακά υπέρ κάποιας διεξόδου για τον ΔΟΛ, αφότου μάλιστα η “διαδικασία Μουλόπουλου” καταβυθίστηκε από την δυσπιστία, όμως η δική μας πληροφόρηση είναι ότι υπάρχουν εργώδεις παρεμβάσεις – δεν είναι δε μόνος ο Νίκος Βούτσης που θεωρεί ότι “δεν αφήνεις έτσι εύκολα εφημερίδες να πεθάνουν”.
Πάντως, αν αληθινά υπάρξει κάποια δόση οξυγόνου για ΤΟ ΒΗΜΑ και ΤΑ ΝΕΑ και ΒΗΜΑ FM και in.gr, θα χρειαστεί, οι εμβληματικοί ιδίως τίτλοι, να ξεπεράσουν το “Three strikes, out!” Τι εννοούμε; Ότι οι τίτλοι του Συγκροτήματος έχουν παίξει τρεις φορές με το κοινό τους/τους αναγνώστες τους. [Ακριβέστερα, πέντε φορές αλλά οι δυο ήταν υπό ανώμαλες/ανεξέλεγκτες συνθήκες: η πρώτη ήταν με την συνέχιση έκδοσης επί Κατοχής, επί Δημητρίου Λαμπράκη. τότε, όταν επέστρεψε ο ίδιος από Μέση Ανατολή χρειάστηκε από “Ελεύθερον Βήμα” και “Αθηναϊκά Νέα” να πάει σε ΤΟ ΒΗΜΑ και ΤΑ ΝΕΑ είτε για να σβήσει η εικόνα κατοχικής έκδοσης, είτε για να παρακαμφθεί διεκδίκηση επί των τίτλων, παλιές ιστορίες! η δεύτερη ήταν η συνέχιση έκδοσης επί Χούντας, επί Χρήστου Λαμπράκη, πράγμα που σβήστηκε με την τήρηση προσεκτικά αντικαθεστωτικής γραμμής, ιδίως με την δημοσίευση των Πρακτικών της Αμερικανικής Γερουσίας κατά της Χούντας (άντε να τα λογοκρίνεις!) αλλά και με ενίσχυση της κοινωνικής αντιπαράθεσης προς την τότε εξουσία].
Πάντως, οι τρεις φορές που το Συγκρότημα βρέθηκε “απέναντι” στον κόσμο του ήταν την εποχή του “Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος“: υπαναχώρησε ταχύτατα, όσο κι αν η στήριξη Παπάγου είχε λογική Ύστερα την εποχή της Αποστασίας όπου και κάηκαν οι εφημερίδες του στην Χρήστου Λαδά με μπροστάρη Μίκη Θεοδωράκη των Λαμπράκηδων: πάλιν υπήρξε “επαναφορά”, ταχύτατα. Η πρώτη φορά ήταν του Δημητρίου Λαμπράκη, η δεύτερη του Χρήστου λίγα μόλις χρόνια, αφότου είχε αναλάβει το Συγκρότημα. [Σε δυσοίωνη οικονομική κατάσταση και πάλι: το γραφείο του ακόμη φέρει στην κάτω μεριά τα ίχνη απο τα νύχια του, όταν πάλευε να συγκρατηθεί να μην εκραγεί με τους τότε]. Η τωρινή ήταν η τρίτη, όπου το Συγκρότημα-πόλος της ΚεντροΑριστεράς δεν στράφηκε απλώς δεξιότερα, αλλά και υποτίμησε και σάρκασε το παραδοσιακό κοινό του. Πρακτικά ο Χρήστος Λαμπράκης είχε φύγει, οπότε αυτά τα χρεώνεται σχεδόν όλα η φάση Σταύρου Ψυχάρη. Αν – ΑΝ – υπάρξει τώρα διέξοδος και επόμενη μέρα, δεν θα χρειαστεί μόνον δουλειά λογιστών και μανατζερέων: θα χρειαστεί και πλοήγηση προς τους παραδοσιακούς αναγνώστες.
