Μια και σήμερα ξεκινούν, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, οι διερευνητικές επαφές μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας –ο 61ος γύρος, συγκεκριμένα- η συζήτηση για την ελληνοτουρκικά και την ανάγκη διευθέτησης όλων των εκκρεμών διαφορών έρχεται εκ νέου στο προσκήνιο. Το θέμα είναι τόσο μεγάλο που είναι σαφές ότι ο καλύτερος όρος και η βέλτιστη συνθήκη για να επιδιώξει η όποια ελληνική κυβέρνηση μία ελληνοτουρκική συμφωνία είναι η οικοδόμηση ενός αρραγούς εθνικού μετώπου –τουλάχιστον με τις δυνάμεις του ορθολογισμού και όλους όσοι θέλουν να δουν τις ελληνοτουρκικές διαφορές να λύνονται.
Ωστόσο, το «εθνικό μέτωπο» δεν είναι μία αυτόματη διαδικασία, ούτε κάθε πολιτική δύναμη οφείλει να παράσχει συναίνεση χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Αντιθέτως, ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, που ως τώρα παρέχει συναίνεση και βάζει «πλάτη» στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής σε βαθμό… παρεξηγήσεως, θα μπορούσε να υποκύψει στον πειρασμό να κάνει ακριβώς αυτά –ή έστω τα μισά- που έκανε η ΝΔ ως αντιπολίτευση: μην ξεχνάμε ότι η ΝΔ ήταν εκείνη που δήλωνε ότι «πιστεύει τον Ερντογάν και όχι τον Τσίπρα» ή που κατηγορούσε τον τότε πρωθυπουργό και νυν αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι «πούλησε τη Μακεδονία για τις συντάξεις».
Επιστροφή στο εθνικό μέτωπο: όποιος θέλει συναίνεση ή έστω συνεννόηση, δεν μπορεί να συμπεριφέρεται σαν Λουδοβίκος. Πρέπει να ενημερώνει, να δίνει λόγο, να ζητάει την άποψη των άλλων κομμάτων. Και εντάξει: ο Νίκος Δένδιας πιστώνεται την συχνή ενημέρωση των εκπροσώπων των κομμάτων. Όμως, η επανέναρξη των διερευνητικών επαφών θα μπορούσε, θεωρητικά, να καταλήξει σε κάτι τόσο μεγάλο, που η υποχρέωση ενημέρωσης και διαλόγου βαρύνει αποκλειστικά τον πρωθυπουργό: αντιθέτως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απαξιοί να απαντήσει στην πρόταση του Αλέξη Τσίπρα και της Φώφης Γεννηματά για σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών υπό την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενώ η Κουμουνδούρου κατήγγειλε την περασμένη εβδομάδα ότι ενημερώθηκε για την «τριμερή» του Βερολίνου του… περασμένου Ιουλίου με σχεδόν 7 μήνες καθυστέρηση!
Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, και με αυτή την στάση, ας μην απορούν στο Μαξίμου αν κάποια στιγμή έρθουν αντιμέτωποι με σκληρό ροκ και ακόμη σκληρότερη κριτική. Γιατί δε θα έχουν κάνει τίποτα για να την αποκρούσουν.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
