Το ‘χει, ως φαίνεται, η μοίρα μας, μ’ όλο που δεν την πιστέψαμε ποτέ, να μην κρεμάμε ποτέ τα άρματα…
Και να ‘μαστε πάλι εδώ έτοιμοι να διασχίσουμε τη διακεκαυμένη ζώνη των δολοφόνων, των πολιτικών τσαρλατάνων, των εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου, των αγραμμάτων ταγματασφαλιτών, των κομουνιστωπαραμυθάδων και των ρεταλιών της παλαιολιθικής αριστεράς…
Ότι όπλο, όποια βρομιά, όποιο ψεύδος τους έχει απομείνει θα το μπουμπουνίσουν αυτόν το μήνα… Το τσούρμο της πολιτικής αλητείας, ο συνεταιρισμός των κλεπτοκρατών και των δολοφόνων θα ξοδέψουν την όποια δύναμη τους έχει απομείνει προκειμένου να εξαφανίσουν από την πολιτική σκηνή τη Ελλάδας τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Βαράτε λοιπόν απ’ όλες τις πλευρές, ακόμα ένας μήνας ζωής σας απομένει πολιτικά σκουπίδια. Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω…
«Βρισκόμαστε λίγο πριν την διαμόρφωση νέου υπουργικού συμβουλίου και το ερώτημα δεν είναι τι είδους ανασχηματισμό ετοιμάζει ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά αν περιλαμβάνει και τον… ίδιο! Αν σκοπεύει να διορίσει τον εαυτό του… Πρωθυπουργό.
«Η πρωθυπουργία δεν είναι θεσμός συλλογικός». Ο Πρωθυπουργός είναι ο φορέας της λαϊκής εντολής και ασκεί τα καθήκοντά του χωρίς κανέναν περιορισμό σε ό,τι αφορά το σχηματισμό και τη διεύθυνση της κυβέρνησής του.
Στο κόμμα του μπορεί να ακολουθεί όποιες διαδικασίες θέλει και να διαμορφώνει ισορροπίες. Στις συμμαχίες του με άλλες πολιτικές δυνάμεις, μπορεί να κάνει συμφωνίες. Αλλά στην κυβέρνηση έχει την απόλυτη αρμοδιότητα να διατάξει τις δυνάμεις του όπως κρίνει. Ακόμη και όταν λαμβάνει υπόψη του συσχετισμούς ασκεί δικαίωμά του. Για να γίνει κάποιος υπουργός δεν προσκομίζει «δικαιολογητικά». Απαιτείται μια μόνη προϋπόθεση: Η εμπιστοσύνη του Πρωθυπουργού. Την έχει; Μπαίνει την κυβέρνηση. Την έχασε; Έφυγε. Και τα σκυλιά δεμένα.
Η αντιμετώπιση των υπουργών με κομματικούς κώδικες, έχει σαν αποτέλεσμα να εξελίσσεται διαρκώς ο ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα αξιωματούχων, που… έχουν εγκαταλείψει το κόμμα για να σταδιοδρομήσουν ως υπουργοί. Ο Τσίπρας φέρνει 35% στις εκλογές και αυτοί έχουν λιγότερα από 25.000 μέλη. Και δεν φαίνεται να θέλουν περισσότερα.
Υπάρχει ένας ακόμη λόγος για την «πρωθυπουργοποίηση» του Αλέξη Τσίπρα. Η νέα κυβέρνηση θα βγάλει τη χώρα από το Μνημόνιο και θα διενεργήσει τις εκλογές. Άρα πρέπει να μεγιστοποιεί και τις πιθανότητες επιτυχίας της χώρας και τις προϋποθέσεις διεκδίκησης της επανεκλογής της.
Ένα στοιχείο που θα το κρίνει αυτό είναι η διεύρυνσή της. Για να την επιδιώξει ο Πρωθυπουργός πρέπει να έχει απόλυτη ελευθερία κινήσεων και… κενές θέσεις για την ενσωμάτωση προσώπων πέρα από τον κομματικό του χώρο. Υπάρχουν πολιτικά στελέχη με θητεία στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που δεν ακολουθούν τη Γεννηματά. Έχουν πείρα, έξωθεν καλή μαρτυρία εντιμότητας και κεντροαριστερή κουλτούρα για να ενισχύσουν τον κυβερνητικό μηχανισμό. Γιατί να μην προσκληθούν;
Όσοι κρίνονται σήμερα επιτυχημένοι, οι νέοι που δοκιμάσθηκαν με τον ανασχηματισμό του 2016 και πήγαν καλά, ορισμένοι βουλευτές με καλό βιογραφικό και όσοι προκύψουν από τη διεύρυνση, μπορούν να διαμορφώσουν μια νέα κυβέρνηση με νέα στρατηγική.
Η οπτική της σημερινή κυβέρνησης αρχίζει και τελειώνει στο κράτος. Στα δημόσια οικονομικά. Άλλοι το κουβαλούν από το από το ΚΚΕ- που είχε απλώς αιτήματά διανομής- και άλλοι αυτό δίδασκαν στα πανεπιστήμια τους. Η πρόκληση για τον Τσίπρα -για να έχει αντίκρισμα η έξοδος από το Μνημόνιο- είναι να στρέψει στην κυβέρνηση του στην παραγωγή. Στην απόκτηση πλούτου πριν τη διανομή του. Κυβερνάει μια χώρα πού δεν παράγει.
Θα αφήσει το αποτύπωμά του αν σταματήσει την παραγωγική ερημοποίηση και βάλει μπροστά τη μηχανής παραγωγής και παραγωγικότητας, με βάση τον ιδιωτικό τομέα. Αυτό χρειάζεται κυβέρνηση που χωρίς να χάνει τον αριστερό προσανατολισμό της θα κινητοποιεί τον ιδιωτικό τομέα».
ΕΜΠΡΟΣ ΑΛΕΞΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ… ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ…
Χάρρυ Κλυνν
Το θέμα της «υπουργοποίησης του Πρωθυπουργού» ήταν και εξακολουθεί να είναι ο πυρήνας των ομιλιών και τον πολιτικών μου συζητήσεων. Διαβάζοντας σχετικό άρθρο του Γ. Λακόπουλου ένιωσα ιδιαίτερη χαρά για τη συγγένεια των απόψεών μας, γι’ αυτό και χωρίς να έχω την άδεια του συγγραφέα ενσωμάτωσα στο κείμενό μου τα χαρακτηριστικότερα σημεία του άρθρου του. Ελπίζω να μη μου θυμώσει…
