Η έννοια της «ενσυναίσθησης» έχει μπει για τα καλά στο πολιτικό μας λεξιλόγιο εδώ και δύο περίπου χρόνια, καθώς ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση εν συνόλω έχουν δεχθεί πολλές φορές κριτική για έλλειψη ενσυναίσθησης, τόσο από την αντιπολίτευση όσο και από τα ΜΜΕ (αυτά τα λίγα, τελοσπάντων, που συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους και δεν ασκούνται σε λιβανωτούς προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη…).
Η αλήθεια είναι πως η έλλειψη ενσυναίσθησης δεν είναι ένα επικοινωνιακό εφεύρημα της αντιπολίτευσης, αλλά μία πραγματική αίσθηση της κοινωνίας, που όσο κι αν δεν ακούγεται συχνά και πυκνά σε πολλά δελτία ειδήσεων, μια βόλτα στα καφενεία ή μία περιήγηση στην «κοινωνία» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι αρκετή για να διαπιστώσει κανείς πως αυτή η κατηγορία «στέκει» και «πατά» σε μία πραγματική αίσθηση που έχει η κοινωνία.
Με δεδομένο ότι η έννοια της ενσυναίσθησης είναι διαφορετική από εκείνη της συμπόνοιας (ενσυναίσθηση σημαίνει όχι απλώς να συμπονάς με τα πάθη κάποιου, αλλά να μπορείς να μπεις και στη θέση του…), ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πολλάκις δώσει δείγματα πως η ενσυναίσθηση δεν είναι το δυνατό του χαρτί. Θέλετε την ποδηλατάδα στην Πάρνηθα και το τσιμπούσι στην Ικαρία όταν στέλναμε μήνυμα για να πάρουμε ψωμί; Θέλετε το καφεδάκι στο Da Capo όταν πνίγονταν τα Βόρεια προάστια των Αθηνών ή τα επιδεικτικά ψώνια τσουρεκιού από τον Τερκενλή όταν η Θεσσαλονίκη κόντευε να γίνει Μπέργκαμο; Όλα τούτα, σε συνδυασμό με τη χαρωπή του εμφάνιση στις πρόσφατες πυρκαγιές ή την αντίστιξη ότι εκείνος επέλεξε να πάει να «εγκαταστήσει» τη θυγατέρα του σε πανάκριβο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ όταν 20.000 επιπλέον παιδιά έμεναν εκτός ελληνικών πανεπιστημίων, προφανώς δείχνουν ότι ο πρωθυπουργός δεν «το έχει» με την ενσυναίσθηση.
Βεβαίως, το βασικό ερώτημα, που αφορά στους πολιτικούς συσχετισμούς –καθώς στη δημόσια ζωή αυτό είναι που αφορά και όχι ο χαρακτήρας κάποιου- είναι κατά πόσον όλες αυτές οι φορές που ο πρωθυπουργός έχει επιλέξει να προκαλέσει την κοινωνία θα αποτιμηθούν πολιτικά. Η απάντηση προσώρας είναι «όχι». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έως πριν λίγο καιρό παρέμενε προκλητικά αλώβητος όσες φορές επέδειξε έλλειψη ενσυναίσθησης. Όμως, αυτή η απάντηση δεν είναι γραμμένη στην πέτρα. Τώρα που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα πρώτα πλήγματα για την κυβέρνηση είναι σοβαρά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός ψάχνει τρόπους φυγής προς τα εμπρός, ο λογαριασμός από την έλλειψη ενσυναίσθησης θα έρθει –και, μάλιστα, σωρευτικά. Κι αυτό διότι όταν ένας πολιτικός χάνει την πολιτική κυριαρχία, τότε δεν έχει και την επικοινωνιακή «ασπίδα» να «προσπερνά» καταστάσεις και περιστατικά που ενοχλούν την κοινωνία. Κοντολογίς, η εποχή του «Τεφάλ» για τον Κυριάκο Μητσοτάκη τελείωσε και εφεξής η έλλειψη ενσυναίσθησης δεν θα δίνει «υλικό» μόνο για το «καφενείο» των social media, αλλά θα αποτιμάται και πολιτικά.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
