Το πειραματόζωο, πάλι στον σωλήνα!

Δεν είναι υποχρεωμένος ο μέσος αναγνώστης/ακροατής/τηλεθεατής να στέκεται περισσότερο απο επιδερμικά στα αντικρουόμενα σημάδια που – πάλι, χειρότερα όμως από πριν – εκπέμπονται για τη διαβόητη υπόθεση του Ελληνικού χρέους. Και της αναδιάρθρωσης/ελάφρυνσης/αναδιάταξής του: μην κολλάμε στις λέξεις. τώρα μας προέκυψε και το “οδικός χάρτης για την αναδιάρθρωση σε βάθος χρόνου”, με δεσμευτικό όμως χαρακτήρα.

Διόλου αμελητέο ότι στο τελευταίο αυτό ήρθε να στρατευθεί και ο Γιάννης Στουρνάρας παρόλο το οιονεί πολεμικό κλίμα στο οποίο έχει βρεθεί με την Κυβέρνηση: μιλώντας στο  Αssociated Press την ώρα που “έτρεχε” στην Ουάσινγκτον η Σύνοδος ΔΝΤ/Παγκόσμιας Τράπεζας είπε οτι “είναι η ώρα να δεσμευθούν [οι Ευρωπαίοι] ρεαλιστικά στην ελάφρυνση του χρέους όπως έχει ήδη υπάρξει δέσμευση από τον Νοέμβριο του 2012″. Μπορεί το κίνητρο αυτής της δήλωσης να την είχε την ιδιοτέλειά του – ο Στουρνάρας ήταν εκείνος που είχε λάβει την δέσμευση του 2012, την οποία επιδεξίως οι “εταίροι” της Ελλάδας απέφυγαν να εκπληρώσουν το 2014… – , όμως ο πυρήνας της τοποθέτησης ότι η δέσμευση αυτή “είναι δίκαιη με δεδομένη την τεράστια αναδιάρθρωση που έχει πραγματοποιήσει η Ελληνική οικονομία” έχει μείζον ενδιαφέρον, έτσι όπως προέρχεται απο τον κεντρικό τραπεζίτη.

Ακόμη περισσότερο που, ενώ στην Ουάσινγκτον τσακώνονταν σαν τον σκύλο με την γάτα ΔΝΤ και Γερμανοί και Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, πίσω στην Φρανκφούρτη, στην ΕΚΤ/Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δούλευαν (μαζί με τους ανθρώπους του ESM που είναι ο αληθινός δανειστής/κάτοχος του Ελληνικού χρέους ) για το τι συγκεκριμένο θα μπορούσε να συμφωνηθεί ως ελάφρυνση (“ήπια αναδιάρθρωση”,  πάλιν κατά Στουρνάρα). Ο Κλάους Ρέγκλινγκ και η -χλωμή – ομάδα του είναι γνωστό ότι εδώ και καιρό έχουν γεμίσει τα τεχνικά κοντάκια του οδικού χάρτη, όμως η προσέλευση της ΕΚΤ και του Μάριο Ντράγκι δίνει άλλην βαρύτητα στην υπόθεση. Και στην τοποθέτηση Στουρνάρα, άλλωστε, ο οποίος “αντέννα της ΕΚΤ” είναι, και δεν μπορεί παρά να είναι, όπως όλοι οι Κεντρικοί Τραπεζίτες της Ευρωζώνης, εντάξει;

Μπορεί ο μέσος αναγνώστης/ακροατής/τηλεθεατής να μην είναι υποχρεωμένος να τα παρακολουθεί τα εν πολλοίς τεχνικά αυτά ζητήματα, όμως…καλά θάκανε να προσέξει λίγο την συζήτηση που διεξάγεται. Διότι πάλιν, η φιλτάτη πατρίς μας η Ελλάς καλείται να λειτουργήσει ως πειραματόζωο. Σε καινούργιο δοκιμαστικό σωλήνα, με νέα αντιδραστήρια και καταλύτες. Δείτε, συνοπτικά: το ΔΝΤ/Λαγκαρντ μας πληροφορεί ότι “το Ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο”. Ο Σώϋμπλε /ιδιοκτήτης της Ευρωζώνης θεωρεί την συζήτηση περί ελάφρυνσης του χρέους “παραπλανητική” αφου μόνο πρόβλημα της Ελλάδας είναι “να κερδίσει – όχι καν να αποκτήσει – την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της”. Ο Τζακ Λιου/ΗΠΑ θεωρεί “την αναδιάρθρωση του χρέους απαραίτητη”. Το ΔΝΤ/Τόμσεν λέει ότι “θα μπορούσε να στηριχθεί ένα Ελληνικό πρόγραμμα με πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ” αντί του συμφωνημένου 3,5% – αλλιώς “το ΔΝΤ εκτός”. Η ΕΕ/Ντομπρόβσκις ακολουθεί Σώϋμπλε , όμως “υπάρχουν ανησυχίες για την βιωσιμότητα του χρέους”, η ΕΕ/Μοσκοβισί θεωρεί ότι “το ΔΝΤ απαιτείται να επανέλθει στο Πρόγραμμα”.

Α, ναι: κατά τον Σώϋμπλε, ας μην αποκλείσουμε και νέα κριση – για την οποία ακριβώς προειδοποιούσε ο Λιου, αν δεν προωθηθεί αναδιάρθρωση του χρέους! Συμπολίτες-πειραματόζωα, ετοιμαστείτε για νέα οξέα στον σωλήνα. Ή – αν ως “λύση” επιλεγεί να φύγει το ΔΝΤ μένοντας (ως σύμβουλος παρακολούθησης) – ετοιμαστείτε απλως για αλλαγή δοκιμαστικου σωλήνα…