Ενώ ακόμη ζούσαμε στα απόνερα της αντιπαράθεσης Τσίπρα-Σόιμπλε (ας το πούμε έτσι, αφού έτσι το έπαιξαν τα δικά μας μήντια) γύρω απο την συνέχιση ή μη της παρουσίας του ΔΝΤ στο Ελληνικό Πρόγραμμα Προσαρμογής, “αποκαλύπτεται” ότι ήδη απο τον Αύγουστο, δηλαδή λίγο μετά την λήξη της άδοξης Βαρουφακιάδας και τον “έντιμο συμβιβασμό” Τσίπρα/Μέρκελ/Γιουνκέρ για το Μνημόνιο-3, η “Ευρώπη” είχε δώσει την δική της εκδοχή. Για το πώς το “πασίδηλα μη-βιώσιμο” Ελληνικό χρέος θα μπορούσε να καταστεί αν μη τι άλλο μακροπρόθεσμα διαχειρίσιμο. Ή εξυπηρετήσιμο/serviceable, κατά την νέα ορθοδοξία του ΔΝΤ που ξεκόλλησε από την έννοια του sustainable για να βλέπει πλέον αν μπορεί ένα χρέους να εξυπηρετείται από μιαν οικονομία μακροπρόθεσμα χωρίς η οικονομία αυτή να βουλιάζει – και τέρμα!
Τι λέει το ESM; Ότι άμα (α) δοθεί νέα περίοδος χάριτος, 10 χρόνια μετά το 2023, στην καταβολή τόκων, (β) μπει μια οροφή/”πάγωμα” 2% στα επιτόκια που χρεώνονται (τώρα πληρώνουμε με χαμηλά επιτόκια μεγάλο μέρος του βουνού χρέους, αλλά ήδη τα επιτόκια παίρνουν την ανηφόρα με τις αποφάσεις της Αμερικανικής Fed, (γ) υπάρξει πάλιν επιμήκυνση/διώξιμο στο μέλλον της βασικής οφειλής κεφαλαίου και (δ) συνδεθούν οι ετήσιες πληρωμές τόκων με το ΑΕΠ σε επίπεδα 1-1,5%, τότε μπορεί να θεωρηθεί ότι η Ελληνική οικονομία θα μπορούσε και να (ξανα)περπατήσει.
Σήμερα, με τοκοχρεολυτικές δόσεις 33 δις ευρώ (!) για το 2022, 29 δις ((!!) για το 2023 και 24,5 δις (!!!) για το 2024 – δηλαδή κάπου 20% του ΑΕΠ επί 3 διαδοχικά χρόνια μέσα στην επόμενη 10ετία (!!!), είναι κωμικό αν δεν ήταν τραγικό να μιλούμε για “επανεκκίνηση της οικονομίας μέσω επενδύσεων”. Οι οποίες – διάβολε! – υποτίθεται ότι έχουν ορίζοντα 10ετίας/20ετίας.
Σημαίνει το τεχνικό χαρτί του ESM ότι “κερδίσαμε” στην αναμέτρηση με τους Ευρωπαίους, που δεν δέχονταν να ακούσουν τίποτε για ελάφρυνση χρέους; Είναι ακριβής ο υπολογισμός, του ίδιου του ESM, ότι μια τέτοια αναδιαρρύθμιση του Ελληνικού χρέους θα ισοδυναμούσε με μείωση της καθαρής παρούσας αξίας του κατά 52,5%; (Γύρω από αυτούς τους υπολογισμούς, ας αναμένεται ικανή αντιπαράθεση – όταν έρθει η ώρα). Εχει παίξει σ’ αυτή την συζήτηση, καθοριστικό ρόλο η απαίτηση του ΔΝΤ για ουσιαστική ελάφρυνση του Ελληνικού χρέους; – του ίδιου ΔΝΤ που μάχεται ο Αλέξης Τσίπρας, ως νέος Βαγγέλης Βενιζέλος, να το απομακρύνει;
Ολα αυτά και τίποτε, μαζί. Απλώς, και η ίδια η “Ευρώπη” προσγειώνεται στην λογική στο θέμα του χρέους.
