Όταν σε μία ημέρα εντοπίζονται 15.000 παιδάκια θετικά στον κορωνοϊό και την επομένη –δηλαδή χθες- άλλα 10.000, τότε η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό του καθενός που κατέχει την λεγόμενη «κοινή λογική» είναι πως κάτι πάει στραβά αναφορικά με την ιχνηλάτηση της διασποράς του κορωνοϊού στην κοινότητα.
Κι όμως, χθες τόσο οι κυβερνώντες όσο και οι πολλοί δημοσιολογούντες φίλοι τους, επέμειναν στο αδιανόητο επιχείρημα «πάλι καλά που άνοιξαν τα σχολεία και βρήκαμε πόσα παιδιά είναι θετικά, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα κυκλοφορούσαν έξω και θα διέσπειραν τον ιό στην κοινωνία».
Με άλλα λόγια, μιλάμε για μία πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας –μία κανονική εφαρμογή της φράσης «το άσπρο-μαύρο». Εκεί, δηλαδή, που κάθε λογικός άνθρωπος βλέπει ένα κράτος που, με τα νοσοκομεία υπό κατάρρευση και τον ιό να διασπείρεται ανεξέλεγκτα στην κοινότητα, αδυνατεί να εφαρμόσει ένα πρωτόκολλο ιχνηλάτησης της προκοπής, όσοι είναι επιφορτισμένοι με την προώθηση της κυβερνητικής προπαγάνδας είδαν μία… μεγάλη επιτυχία.
Την ώρα, δηλαδή, που όλοι οι επιδημιολόγοι και λοιμωξιολόγοι παραδέχονται ότι προφανώς η λειτουργία των σχολείων συμβάλλει, ως έναν βαθμό, στην περαιτέρω διασπορά του ιού, η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται τα σχολεία ως το ακριβώς αντίθετο: ως παράγοντα ιχνηλάτησης και… περιορισμού της πανδημίας. Μια απ’ τα ίδια και στα μοριακά τεστ: δεν χρειάζεται πολύ μυαλό ούτε πρέπει κανείς να έχει Νόμπελ στα Οικονομικά για να καταλάβει πως, όταν δύο δήμοι μόνοι τους κατάφεραν να εξασφαλίσουν προνομιακές τιμές κάτω από 30 ευρώ για τα μοριακά τεστ στους εργαζόμενούς τους, αν ένα κράτος ασχολείτο λίγο παραπάνω με το θέμα προφανώς θα μπορούσε να κάνει περισσότερα από τον δήμαρχο Νεάπολης-Συκεών και τον –εξαιρετικό από κάθε πλευρά- δήμαρχο Χαλανδρίου.
Κι αν δεν τα πάνε καλά με τους δημάρχους ή δεν τούς ενημέρωσε ο καθ’ ύλην αρμόδιος με τα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, υπουργός Πέτσας, οι κυβερνώντες θα μπορούσαν απλώς να ρωτήσουν έναν από τους πολλούς CEO που τυγχάνουν συνομιλητές τους: πολλές εταιρείες έχουν επίσης συνομολογήσει εξαιρετικές συμφωνίες με διαγνωστικά κέντρα, που παρέχουν προνομιακές και άκρως ανταγωνιστικές τιμές στους εργαζομένους τους για μοριακό έλεγχο.
Όχι επειδή οι διάφοροι CEO αισθάνθηκαν την ανάγκη να προστατέψουν τους εργαζόμενούς τους, αλλά διότι ήθελαν να αποτρέψουν μία αλυσίδα μετάδοσης του ιού μέσα στις επιχειρήσεις τους. Ανεξαρτήτως κινήτρου ή σκοπού, όμως, το θέμα είναι ότι γίνεται. Ωστόσο, και σε αυτή την περίπτωση το άσπρο έγινε μαύρο: η κυβέρνηση προχώρησε στην κοροϊδία των 47 ευρώ δήθεν για να… επιβιώσουν τα μικρά διαγνωστικά κέντρα, ο συναρμόδιος υπουργός παραλίγο να δημιουργήσει διπλωματικό επεισόδιο με την Κύπρο (και τώρα το παλεύει και για τον Καναδά…) και η πραγματικότητα κακοποιήθηκε για μία ακόμη φορά.
Μόνο που, όσο διαφορετικές κι αν είναι οι προτεραιότητες των πανελλαδικής εμβέλειας καναλιών, υπάρχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υπάρχουν τα αντισυστημικά ΜΜΕ, υπάρχουν και τα στόματα. Τα στόματα που έχουν ανοίξει και μιλούν.
