Είναι ίσως το μεγαλύτερο σκάνδαλο που απασχόλησε τα παγκόσμια δρώμενα και έμεινε στην ιστορία ως «το σκάνδαλο που έριξε μια προεδρεία».
Το «Γουότεργκεϊτ» (Watergate), υπήρξε ένα επιβλητικό ξενοδοχείο στο οποίο και στεγάζονταν, τότε, τα κεντρικά γραφεία του Δημοκρατικού κόμματος. Το σκάνδαλο που σημάδεψε μια προεδρεία, έλαβε την ονομασία Watergate , γιατί εκεί πραγματοποιήθηκε ο πυρήνας της αρχής του τέλους του τέως προέδρου των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Μίλχους Νίξον.
Θυμίζει πλοκή χολιγουντιανής ταινίας, ένα σκάνδαλο που οι άμεσοι ιθύνοντες απαρτίζουν την ελίτ και την εξουσία. Εμπλέκονται οι σημαντικότερες υπηρεσίες των ΗΠΑ όπως CIA, FBI και Λευκός Οίκος, με «ήρωες» δύο άσημους τότε δημοσιογράφους.
Καλοκαίρι του έτους 1972, για την ακρίβεια στις 17 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκε διάρρηξη στα γραφεία του Δημοκρατικού κόμματος. Πέντε άνδρες πιάστηκαν επ’ αυτοφώρω τις πρώτες πρωινές ώρες, από έναν φύλακα του 6ου ορόφου ο οποίος και παρατήρησε ότι στις πόρτες υπήρχε κολλητική ταινία ώστε να κλείνουν χωρίς ασφάλεια. Οι πέντε αγνώστου ταυτότητας τότε, βρέθηκαν να φωτογραφίζουν σημαντικά έγγραφα καθώς και να τοποθετούν στην κριούς και άλλα εργαλεία παρακολούθησης εντός των γραφείων.
Όταν συνελήφθηκαν αποκαλύφθηκε και ο σκοπός της διάρρηξης, καθώς όλος ο τότε πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος, έμεινε εμβρόντητος από την λίστα των ονομάτων που εμπλέκοντας στην διάρρηξη. Δεν επρόκειτο για μια απλή παράβαση του νόμου, αλλά τα πλοκάμια ενός backstage story , το οποίο θα ευνοούσε προεκλογικά τους Ρεπουμπλικάνους σε όλους τους τομείς.
Στην λίστα των ηχηρών ονομάτων συμπεριλαμβάνονται τα ονόματα του πρώην γενικού εισαγγελέας Τζον Μίτσελ και του προεδρικού συμβούλου Τζον Ντιν, ενώ είχε οργανωθεί από τον πρώην πράκτορα του FBI, Τζ. Γκόρντον Λίντι, με τη βοήθεια του πρώην πράκτορα της CIA, Εβ. Χάουαρντ Χαντ. Ως εγκέφαλος της ιστορίας ήταν η επιτροπή επανεκλογής του προέδρου Νίξον. Έμειναν στην ιστορία ως οι μυστικοί «Υδραυλικοί του Λευκού Οίκου»… έπειτα από την σύλληψή τους, ασκήθηκε ποινική δίωξη εις βάρος τους τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους και καταδικάστηκαν τον ερχόμενο Ιανουάριο.
Πρόκειται ίσως για το πιο χαώδες σκάνδαλο με τον πρόεδρο Νίξον να προσπαθεί με νύχια και με δόντια να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια. Διέταξε από τον υπεύθυνο του πολιτικού του γραφείου, να δώσει το «πράσινο φώς», υπό την εντολή της CIA και του FBI,διασφαλίζοντας το ζήτημα υπό την σκιά της εθνικής ασφάλειας της χώρας.
Όπως σε όλους τους τομείς της ζωής, υπάρχει ο αντίλογος. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, δύο νεαροί δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Washington Post, έχοντας την «δίψα» για δικαίωση, αντιλήφθησαν ότι «κάτι δεν πήγαινε καλά»…
Με την βοήθεια ενός πληροφοριοδότη με το κωδικό όνομα «βαθύ λαρύγγι», εισέβαλαν στα άδυτα της πολιτικής κομπίνας. Για πολλές δεκαετίες ο άνθρωπος πίσω από το ψευδώνυμο δεν είχε αποκαλύψει την αληθινή του ταυτότητα. Ήταν ο Μαρκ Φελτ , αναπληρωτής διευθυντής του FBI.
Οι Γούντγορντ και Μπέρνστιν, οι δύο δημοσιογράφοι, άρχισαν σταδιακά να λύνουν τον γόρδιο δεσμό, και ο κλοιός αρχίζει να σφίγγει επικίνδυνα για τον 37ο πρόεδρο των ΗΠΑ.
Τα στόματα αρχίζουν να λύνουν τις σιωπή τους και οι αποκαλύψεις παραδοχής ευθυνών να βγαίνουν στο φώς. Την άνοιξη του έτους 1973, όλοι μιλούν για συγκάλυψη και οι εισαγγελείς πληροφορούν τον πρόεδρο για τους δύο βασικούς βοηθούς του και την εμπλοκή τους. Για να αποφύγει την οποιαδήποτε ανάμειξη, ο Νίξον, ζητά την παραίτησή τους μέσω της τηλεόρασης στηριζόμενος πάντα στο έθνος.
Όμως η αρχή του τέλους του δεν σταμάτησε με αυτή του την ενέργεια, μιας και η Γερουσία στο Κογκρέσο θεώρησε ύποπτη την στάση του και συγκρότησε επιτροπή διεύρυνσης του Watergate τον Μάιο του έτους 1973.
Εκεί έγινε το μεγαλύτερο λάθος, ένας βοηθός του Λευκού Οίκου αποκάλυψε ότι για λόγους ασφαλείας ο πρόεδρος Νίξον, είχε εγκαταστήσει ένα σύστημα αυτόματης καταγραφής εντός του κτηρίου με τον Γενικό εισαγγελέα να ζητά από τον πρόεδρο τις «κασέτες». Ο Νίξον αρνήθηκε και ο εισαγγελέας τον απείλησε με αποπομπή. Έπειτα οι δικηγόροι του πρώην προέδρου, αναφέρθηκαν σε ένα κενό 18 περίπου λεπτών εντός στις «κασέτες». Κανένας δεν πίστεψε την γραμματέα του ότι έσβησε το σημείο αυτό στην κασέτα καταλάθος.
Ο Νίξον προσπαθώντας να καλυφτεί αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάμειξη και μπορεί να γλίτωσε την παραπομπή, όχι όμως και την προεδρεία του. Τον Ιούλιο του έτους 1974, παρέδωσε στο Ανώτατο Δικαστήριο τις λεγόμενες «κασέτες Νίξον», όπου και φάνηκε ότι εγκρίνει πληρωμές για τους κατηγορουμένους.
Σχεδόν 1,5 χρόνο μετά την σύλληψη των πέντε, ο 37ος πρόεδρος των ΗΠΑ παραιτείτε του αξιώματος του προέδρου δημόσια. Με τις κατηγορίες της έγκρισης της διάρρηξης του Watergate και της συγκάλυψης των κατηγορουμένων.
Έμεινε στην ιστορία ως ο πρώτος και μέχρι στιγμής μοναδικός πρόεδρος των ΗΠΑ που παραιτήθηκε από τον «θρόνο» του.
Οι δύο νεαροί δημοσιογράφοι, Γούντγορντ και Μπέρνστιν, έγιναν οι «σωτήρες» του έθνους.
