Το ταξικό πρόσημο της εκπαιδευτικής πολιτικής Μητσοτάκη…

Της Ελένης Τσερεζόλε

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει εκφράσει σε όλους τους τόνους, με τις αποφάσεις και τις πράξεις της αρμόδιας υπουργού, το πόσο πολύ σιχαίνεται τη δημόσια παιδεία, από το νηπιαγωγείο ως το Πανεπιστήμιο. Για λόγους ιδεοληπτικής προσέγγισης, που δίνει έμφαση στον ιδιωτικό τομέα σε βάρος του δημοσίου, η κ. Κεραμέως υποβαθμίζει και απαξιώνει τη δημόσια Παιδεία. Είτε πρόκειται για την εξίσωση των διπλωμάτων των πολιτικών μηχανικών των δημόσιων Πολυτεχνικών Σχολών με τα πτυχία αποφοίτων ιδιωτικών κολεγίων είτε για την επιχειρούμενη μείωση των εισακτέων από τη μια βαθμίδα της εκπαίδευσης στην άλλη. Κι επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο στην πολιτική αυτής της κυβέρνησης, η δήλωση του πρωθυπουργικού συμβούλου κ. Άλεξ Πατέλη, με την οποία απαξίωνε όσους κάνουν διδακτορικό, χαρακτηρίζοντάς τους «τεμπέληδες» και την οποία αναγκάστηκε, υπό το κύμα των αντιδράσεων, να πάρει πίσω, ήταν απλά σε λάθος χρόνο. Σε χρόνο δηλαδή που δεν βόλευε την κυβέρνηση γιατί κατά τα άλλα, οι άριστοι νεο-γιάπηδες του Μαξίμου κανένα πρόβλημα δεν έχουν με αυτήν. Γιατί και τα διδακτορικά πρέπει να είναι περίκλειστα και να αφορούν ολίγους και εκλεκτούς…

Στο ίδιο μήκος κύματος είναι άλλωστε και η προσπάθεια Κεραμέως, να ορθώσει σειρά μέτρων που κόβουν μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές από την ανέλιξή τους στις βαθμίδες της δημόσιας εκπαίδευσης. Στο επίκεντρο του προγράμματος της νεοδεξιάς κυβέρνησης βρίσκονται μηχανισμοί αποκλεισμού. Και όχι ανοίγματος σε όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά. Ο στόχος είναι διπλός: να οδηγηθούν όσο τα δυνατόν περισσότερα στην ιδιωτική εκπαίδευση και να κατευθυνθούν στην τεχνική κατάρτιση αρκετά άλλα. Άλλωστε κάποιοι πρέπει να γίνουν ψυκτικοί στο Περιστέρι, όπως, εν τη ρύμη του λόγου του, είχε πει ο κ. Μητσοτάκης. Αυτό το ταξικό και αντικοινωνικό πρόσημο σε κάθε απόφαση για την εκπαίδευση είναι το σήμα κατατεθέν της κυβέρνησης Μητσοτάκη για το πώς αντιμετωπίζει ευρύτερα την κοινωνία: ως πολλών ταχυτήτων, με την ανώτατη εκπαίδευση «δια ολίγους»…