Όταν έχεις να κάνεις με ένα φαινόμενο που η εκρηκτική ανάπτυξή του έχει βαθύτερες ρίζες στην κρίση (τα παράνομα τσιγάρα πέρασαν απο μονοψήφιο ποσοστό στο 1/4 της συνολικής κατανάλωσης μέσα σε έξη-επτά χρόνια, διακινούνται ανοιχτά στους δρόμους και κανείς απο τους καταναλωτές δεν έχει την αίσθηση παρέμβατικότητας), ενώ η διαρροή φορολογικών εσόδων απ’ ένα προϊόν όπου – κατά μέσο όρο – το 84% της τελικής τιμής “είναι φόρος” φθάνει ή και ξεπερνάει τα 700 εκατομμύρια ευρώ, εκείνο που χρειάζεσαι είναι αποτέλεσμα. Όχι διακήρυξη. Η προσέγγιση Βασιλειάδη, στην “μετά Νικολούδη” εποχή, είναι να υπάρξει όχι νομοθέτηση για εντυπωσιασμό, όχι διακήρυξη προθέσεων και στόχων που απλώς και μόνο θα πιάσουν την φαντασία των δελτίων των οκτώ, των πρωτοσέλιδων και των παραπολιτικών στηλών – αν και, όπως φάνηκε απο τις παρουσιάσεις και της Οικονομικής Αστυνομίας και του Λιμενικού υπάρχει περιθώριο και για εντυπωσιακές επεμβάσεις. πλην όμως το μέγεθος του προβλήματος και η ένταξή του σε εγκληματικά δίκτυα (που φθάνουν επ’ εσχάτων μέχρι και στις παρυφές της τρομοκρατίας…) δεν επιτρέπει να αγγίζεται κάθε φορά παρά η κορυφή του παγόβουνου. Το ίδιο το συνέδριο/Anti-Corruption Forum και το στήσιμό του με την συνδρομή όλων των μεγάλων του κλάδου της τσιγαροβιομηχανίας -Παπαστράτος/PMI, B.A.T., Imperial Tοbacco, Japan Tοbacco – αλλά και με ουσιαστική συμμετοχή όλου του καπνικού κυκλώματος – παραγωγοί/μεταποιητές ακατέργαστου καπνού, περιπτεράδες, ΣΕΛΠΕ – δείχνει πως, έστω και με καθυστέρηση, συνειδητοποιείται ότι μόνο με μια ευρύτερη συνεργασία μπορεί κάτι ουσιαστικό να αρχίσει να γίνεται. Το έδειχνε αυτό και η συμμετοχή ξένων στο συνέδριο: ανώτερο στέλεχος του Βρετανικού Υπουργείου Οικονομικών είναι εγκατεστημένος, ως liaison officer, στην Βρετανική Πρεσβεία στην Αθήνα ειδικά γι αυτόν τον σκοπό. Ισπανός εκπρόσωπος της Mesa del Tobaco εξήγησε πως στην (επισης με καπνική οικονομία) χώρα του λειτούργησε με αρκετή επιτυχία αυτό το σχήμα συνολικής συνεργασίας όλου του κλάδου με τις δημόσιες αρχές: Οικονομικών, Υγείας, Δίωξης. … Βέβαια, ενώ όλα αυτά τα ωραία λέγονταν και εξηγούνταν και σχεδιάζονταν, μαθαίνουμε ότι ο Τρύφων Αλεξιάδης – που η πλευρά του αντιπροσωπευόταν πολύ σοβαρά στο συνέδριο – δεν έχασε την ευκαιρία, στην συζήτηση στο Μαξίμου για τα διαβόητα “ισοδύναμα για το 23% ΦΠΑ για την ιδιωτική εκπαίδευση”, να διερωτηθεί μήπως η λύση θα ήταν (πάλι, για μιαν ακόμη φορά) η αύξηση του φόρου στα καπνικά. Γνωρίζοντας/αναγνωρίζοντας κι ο ίδιος και οι υπηρεσίες του ότι ήδη απο το 2012, κάθε αύξηση (“ευκτική νομοθέτηση”) ΜΕΙΩΝΕΙ τα φορολογικά έσοδα. Και ΑΥΞΑΝΕΙ την παράνομη διακίνηση.
