Ενώ το κλίμα έντασης στο πολιτικό σκηνικό βαραίνει, βαραίνει σε κάθε βήμα με στοιχείο εχθροπάθειας να εγκαθίσταται ακόμη και στα υψιπετέστερα των ζητημάτων («μάχη των συνταγματολόγων» με πρώτο σκαλοπάτι την αψιμαχία Νίκου Αλιβιζάτου-Βαγγέλη Βενιζέλου, που εξελίχθηκε σε τρομαγμένο αντανακλαστικό άρνησης από τους στρατηγιστές της Ν.Δ. οι οποίοι φοβήθηκαν μήπως ο Κυριάκος εμφανισθεί ακολουθών πρωτοβουλία των ΚινΑλ, και μετά σε βαριά αμηχανία του κύκλου της Φώφης όταν τους έγινε από ΣΥΡΙΖΑ επίθεση συνεργασίας περί τα συνταγματικά την στιγμή που από πλευράς Βενιζέλου κηρυσσόταν αντάρτικο και πρόσκληση στα οδοφράγματα – πολιτικά προσώρας), ενώ και οι αρχικές ενδείξεις για ωρίμανση προοπτικών στο Μακεδονικό πηγαίνουν πίσω όχι τόσο από τις μετρήσεις κοινής γνώμης σ’ εμάς όσο από την δυσμενή τροπή των συζητήσεων στο εσωτερικό της πΓΔΜ, ένα μικρό θαύμα συνετελέσθη. Πού; Στο μεγάλο αμφιθέατρο του ΥΠΕΞ. Όπου στο ίδιο πάνελ βρέθηκαν να συμπαρακάθηνται – και να τοποθετούνται ουσιαστικά, έχοντας αφήσει «τα άρματα» εκτός αιθούσης! – Βαγγέλης Βενιζέλος, Σταύρος Θεοδωράκης και Νίκος Κοτζιάς (με την σειρά των παρεμβάσεων). Με θέμα τυπικά την παρουσίαση βιβλίου της ιστορικής φιγούρας που αποτελεί για το Μακεδονικό ο Νίκος Μέρτζος, με θέμα πραγματικό την αναζήτηση μιας δυνατότητας να συνεχιστεί η συζήτηση για το Μακεδονικό σε λογική ξεπεράσματος του αδιεξόδου, που με περισσή ελαφρότητα πάει – και πάλι – να χτιστεί.
Να σημειωθεί ότι έξω, στην Ακαδημίας, μακριά ουρά από αυτοκίνητα Δ.Σ. στριμωχνόταν: μέσα, στην αίθουσα, όλοι οι πρέσβεις των Βαλκανίων και πολλοί των ΕΕ και τρίτων χωρών, όπου – ας σημειωθεί κι αυτό.. – πολλοί τους παρακολουθούσαν την ΕλληνοΕλληνική συζήτηση χωρίς διερμηνεία.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος – που ζητήθηκε από τον αμφιτρύωνα Ν. Κοτζιά να μιλήσει πρώτος – έκανε μια από τις «μεγάλες» τοποθετήσεις του δίνοντας όλο το ιστορικό υπόβαθρο και τον διεθνοπολιτικό ορίζοντα (με έμφαση στις Βαλκανικές εξελίξεις και τον ρόλο Άγκυρας σ’ αυτές) για να θέσει το κύριο ζήτημα, «Υπάρχει το momentum που όλοι επικαλούνται;». Και για να θυμίσει προσγειωτικά ότι ναι μεν τον Ιούλιο είναι η κρίσιμη Κορυφή του ΝΑΤΟ αλλά η Συμμαχία μπορεί κυριολεκτικά σε κάθε στιγμή (και σε κάθε επίπεδο…) να αποφασίζει για ένταξη νέων μελών. Αφού πάντως άγγιξε το «κλίμα καχυποψίας στο Ελληνικό πολιτικό σύστημα» ως παράγοντα ανασχετικό της συζήτησης σ’ εμάς – και αφού έδωσε την ατάκα «Η Ελληνική Μακεδονία είναι Ελληνική» ως άκρια ενός νήματος λογικής στην συναισθηματική φορτισμένη συζήτηση, ξεδίπλωσε και πάλι την θέση του για το πώς μια διμερής διεθνής συμφωνία, «αγιαζόμενη» με την επίθεση χειρών ΟΗΕ, θα ερχόταν να συμπληρωθεί απλώς αντί να μπλοκαριστεί από τις διαδικασίες Συνταγματικής προσαρμογής στην γείτονα.
Το πολιτικό βάρος της τοποθέτησης Βενιζέλου, έτσι όπως επανέφερε την πολιτικότατη ανάγνωση του νομικού σκέλους του θέματος «Μακεδονικό υπό συνθήκες 2018», απετέλεσε το κατάλληλο πρώτο σκαλοπάτι για την συνέχεια της συζήτησης. Θα την δώσουμε στο αυριανό σημείωμα – όχι για να κρατήσουμε το σασπένς, αλλ’ επειδή ο δημοσιογραφικός χώρος το επιτάσσει. Και παλιν, όμως θεωρούμε ότι το θεμελιώδες πολιτικό μήνυμα δινόταν ήδη από την εικόνα: Νίκος Μέρτζος πλαισιωμένος από Νίκο Κοτζιά, Βαγγέλη Βενιζέλο και Σταύρο Θεοδωράκη. «Τίποτε δεν είναι αδιανόητο».
