Με αφορμή μία παλιότερη δήλωση του μητροπολίτη Ιγνατίου από το 2016 που κυκλοφόρησε εκ νέου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ήρθε εκ νέου στο φως η εκκωφαντική αφωνία της Εκκλησίας για το προσφυγικό. Πριν τρία χρόνια, ο μητροπολίτης Δημητριάδος έλεγε το αυτονόητο: ότι, δηλαδή, «όποιος αρνείται βοήθεια σε πρόσφυγες δεν μπορεί να λέγεται χριστιανός».
Όσο κι αν αυτή η δήλωση θα μπορούσε να θεωρηθεί και περίπου αυτονόητη, αν σκεφτεί κανείς τον πυρήνα της διδασκαλίας και της φιλοσοφίας του χριστιανισμού (η αγάπη προς το συνάνθρωπο, η υποχρέωση αλληλεγγύης χωρίς ταξικούς, φυλετικούς, ηλικιακούς ή άλλους διαχωρισμούς κ.α.), η αλήθεια είναι ότι όσα είπε ο μητροπολίτης ξεχώρισαν. Και ξεχώρισαν όχι γιατί είναι πολύ «προωθημένα», αλλά διότι είναι ο μόνος που τα λέει.
Προ ημερών, σε συνεδρίαση δημοτικού συμβουλίου στη Βόρεια Ελλάδα, εκεί όπου ακούστηκαν ακόμη και προτροπές «να πάρουμε τις καραμπίνες» σε βάρος των προσφύγων που θα μετεγκαθίσταντο στην περιοχή, ο ιερωμένος που συμμετείχε κάθε άλλο παρά πυροσβεστικά δρούσε. Αντιθέτως, η τηλεοπτική κάμερα τον «έπιασε» να υποδαυλίζει τις αντιδράσεις, ενημερώνοντας τους υπολοίπους ότι το Κοράνι είναι «το πιο φασιστικό κείμενο που έχει διαβάσει». Ακόμη και με αυτή την αφορμή, λοιπόν, του ρατσιστικού παραληρήματος στην Σκύδρα της Πέλλας, η επίσημη Εκκλησία δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να καταδικάσει τη ρατσιστική τοποθέτηση του παπά.
Ταυτοχρόνως, την ώρα που ρατσιστές σε όλη την Ελλάδα περιμένουν με… δόρατα και σάρισες τα πούλμαν με πρόσφυγες ή διοργανώνουν προκλητικά μπάρμπεκιου για να παίξουν με την πείνα, την ταλαιπωρία και το θρησκευτικό συναίσθημα κατατρεγμένων και ταλαιπωρημένων ανθρώπων, η επίσημη Εκκλησία παραμένει σιωπηλή. Και είναι πραγματικά τραγικό να ακούμε λόγια αγάπης για τη διαχείριση του προσφυγικού στην Ελλάδα από τον Πάπα και όχι από τους μητροπολίτες, την Ιερά Σύνοδο ή και τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο. Κρίμα.
