Το ελληνικό «παραμύθι» για το «σωτήριο» πρωτογενές πλεόνασμα!
ΔιΑβασα ότι ο κρατικός προϋπολογισμός κατά τους πρώτους 11 μήνες του 2015 εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα 4,339 δις ευρώ, έναντι πλεονάσματος 3,566 εκατ. το 2014 και 2,651 εκατ. του αναθεωρημένου στόχου. Και, λοιπόν; Μηδέν στο πηλίκον!
Διότι, η διαπίστωση ότι ο κρατικός προϋπολογισμός εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα, θα μπορούσε να χαρακτηριζόταν ως ευχάριστη. Ωστόσο, για την ελληνική πραγματικότητα είναι ένα «παραμύθι». Ο κρατικός προϋπολογισμός παρουσίαζε πρωτογενή πλεονάσματα συνεχώς από το 1991 έως και το 2006, αλλά το δημόσιο χρέος κάλπαζε συνεχώς! Τα πρωτογενή αυτά πλεονάσματα ήταν υψηλά μετά το 1994 έως και το 2002 (ρεκόρ σημειώθηκε το 1999: 7,2% του ΑΕΠ) και ισχνά από το 2004 έως το 2006. Πρωτογενή ελλείμματα είχε η χώρα μας μετά 2007 (αρνητικό ρεκόρ το 2009: -7,2% του ΑΕΠ), αλλά και πάλι το δημόσιο χρέος… κάλπαζε!
Πρόκειται για «παραμύθι», διότι όλες οι προμνημονιακές και μνημονιακές κυβερνήσεις περιχαρείς το ανακοίνωναν, επισημαίνοντας συνεχώς ότι, τάχα, το πρωτογενές πλεόνασμα θα συμβάλει στη συρρίκνωση του δημόσιου χρέους. Αμ δε! Υπενθυμίζεται ότι το 2011, ως υπουργός Οικονομικών, ο Ευάγγελος Βενιζέλος συνεχώς, σε κάθε ομιλία του, σε συνεντεύξεις Τύπου, σε δηλώσεις, επαναλάμβανε ότι το 2013 ο κρατικός προϋπολογισμός θα παρουσιάσει πρωτογενές πλεόνασμα μετά από πολλά χρόνια και ότι έτσι θα μειωνόταν το δημόσιο χρέος! Αλλά, συνέβαινε συνεχώς το εντελώς αντίθετο.
Είναι αλήθεια ότι σε υγιείς οικονομίες, δηλαδή σε οικονομίες που λειτουργούν χωρίς μακροοικονομικές ανισορροπίες και χρόνιες στρεβλώσεις, η εξασφάλιση υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων (κρατικά έσοδα μείον κρατικές δαπάνες) συμβάλλει στη δραστική μείωση του δημόσιου χρέους σε απόλυτους αριθμούς και ως ποσοστό επί του ΑΕΠ.
Υπενθυμίζω ακόμα ότι κατά την περίοδο της πρωθυπουργίας του ο Κώστας Σημίτης διπλασίασε το δημόσιο χρέος της χώρας μας, ενώ, αν είχε αξιοποιηθεί το προκλητικά τότε ευνοϊκό περιβάλλον (υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, υψηλά έσοδα από αποκρατικοποιήσεις και χαμηλό κόστος δανεισμού) θα έπρεπε να είχε συρρικνωθεί στο 60% του ΑΕΠ το 2003… Κι όμως, το χρέος εκτοξεύθηκε τον ίδιο χρόνο στο 107,8% του ΑΕΠ… Συγκεκριμένα, από 85,6 δις ευρώ το 1995 το χρέος διαμορφώθηκε σε 169 δις ευρώ το 2003. Τα αίτια της κακοδαιμονίας αυτής αναζητούνται στη συμφορά της λειτουργίας και συντήρησης ζημιογόνων δημόσιων επιχειρήσεων επί δεκαετίες και σήμερα, οι οποίες εξανέμιζαν κάθε σχεδόν χρόνο την ευνοϊκή συμβολή των πρωτογενών πλεονασμάτων, του υψηλού ονομαστικού ΑΕΠ, των υψηλών εσόδων από αποκρατικοποιήσεις και το χαμηλό σχετικά κόστος δανεισμού.
Σχετικά Άρθρα
06/08/2025 - 16:23
28/07/2025 - 19:14
28/07/2025 - 19:12
Δείτε επίσης