Τις τελευταΙες μέρες, η υπόθεση της κατάργησης της βίζας απο την ΕΕ (δηλαδή από τις χώρες της) έναντι της Τουρκίας έχει αποκτήσει επιταχυνόμενη κινητικότητα. Έτσι που σ’ εμάς η δημόσια συζήτηση έχει μονοπωληθεί από τα μπλοκαρίσματα του Μνημονίου/τις διαπραγματεύσεις για την διαβόητη αξιολόγηση, ή πάλι από την άμεση διάσταση των προσφυγικών/μεταναστευτικών ροών, η προσοχή που δίνουμε σ’ αυτό το μέτωπο είναι συγκριτικά περιορισμένη. Δεν θάπρεπε!
Θυμίζουμε ότι από τον βομβαρδισμό αιτημάτων-απαιτήσεων με τα οποία η Άγκυρα προσήλθε στην συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για συγκράτηση των προσφυγικών ροών (για να είμαστε λίγο ειλικρινέστεροι: στην Συμφωνία Γερμανίας-Τουρκίας, που “φορέθηκε” στην ΕΕ και που η Ελλάδα καλείται να εφαρμόσει…), το κυριότερο ήταν η κατάργηση της βίζας. Η χρηματοδότηση των 3+3 δις για την στήριξη της διαβίωσης των προσφύγων μπορεί να ακούγεται πελώρια αλλά… δεν είναι. Το άνοιγμα των διαπραγματευτικών κεφαλαίων, για επίσπευση της ενταξιακής πορείας της Άγκυρας προς την ΕΕ είναι φανερό ότι προσκρούει σε βαθύτερες επιφυλάξεις (πέραν του Κυπριακού βέτο και της δυσανασχέτησης των Αθηνών).
Όμως η υπόθεση της βίζας – και μάλιστα με ορίζοντα εξαιρετικά κοντινό, τέλος Ιουνίου του 2016…. – θα ήταν άμεσο, ορατό επίτευγμα για τον Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν (και τους τρέχοντες εκλογικούς/αναθεωρητικούς του Συντάγματος σχεδιασμούς του). Δεν αποκλείεται, δεν αποκλείεται καθόλου, να υπάρχουν πάντως και πιο μακροπρόθεσμοι, πιο διαρθρωτικοί σχεδιασμοί που να περνούν απο μια συνολικότερη άρση της βίζας για τους Τούρκους στην Ευρώπη: με ανοιχτό το κυνήγι των αντιφρονούντων αλλά και των ηγετικών στρωμάτων της Κουρδικής μειονότητας, η ελεύθερη μετακίνηση Τούρκων υπηκόων προς “Ευρώπη” θα ήταν δυνατόν να λειτουργήσει σαν βαλβίδα ασφαλείας – την ίδια στιγμή που η ενσωμάτωση Σουνιτών προσφύγων απο Συρία και την ευρύτερη περιοχή θα μπορουσε έως και να αλλάξει ψηφολογικές ισορροπίες (το φιλοΚουρδικό κόμμα μόλις που προσπερνάει το 10% που απαιτείται ώστε να έχει αντιπροσώπευση στην Βουλή).
Δείτε τώρα την επιτάχυνση: ξεκινήσαμε με τις Βρυξέλλες – που στο θέμα της άρσης της βίζας έχει εισηγητικό, αλλά σημαντικό ρόλο – να αφήνουν να γίνει προ εβδομάδων διά διαρροών γνωστό ότι θα στηρίξει το Τουρκικό αίτημα, ακόμη κι αν τα (72) προαπαιτούμενα που έχουν τεθεί στην Αγκυρα δεν έχουν όλα εκπληρωθεί (είχαν τα 50+). από το Παρίσι αλλά και Βερολίνο είχαν υπάρξει, έντονα, “διορθωτικές” παρεμβάσεις που τόνιζαν ότι θάπρεπε όλα τα προαπαιτούμενα να ικανοποιηθούν. ακολούθησε ευθεία “απειλή” Νταβούτογλου/Τσαβούσογλου ότι αν δεν προχωρήσει η υπόθεση της βίζας, όλη η συμφωνία για την ανάσχεση των προσφυγικών ροών θα δυναμιτιζόταν. ύστερα ηρθε η Λευκωσία στο προσκήνιο, με σαφώς αρνητική θέση. εν συνεχεία, η ίδια η Τουρκία έκανε μιαν εντυπωσιακή κίνηση στην κατεύθυνση των προαπαιτουμένων, αίροντας την δική της απαίτηση για βίζα (που υπάρχει έναντι 11 χωρών της ΕΕ: η άρση της απαίτησης βίζας προς Τουρκία αφορά 26 χώρες, πλην Αγγλίας και Ιρλανδίας). Ως συνήθως, πύκνωσαν και οι διαρροές των δυο πλευρών: από την Άγκυρα αναφερόταν ότι η δική της άρση βίζας θα μπορούσε να αφορά και τους Ελληνο-Κυπρίους (μείζον βήμα ομαλοποίηση, αν και εξηγήθηκε ότι “δεν αφορά αναγνώριση” της Κυπριακής Δημοκρατίας απο την Άγκυρα), από τις Βρυξέλλες ότι θα μπορούσε να τηρηθεί μεν η προθεσμία Ιουνίου, αλλά “αρχικά” μόνον για επιχειρηματίες ή/και φοιτητές απο Τουρκία.
Υποσημείωση: η Τουρκία έχει 79 εκατομμύρια κατοίκους, κάπου 20 εξ αυτών Κούρδ
