Της Ελένης Τσερεζόλε
Η μεγάλη, σε πλήθος κόσμου και ουσιαστικό περιεχόμενο, συγκέντρωση το Σάββατο το βράδυ στο κλειστό του Γαλατσίου, μαρτυρά τρία αναμφισβήτητα γεγονότα.
Πρώτον: ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας παραμένει κυρίαρχος και διαμορφωτής του πολιτικού σκηνικού. Το κάλεσμά του για τη συγκρότηση ενός όσο το δυνατόν ευρύτερου και πλατύτερου προοδευτικού μετώπου, σε Ελλάδα και Ευρώπη, απέναντι στην άνοδο της Ακροδεξιάς και της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς, που υπονομεύουν το μέλλον των ευρωπαϊκών κοινωνιών, δεν είναι απλά πολιτικά διαυγές. Είναι κοινωνικά εύστοχο και αναζωογονητικό απέναντι σε μια Ευρώπη που δείχνει τελευταία να πάσχει από έμπνευση, από κοινωνικές αξίες και αλληλεγγύη. Τα αλλεπάλληλα δράματα προσφύγων και μεταναστών στη Μεσόγειο αποδεικνύουν του λόγου το αληθές εξαιτίας της στάσης πολλών χωρών – Ιταλίας, χωρών του Βίζεγκραντ κ.α..
Δεύτερον: η συσπείρωση και η ανταπόκριση πολλών, ετερογενών δυνάμεων που συγκλίνουν στον κοινό στόχο -τη δημιουργία του προοδευτικού πόλου- αποδεικνύει τον δυναμισμό αυτής της προσέγγισης, η οποία υπερβαίνει τους εκλογικούς ορίζοντες και δημιουργεί σαφώς νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό.
Τρίτον: η πολυπληθής και ενθουσιώδης εκδήλωση είναι και μια έμπρακτη απάντηση στις επαναλαμβανόμενες κατηγορίες της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη σχετικά με τη δήθεν «κατάρρευση» της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, στο ότι δήθεν ο πρωθυπουργός «περπατά πιο άνετα στα Σκόπια» κλπ., του ιδίου φυράματος. Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική και τη ξέρει καλά η Αξιωματική Αντιπολίτευση αλλά και το ΚΙΝΑΛ. Παρά τις δυσκολίες (απόλυτα φυσιολογικές για τη συγκεκριμένη συγκυρία), η κυβέρνηση Τσίπρα έχει ακόμη “οξυγόνο”, δεν έχει χάσει την επαφή της με τις κοινωνικές μάζες, έχει δυνατότητες αντίδρασης και αντίστασης στις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης, του παρελθόντος – αυτές που έχουν το θράσος να διεκδικούν εξουσία μετά από το ότι κατέστρεψαν τη χώρα, την οδήγησαν στη χρεοκοπία και τα μνημόνια. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που έβγαλε τη χώρα από την επιτροπεία και πλέον την οδηγεί σε νέα μονοπάτια, μακριά από τις κακοτοπιές τους χθες, διαφέρει από τους συστημικούς διαχειριστές της εξουσίας, αυτούς που τη θεωρούσαν τσιφλίκι τους – η υπόθεση των τραπεζικών δανείων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι αποκαλυπτική του πώς ακριβώς αντιλαμβάνονταν τη σχέση κυβέρνησης – τραπεζών, κοκ. Διαφέρει γιατί τολμάει να τα βάλει με εκείνα τα συμφέροντα που σήμερα, μέσω εκδοτικών ομίλων, ιστοσελίδων, μέσων κοινωνικής δικτύωσης, υπερβαίνουν τον επιχειρηματικό τους ρόλο και στρέφονται εναντίον της. Τα συμφέροντα που επανειλημμένως έχει στηλιτεύσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ορίζοντας το δίλημμα των ερχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων: πρόοδος ή οπισθοδρόμηση. “Τσίπρας ή Μαρινάκης, Δημοκρατία ή Ολιγαρχία”. Τόσο απλά.
