To… ρολόι!

Πώς ο τυπογράφος Λαδόπουλος από την Πάτρα… λάδωσε τον Γιώργο Κουρή, το 1958, με 300 δραχμές!

ΠΡΙΝ βγάλουμε εφημερίδα στην Αθήνα και μπλεχτούμε με τα… σκ…, είχαμε ανοίξει ένα μικρό τυπογραφείο σε ένα υπόγειο της οδού Βουλής, το οποίο όταν με την πολύ δουλειά τη δική μου και του αδελφού μου και την έξυπνη ιδέα να φέρουμε ένα μεταχειρισμένο από την Ελβετία μηχάνημα για να κάνουμε «καρμπονιζέ» έντυπα – τυπώναμε καρμπόν στην πίσω όψη του χαρτιού – και αρχίσαμε να πηγαίνουμε στους διαγωνισμούς, του δημοσίου, των οργανισμών, του ΙΚΑ και των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, τότε καταλάβαμε το ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ που γινόταν με τις διάφορες ΨΕΥΤΟδημοπρασίες, που προκηρύσσονταν τάχατες για να… προστατευτεί το Δημόσιο Χρήμα!..

ΣΤΟΥΣ διαγωνισμούς που έκανε π.χ. το ΙΚΑ, μαζευόμασταν, πριν από τη δημοπρασία οι τυπογράφοι στο καφενείο του ισογείου – τελικά μας είχαν πείσει και εμάς ότι το… συμφέρον μας ήταν η συμμετοχή μας στη… «συμμορία» – και εκεί κανονίζαμε ποιος τυπογράφος θα έπαιρνε το κάθε έντυπο, στην ψευτοδημοπρασία που θα γινόταν.

ΜΕΤΑ ανεβαίναμε στον πρώτο όροφο, στην αίθουσα που γίνονταν οι διαγωνισμοί, που σε κάτι έδρανα σαν των δικαστηρίων είχαν πάρει θέση τα… κορόιδα, η επιτροπή του διαγωνισμού, (1-2 από δαύτους μπορεί να ήταν και λαδωμένοι, με ψιλολόγια φυσικά) και άρχιζε το… ΘΕΑΤΡΟ!..

ΚΑΘΕ που έβγαινε ένα έντυπο λάμβαναν μέρος 5-6 τυπογράφοι, κατέβαζαν την τιμή σε κάθε γύρο 1 ή 2 δραχμές και μετά σιγά, σιγά αποχωρούσαν και έμενε μόνο ένας στον οποίον κατοχυρώνονταν η δουλειά, χωρίς ποτέ η Επιτροπή να έχει κάνει έστω και ένα πρόχειρο υπολογισμό, για το κόστος των εντύπων, που έβγαζε στη δημοπρασία, όπως ποτέ δεν σκέφθηκε κανείς από τους μανδαρίνους του δημοσίου να εξετάσει την ποιότητα του χαρτιού, το βάρος του χαρτιού, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ή ακόμα και το μέγεθος του εντύπου. Έφτιαχναν δηλαδή συνήθως έντυπα τεράστια για να γράφουν μόνο 2-3 σειρές!..

ΟΛΑ αυτά που σας γράφουμε θα μπορούσαν να είχαν ρίξει το κόστος του εντύπου του δημοσίου στο 50% της τιμής!

ΕΚΕΙ όμως που γινόταν της… Πόπης ή μάλλον της… πουτάνας, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ήταν στα μηχανογραφικά έντυπα…

ΕΚΕΙ αρχηγός της… «σπείρας» ήταν ο Στράτος(!), ο υπουργός Εσωτερικών του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τις πολλές εταιρείες… Είχε ανοίξει και αυτός ένα… παλιοτυπογραφείο, που στη συνέχεια με τα θαλασσοδάνεια των άλλων εταιρειών που είχε το μεγάλωσε και έφτιαξε την «Πάραγκον Ελλάς», η οποία είχε μονοπωλήσει το χώρο, των μηχανογραφικών εντύπων.

ΑΚΟΥΣΤΕ τι έκανε ο μπαγάσας!

ΤΑ είχε κανονίσει και όλα τα υπουργεία σχεδίαζαν τα έντυπά τους στις διαστάσεις των παλιομηχανών που είχε μόνο αυτός! Όταν αργότερα εγώ έφερα στην Αθήνα από την Σουηδία ένα… γρήγορο πιεστήριο για μηχανογραφικά έντυπα, που ο κύλινδρός του είχε περιφέρεια 24΄΄ και μπορούσε έτσι να τυπώνει έντυπα που είχαν ύψος χαρτιού 12-8-6-4-2 ίντσες, το δημόσιο σχεδίαζε τα έντυπά του, βάζοντας ύψος όχι στον ακέραιο αριθμό 8-6-4-2 ίντσες, για να χωράνε στον κύλινδρο, στην περιφέρεια δηλαδή του ταχυπιεστηρίου, αλλά ζητούσαν στις δημοπρασίες 6 ίντσες και ένα δέκατο έκτο της ίντσας, ή 4 ίντσες και ένα 1/16 της ίντσας, με αποτέλεσμα να παίρνει ο Στράτος όλες τις δουλειές με τις σακαράκες μηχανήματα που είχε και να τα πληρώνει το Δημόσιο στη ΔΙΠΛΑΣΙΑ ΤΙΜΗ(!!!), γιατί για να μπουν σε γρήγορα πιεστήρια και να πέφτει το κόστος το ύψος του χαρτιού κάθε εντύπου έπρεπε να ήταν σε ακέραιο νούμερο.

ΠΗΓΑΙΝΑ στα υπουργεία και τους έλεγα, ρε Χριστιανοί, αυτό το 1/16 της ίντσας στο ύψος του εντύπου τι το θέλετε; Βγάλτε το, που ανάθεμά το, για να κερδίσει το δημόσιο το 50% του κόστους που πληρώνει σήμερα…

ΑΛΛΑ που να περάσει τότε η φωνή μου…

ΟΙ ΜΑΝΔΑΡΙΝΟΙ του Δημοσίου δούλευαν για τον Στράτο, για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα του υπουργού, που κοτζάμ βιομήχανος, που μαζί με 5-6 άλλους συναδέλφους του είχαν φάει όλο το σχέδιο Μάρσαλ, είχε φτιάξει και τυπογραφείο για να τρώει και τις δουλειές των φτωχοτυπογράφων(!), τα μάζευε όλα ο φαταούλας!..

ΠΟΛΥ αχόρταγοι όλοι αυτοί οι πλούσιοι και κυρίως, δυστυχώς και ΑΧΡΗΣΤΟΙ. Απόδειξη ότι ενώ φάγανε ολόκληρη την Αμερικανική βοήθεια μετά την Κατοχή, βιομηχανία στη χώρα δεν μπόρεσαν να φτιάξουν…

ΚΑΙ τελειώνουμε με άλλη μια χαρακτηριστική περίπτωση, που δείχνει τι γινόταν με τους στημένους διαγωνισμούς σε όλη τη χώρα.

ΜΙΑ φορά μας ζήτησε προσφορά η «ESSO PAPPAS». Ήθελε να φτιάξει 400 καρμπονιζέ μπλοκ. Τους δώσαμε τιμή 4.400 δρχ. Τα μισά από αυτά ήταν κέρδος μας, πόσο πιο πολύ να βγάζαμε, αφού δουλεύαμε με κέρδος 100%;

ΜΟΛΙΣ πήραν την προσφορά μας, μας παίρνει τηλέφωνο ο κ. Σαρρής, διευθυντής προμηθειών της ESSO PAPAS και μας ρωτάει, μήπως κάνατε λάθος στην προσφορά σας; Του απαντήσαμε ΟΧΙ, αφού προηγουμένως ο αδελφός μου που έκανε τις προσφορές ξανακοίταξε το λογαριασμό.

ΥΣΤΕΡΑ από μια ώρα μας ξαναπαίρνει τηλέφωνο ο Γενικός Διευθυντής της εταιρείας και μας ρωτάει μήπως έχετε κάνει λάθος στην προσφορά σας;

ΞΑΝΑΚΟΙΤΑΖΕΙ ο αδελφός μου ο Μάκης τα νούμερα και του λέμε, όχι, δεν έχουμε κάνει λάθος.

ΣΤΙΣ 3 το μεσημέρι μας παίρνει τηλέφωνο ο ανιψιός του Τομ Πάππας, ο κ. Δεκανέας, που είχε την ESSO στην Ελλάδα και μας ξαναρωτάει και αυτός, μήπως έχουμε κάνει λάθος!

ΟΧΙ του απαντάμε. Σίγουρα δεν έχουμε κάνει λάθος…

-ΜΠΟΡΕΙΤΕ να έρθετε στο γραφείο μου; μας λέει.

ΕΡΧΟΜΑΙ, του απαντώ και σε δέκα λεφτά βρέθηκα στρογγυλοκαθισμένος στο γραφείο του Τομ Πάππας!

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ του είχε δώσει τότε την άδεια για να φτιάξει διυλιστήρια στη Θεσσαλονίκη και πρατήρια σε όλη την Ελλάδα.

ΓΙΑ πες μου παιδί μου, με ρωτάει ο μακαρίτης, ο Τομ Πάππας, εμείς εδώ έχουμε 10 τυπογράφους συνεργάτες και είχαμε την εντύπωση πως μας κάνουν καλή και φθηνή δουλειά. ΠΩΣ γίνεται εσύ να μας δίνεις προσφορά για τα 400 μπλοκ 4.400 δραχμές και όλοι οι άλλοι, οι συνεργάτες μας επί χρόνια, ο φτηνότερος να μας δίνει 14.400;

ΕΓΩ κατάλαβα τι είχε γίνει, αλλά επειδή δεν ήθελα να του πω ότι τον ΕΚΛΕΒΑΝ, του είπα ότι προφανώς θα έχουν κάνει λάθος.

ΟΧΙ μου λέει ο παμπόνηρος , δεν έχουν κάνει λάθος, γιατί πριν σε φωνάξουμε εδώ, τους πήραμε και ρωτήσαμε και αυτούς όλους, τρεις φορές!..

Ο ΤΟΜ ΠΑΠΠΑΣ, πανέξυπνος άνθρωπος που από μεγαλομπακάλης στο Τέξας είχε γίνει πετρελαιάς στην Ελλάδα, χάρις στη φιλία που είχε με τον Στέφανο Στεφανόπουλο, κατάλαβε τι γινόταν. Με ευχαρίστησε και μου είπε ότι από εκείνη την ημέρα θα έπαιρνα εγώ όλες τις δουλειές της «ESSO PAPPAS».

ΗΔΗ ένα χρόνο προηγουμένως είχα πάρει όλες τις δουλειές της SHELL, χάρις στο φίλο μου Γιώργο Καββουνίδη, παλιό γενικό διευθυντή του υπουργείου Τύπου και γνωστό αντιστασιακό, ο οποίος μου ΑΝΟΙΞΕ την πόρτα, μέσω του αδελφού του, Κώστα Καββουνίδη, που ήταν Γενικός Διευθυντής στην SHELL.

ΚΑΙ εδώ πρέπει να ομολογήσω ότι χάρις στις δουλειές και την άψογη και τίμια συνεργασία που είχα με την SHELL, δημιουργήθηκε το Συγκρότημα Κουρή, γι΄ αυτό και σήμερα εκφράζω δημοσίως την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μου στη μεγάλη αυτή εταιρεία…

ΓΥΡΙΖΩ λοιπόν στο γραφείο μου και βλέπω να με περιμένουν απέξω 10 τυπογράφοι!.. Ήταν οι άνθρωποι που… λήστευαν την «ESSO PAPPAS»!

-ΤΙ ΜΑΣ έκανες, μου λένε. Μας έκαψες. Θα μας κλείσεις τα μαγαζιά και τα σπίτια…

-ΓΙΑΤΙ ρε παιδιά τι έκανα; Με φώναξαν στην ESSO, πήγα   και ζήτησαν να τους δώσω μια προσφορά.

-ΚΑΛΑ ρε κορόιδο, μου λένε, το… ΡΟΛΟΪ, δεν το ξέρεις;

-ΠΟΙΟ ρολόι ρε παιδιά; Εγώ από την Κεφαλονιά ήρθα… πρόβατα φύλαγα,και δεν ξέρω από τέτοια πράγματα. Τι είναι το ρολόι;

-ΝΑ, μου λένε, όταν βγαίνει μια δουλειά, κανονίζουμε και την παίρνει με σειρά, ένας – ένας. Αυτός που παίρνει τη δουλειά είναι υποχρεωμένος να δίνει και από ένα χιλιάρικο σε όλους τους άλλους. Γι΄ αυτό φίλοι αναγνώστες την τιμή στην «ESSO PAPPAS» από 4.400 που είχαμε δώσει εμείς την είχαν φθάσει στις 14.400.

-ΑΚΟΥ να δεις, μου λένε τράβα πίσω και πες τους ότι έκανες λάθος και από σήμερα θα παίρνεις και εσύ το μερτικό σου από κάθε έντυπο που θα βγαίνει.

-ΚΑΙ όταν τους είπα ότι δεν με ενδιαφέρει το ρολόι, φεύγοντας μου είπαν: «Καλά, Κουρή, θα σε φτιάξουμε…».

ΚΑΙ πραγματικά μου την έφτιαξαν! Γιατί όταν πήγα να παραδώσω τα έντυπα της ESSO στον αποθηκάριο τους, στην οδό Φιλελλήνων 3 στο υπόγειο, με περίμενε ο… Καλησπέρης, έτσι τον έλεγαν, ο οποίος αφού άνοιξε ένα δέμα και πήρε ένα μπλοκ, σαν Ζακυνθινός άρχοντας έβγαλε ένα… μονόκλ από το τσεπάκι του σακακιού του και άρχισε να κοιτάζει αν η μια γραμμή του εντύπου κόλλαγε ακριβώς με την άλλη, τρομάρα του!..

ΜΟΥ την είχαν ΣΤΗΣΕΙ δηλαδή στην παραλαβή!

ΟΠΟΤΕ με έπιασε το Κεφαλονίτικο πέταξα τα μπλοκ στα μούτρα του Ζακυνθινού αποθηκάριου και δεν ξαναπάτησα για δουλειές στην ESSO(!) παρά τις πιέσεις που δέχθηκα από το τμήμα προμηθειών και οργάνωσης της εταιρείας!

ΚΑΙ για να είμαι απολύτως ειλικρινής, πιτσιρικάς, μιλάμε για το 1958, μόλις είχα ανοίξει ένα μικρό τυπογραφείο στο Αργοστόλι, η Νομαρχία έβγαλε, σε δημοπρασία εκατό βιβλία για τα μητρώα αρρένων.

ΤΟ απόγευμα της προηγούμενης μέρας του διαγωνισμού ήρθε στην Κεφαλονιά ένας «συνάδελφος» τυπογράφος από την Πάτρα, ο Λαδόπουλος – από τα μεγαλύτερα τυπογραφεία στην Ελλάδα, στη οδό Αγίου Ανδρέου – και ζήτησε να γνωρίσει τους 3 τυπογράφους, που είχαμε τυπογραφεία στην Κεφαλονιά. Τον κεράσαμε καφέ και αυτός μας πρότεινε το βράδυ να μας κάνει το τραπέζι. Και εκεί που τρώγαμε μας την… άναψε…

ΡΕ παιδιά, που πάτε να μπλέξετε σε τόσο μεγάλη δουλειά για εσάς. Άστε την να την πάρω εγώ και θα σας δώσω 2-3 κατοστάρικα στον καθένα!!! Όπερ και εγένετο… Η συμφωνία κλείστηκε μεταξύ τυρού και αχλαδίου.

ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ πήρε τη δουλειά ο Λαδόπουλος και πριν φύγει με το πλοίο για την Πάτρα έδωσε στον καθένα μας και από ένα γραμμάτιο   300 δραχμών, που τελικά το… πληρώσατε εσείς τα κορόιδα οι φορολογούμενοι!

ΚΑΙ καλά να παθαίνετε, με τους απατεώνες πολιτικούς που ψηφίζετε. Βέβαια βρέθηκα και εγώ… ΛΑΔΩΜΕΝΟΣ, για πρώτη και τελευταία φορά στη ζωή μου!..

ΑΓΑΠΗΤΟΙ φίλοι με την τεράστια πείρα, που έχουμε αποκτήσει θέλουμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι εμείς πιστεύουμε ότι για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στην Ελλάδα το Δημόσιο έκανε ΤΙΜΙΟ διαγωνισμό, στη δημοπρασία για τις τηλεοπτικές άδειες.

ΜΠΟΡΕΙ να έγιναν κάποια μικρά λάθη, μπορεί να λήφθηκαν εξευτελιστικά για τους διαγωνιζόμενους μέτρα, τα οποία φυσικά εμείς δεν θα δεχόμασταν.

Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ όμως ήταν ΑΨΟΓΟΣ και ΤΙΜΙΟΣ και ο μόνος που δεν ήταν στημένος στην ιστορία των τελευταίων πενήντα χρόνων αυτού του τόπου, γι΄ αυτό και το κράτος πήρε 255 εκατομμύρια ευρώ. Μπράβο Αλέξη και Νίκο Παππά και ντροπή για όλους αυτούς που φωνάζουν, ίσως γιατί οι περισσότεροι δεν έμαθαν ποτέ τα όργια που έχουν γίνει σε όλους τους διαγωνισμούς για τα δημόσια έργα και τις κρατικές προμήθειες.

«Κ»